ITPB3/4510-294/15/MJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 23 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez przedsiębiorcę szwedzkiego oraz uwzględnienia konwencji między Rządem RP a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez przedsiębiorcę szwedzkiego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 5 marca 2014 r. Spółka podpisała umowę zakupu aktywów z osobą prawną, prowadzącą działalność gospodarczą i posiadającą siedzibę na terenie Szwecji. Przedmiotem umowy był zakup przez Spółkę od podmiotu szwedzkiego:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy Spółka jest zobowiązana, na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do poboru 20% zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez przedsiębiorcę szwedzkiego na podstawie opisanej umowy.

2. Czy na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, posiadając certyfikat rezydencji kontrahenta Spółka może zastosować przepisy art. 21 ust. 1 ww. ustawy z uwzględnieniem Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. i na podstawie art. 12 tej umowy pobrać podatek "u źródła" od należności wypłacanych z tytułu umowy w wysokości 5% kwoty należności.

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest zobowiązana, na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do poboru 20% zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez szwedzkiego kontrahenta na podstawie umowy zakupu aktywów.

Posiadając certyfikat rezydencji kontrahenta szwedzkiego Spółka może zastosować przepisy art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. i na podstawie art. 12 tej umowy pobrać podatek "u źródła" od należności wypłacanych z tytułu umowy w wysokości 5% kwoty należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przy czym stosownie do treści art. 21 ust. 2 ww. ustawy powyższą regulację stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z postanowieniem art. 12 ust. 1 konwencji między Rządem Rzeczypospolitej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania podpisanej 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193), należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie uprawnionej mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 12 ust. 2 ww. konwencji należności licencyjne mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych posiada miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. konwencji określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, albo filmów lub taśm dla radia bądź telewizji, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że przedmiotem transakcji zakupu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą i posiadającą siedzibę na terenie Szwecji były:

* patenty

* rysunki i pozostałe know - how.

W opinii tutejszego Organu nabyte przez Wnioskodawcę ww. aktywa mieszczą się w katalogu źródeł przychodu wymienionych w ww. art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a także w definicji pojęcia "należności licencyjnych" o których mowa w ww. art. 12 ust. 3 konwencji.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 24, poz. 83 z późn. zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W ust. 2 ww. art. 1 wskazano, że przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory:

Nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego - stosownie do art. 4 tej ustawy

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny oraz uregulowania prawne należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie postanowienia zawarte art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym Spółka była zobowiązana do pobrania podatku dochodowego w wysokości 20% przychodu uzyskanego na terytorium RP przez szwedzkiego kontrahenta.

Ponadto należy wskazać uregulowania zawarte w art. 26 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W związku z powyższym uregulowaniem prawnym, jeśli Spółka spełni zawarty w nim warunek udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji, będzie mogła zastosować stawkę podatku wynikającą z art. 12 ust. 2 ww. konwencji między Rządem Rzeczypospolitej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania podpisanej 19 listopada 2004 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń