ITPB3/4510-83/16-2/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie korzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 tejże ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 tejże ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia nr XXX z dnia XXX r. Zezwolenie zostało udzielone na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów wytwarzanych i usług świadczonych na terenie SSE określonych w sekcji D Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług: 15.9 Produkcja wód mineralnych i napojów bezalkoholowych (obecnie 11.07.Z).

Podstawowym profilem działalności spółki jest produkcja napojów bezalkoholowych, a także działalność handlowa mająca na celu sprzedaż wyprodukowanych napojów. W przypadku zamówienia przez klientów wyrobów gotowych wraz z ich transportem na przykład poza granice Polski, spółka organizuje transport poprzez zamówienie usług transportowych u firm zewnętrznych. Kosztami usług transportowych spółka obciąża klientów wykazując na fakturze w osobnej pozycji usługi transportowe. Usługi transportowe są w takim przypadku związane nieodłącznie z działalnością wymienioną w zezwoleniu jako działalność usługowa w zakresie wyrobów wytwarzanych na terenie SSE. Przychody z tytułu świadczenia usług transportowych stanowią mniej niż 6% całości przychodów Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody uzyskane z tytułu świadczenia usług transportowych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jako usługi związane z działalnością strefową.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytwarzanych i usług świadczonych na terenie Strefy. Wyrobami wytwarzanymi na terenie Strefy, objętymi zezwoleniem strefowym są wody i napoje bezalkoholowe. Z produkcją wyrobów na terenie SSE są powiązane usługi transportu świadczone w celu sprzedaży tych wyrobów.

W konsekwencji zdaniem Spółki, usługi transportowe powinny być traktowane jako ujęta w zezwoleniu strefowym działalność usługowa w zakresie wyrobów wytwarzanych na terenie SSE. Mają one bowiem charakter komplementarny do sprzedaży wyrobów gotowych produkowanych na terenie SSE i ich świadczenie jest niezbędne przy sprzedaży tych wyrobów. Dlatego też, w opinii Spółki są to usługi związane z działalnością wymienioną w zezwoleniu.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na transport wyrobów gotowych, następnie fakturowane na nabywcę w kwocie o około 3% wyższej niż kwota widniejąca na fakturze od dostawcy ww. usługi transportowej, powinny być zdaniem Spółki traktowane jako koszty uzyskania przychodów podatkowych uzyskanych w specjalnej strefie ekonomicznej. Poniesienie wydatków na zakup usługi transportowej od firmy zewnętrznej ma na celu uzyskanie przez Spółkę przychodu, ponieważ warunkiem jaki musi spełnić Spółka aby dokonać sprzedaży wyprodukowanych przez siebie napojów, jest dostarczenie ich do nabywcy.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż przychody z tyt. wykonania usługi transportowej powinny zostać zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., gdyż powinny być uznawane za działalność usługową w zakresie wyrobów wytwarzanych na terenie SSE objętych zezwoleniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 282). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4. Zatem podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o p.d.o.p., stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy.

Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

W rozpoznawanej sprawie mamy zatem do czynienia z sytuacją w której usługi transportowe nie są wymienione w zezwoleniu strefowym (co wynika z treści wniosku). Ponadto zauważyć należy, że zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., podlegają dochody uzyskane w związku z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie zaś przychody. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko Spółki zgodnie z którym przychody z tytułu świadczenia usług transportowych, które nie są wyszczególnione w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.