ITPB3/4510-385/15/MJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2015 r. (data wpływu 30 lipca 2015 r.), uzupełnione pismem z dnia 30 września 2015 r., (data wpływu 5 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wykonane prace budowlane dotyczące elewacji budynku stanowią ulepszenie budynku - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 30 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wykonane prace budowlane dotyczące elewacji budynku stanowią ulepszenie budynku

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje wykonywanie remontu elewacji budynku biurowego stanowiącego miejsce wykonywania działalności gospodarczej. Przedmiotowy budynek został objęty prawną ochroną konserwatorską. Zakres prac remontowych obejmuje: oczyszczenie zachowanych elementów elewacji, rekonstrukcję i uzupełnienie ubytków elewacji, odtworzenie i wzmocnienie tynków partii ścian, konserwację elementów kamiennych, odtworzenie pierwotnej kolorystyki elewacji i rekonstrukcję detali architektonicznych, rekonstrukcję (zamurowanych) piwnicznych otworów okiennych wraz ze stolarką okienną, wykonanie opierzeń blacharskich na gzymsach i parapetach, wykonanie nowych rynien, odnowienie gzymsów, odnowienie drewnianych drzwi wejściowych, wykonanie na wzór starych drewnianych okien z odtworzeniem ich pierwotnej kolorystyki, zapewniające lepsze uszczelnienie termiczne i akustyczne budynku. Celem remontu elewacji jest ulepszenie pierwotnej wartości użytkowej i technicznej elewacji oraz zapobiegnięcie jej przedwczesnemu niszczeniu, zachowanie oryginalnej substancji zabytkowej oraz przywrócenie budynkowi pełnych walorów estetycznych. Koszt remontu elewacji przewidziano na około 365 013.87 zł.

W uzupełnienie wniosku wskazano, że nakłady na prace budowlane dotyczące elewacji budynku biurowego:

W szczególności:

* w wyniku wykonania przedmiotowych prac nastąpi rekonstrukcja całkowicie zużytej stolarki okiennej budynku, zrekonstruowane zostaną nie istniejące obecnie (zamurowane) piwniczne otwory okienne oraz zrekonstruowane zostaną częściowo zniszczone i nie istniejące detale architektoniczne budynku (sztukaterie) zgodnie z zaleceniami konserwatora zabytków,

* suma wydatków poniesionych na rekonstrukcję tego składnika majątku w danym roku podatkowym przekroczy 3 500 zł, a mianowicie rekonstrukcja stolarki okiennej wg kosztorysu inwestorskiego wyniesie 140 116,85 zł.

* wydatki poniesione na rekonstrukcję budynku spowodują wzrost jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do użytkowania poprzez wydłużenie jego okresu używania oraz zmniejszenie kosztów jego eksploatacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisany powyżej remont elewacji budynku stanowi ulepszenie środka trwałego.

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zdaniem Spółki planowane prace związane z remontem elewacji budynku będą stanowiły ulepszenie środka trwałego i tym samym przedmiotowe ulepszenie podlegać będzie amortyzacji. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast zgodnie z brzmieniem przepisu art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c powyżej wskazanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, przy czym wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z kolei przepis art. 16g ust. 13 ww. ustawy stanowi, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 1, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Artykuł 16 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ww. ustawy, odpisy z tytułu zużycia ulepszonych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne).

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 16g ust. 13 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przytoczonych w powyższym przepisie pojęć takich jak: przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja czy modernizacja. Pojęcie remontu również nie zostało wyjaśnione w tej ustawie. Tym samym zasadne jest sięgnięcie w tym zakresie do definicji zawartych w innych gałęziach prawa. Pojęcie to definiują przepisy prawa budowlanego. Remontem, zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Remont ma na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji.

Natomiast ulepszenie ma miejsce w sytuacjach, w których następuje:

* przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środka trwałego na inny,

* rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,

* adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,

* rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,

* modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały będzie stanowił o jego ulepszeniu. Istotny jest bowiem charakter poniesionych wydatków. Wydatki o charakterze odtworzeniowym, przywracające jedynie pierwotną wartość użytkową danego środka trwałego, których poniesienie nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, nie skutkują jego ulepszeniem.

Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, w wyniku wykonania przedmiotowych prac nastąpi min. rekonstrukcja całkowicie zużytej stolarki okiennej budynku, zrekonstruowane zostaną nie istniejące obecnie (zamurowane) piwniczne otwory okienne oraz zrekonstruowane zostaną częściowo zniszczone i nie istniejące detale architektoniczne budynku (sztukaterie) zgodnie z zaleceniami konserwatora zabytków. Suma wydatków poniesionych na rekonstrukcję tego składnika majątku w danym roku podatkowym przekroczy 3 500 zł, a mianowicie rekonstrukcja stolarki okiennej wg kosztorysu inwestorskiego wyniesie 140 116,85 zł. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, wydatki poniesione na rekonstrukcję budynku spowodują wzrost jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do użytkowania poprzez wydłużenie jego okresu używania oraz zmniejszenie kosztów jego eksploatacji.

Odnosząc przedstawione zdarzenie przyszłe do powołanych wcześniej przepisów prawa należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na prace budowlane dotyczące elewacji budynku biurowego, których skutkiem będzie wzrost wartości użytkowej obiektu stanowić będą wydatki na ulepszenie istniejącego środka trwałego, w związku z powyższym winny powiększać wartość początkową tego środka, a zatem będą stanowiły koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.