ITPB3/4510-1/16/MJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, gdy pożyczka udzielona w walucie polskiej (PLN) jest następnie przewalutowana na walutę obcą (CZK) i spłacana w tej obcej walucie, powstają różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, gdy pożyczka udzielona w walucie polskiej (PLN) jest następnie przewalutowana na walutę obcą (CZK) i spłacana w tej obcej walucie, powstają różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. W dniu 26 czerwca 2013 r. Wnioskodawca (dalej również jako: "Wierzyciel") zawarł ze spółką kapitałową posiadającą siedzibę w Republice Czeskiej (dalej: "Dłużnik") umowę pożyczki (dalej: "Umowa pożyczki) na podstawie której Wierzyciel udzielił Dłużnikowi pożyczki pieniężnej w kwocie 280.000,00 złotych polskich (dwieście osiemdziesiąt tysięcy i 00/100) na okres od 26 czerwca 2013 r. do 30 września 2013 r. Na podstawie Umowy pożyczki Dłużnik zobowiązał się do jednorazowej spłaty kwoty pożyczki wraz z oprocentowaniem w wysokości stanowiącej sumę zmiennej stopy bazowej WIBOR IM i marży w wysokości 2 punktów procentowych w terminie do dnia 30 września 2013 r. Dłużnik nie dokonał spłaty kwoty pożyczki wraz z oprocentowaniem w terminach wynikających z Umowy pożyczki.

W zaistniałej sytuacji Wierzyciel oraz Dłużnik doszli do porozumienia co do waluty i warunków spłaty kwoty pożyczki wraz z oprocentowaniem podpisując w dniu 31 października 2014 r. umowę przewalutowania (dalej: "Umowa przewalutowania"). Na podstawie Umowy przewalutowania Wierzyciel i Dłużnik dokonali przewalutowania (konwersji) waluty pożyczki udzielonej Dłużnikowi na podstawie Umowy pożyczki ze złotych polskich (PLN) na korony czeskie (CZK) (dalej: "Przewalutowanie"). Przedmiotem Przewalutowania była wartość kapitału udzielonej pożyczki w wysokości 280.000,00 złotych oraz oprocentowanie kapitału udzielonej pożyczki w wysokości 17.742,90 złotych ustalone na dzień 31 października 2014 r. (naliczone na dzień 31 października 2014 r. odsetki od kapitału udzielonej pożyczki), zgodnie z postanowieniami § 5 oraz § 6 Umowy pożyczki.

Przewalutowanie nastąpiło według średniego kursu CZK ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień podpisania Umowy Przewalutowania przez obie Strony, to jest w dniu 30 października 2014 r. w Tabeli A kursów średnich nr 211/A/NBP/2014, w której kurs przeliczeniowy wynosił 1 CZK = 0,1523 PLN.

Na podstawie Umowy przewalutowania Wierzyciel i Dłużnik ustalili, że:

* kwota odsetek (dalej: "Oprocentowanie") naliczonych do dnia 31 października 2014 r. po Przewalutowaniu zgodnie z § 1 ust. 3 Umowy Przewalutowania wynosi 116.500 CZK (sto szesnaście tysięcy pięćset koron czeskich) i podlega zapłacie w terminie do dnia 31 grudnia 2014 r. na rachunek bankowy Wierzyciela,

* od dnia 1 listopada 2014 r. kapitał udzielonej Dłużnikowi pożyczki równy jest wyrażonej w koronach czeskich, zgodnie z § 1 ust. 3 Umowy Przewalutowania, równowartości przedmiotu Przewalutowania (dalej: "Kapitał pożyczki") i wynosi 1.838.477 CZK (jeden milion osiemset trzydzieści osiem tysięcy czterysta siedemdziesiąt siedem koron czeskich),

* wyrażony w koronach czeskich Kapitał pożyczki podlega oprocentowaniu według zmiennej stopy procentowej w wysokości stanowiącej sumę zmiennej stopy bazowej WIBOR IM i marży w wysokości 2,0 punktów procentowych począwszy od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia poprzedzającego dzień zapłaty Kapitału pożyczki (dalej: "Odsetki umowne"),

* stopa bazowa WIBOR IM jest ustalana co miesiąc jako średnie oprocentowanie 1-miesięcznych złotowych depozytów międzybankowych WIBOR IM, stanowiące średnią arytmetyczną ze wszystkich notowań od 1-go do 25-go dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, dla którego obliczana jest ta stopa bazowa,

* zapłata Kapitału pożyczki wraz z Odsetkami umownymi ustalonymi zgodnie z § 2 ust. 2 Umowy Przewalutowania nastąpi jednorazowo w terminie do dnia 31 grudnia 2014 r., na rachunek bankowy Wierzyciela,

* Dłużnik uprawniony jest do wcześniejszej spłaty Kapitału pożyczki oraz Odsetek umownych,

* każda wpłata dokonana przez Dłużnika na rachunek wymieniony w Umowie przewalutowania będzie traktowana w pierwszej kolejności jako spłata Odsetek umownych, a następnie Kapitału pożyczki.

Zarówno Umowa pożyczki, jak i Umowa przewalutowania podlegają prawu polskiemu.

Wierzyciel (winno być Dłużnik) dokonał spłaty swoich zobowiązań wynikających z Umowy Pożyczki oraz Umowy Przewalutowania w zakresie Oprocentowania, Kapitału pożyczki oraz Odsetek umownych w koronach czeskich. Wpłaty Dłużnika dokonywane były przelewami na rachunki bankowe Wierzyciela prowadzone w walucie CZK oraz PLN, ale w zleceniach przelewów ze strony Dłużnika podana była każdorazowo prawidłowa wartość zobowiązania w koronach czeskich. Spłata Kapitału pożyczki wpłynęła na rachunek Wierzyciela prowadzony w CZK. Spłata oprocentowania (naliczonych do dnia 31 października 2014 r. odsetek od kapitału pożyczki przewalutowanych z PLN na CZK) wpłynęła na rachunek bankowy Wierzyciela prowadzony w CZK. Kwota uiszczonego Oprocentowania została pomniejszona o 5% potrąconego podatku u źródła. Spłata Odsetek umownych wpłynęła na rachunek bankowy Wierzyciela prowadzony w PLN. Kwota uiszczonych Odsetek umownych została pomniejszona o 5% potrąconego podatku u źródła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym sprawy w sytuacji, gdy pożyczka udzielona w walucie polskiej (PLN) jest następnie konwertowana (przewalutowana) na walutę obcą (CZK) i spłacana w tej obcej walucie powstają różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.)?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy pożyczka udzielona w PLN, zostaje następnie przewalutowana na walutę obcą (CZK) i spłacana tą walutą to powstają podatkowe różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ustawy o CIT ponieważ w wyniku przewalutowania dochodzi do zamiany waluty, w jakiej wyrażone jest zobowiązanie z PLN na walutę obcą (CZK), które następnie jest spłacane walutą obcą (CZK). W konsekwencji od daty zawarcia Umowy przewalutowania Wnioskodawca, w opisanym stanie faktycznym, zobowiązany był do rozpoznawania przychodów bądź kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych.

Za prawidłowością przedmiotowego stanowiska przemawiają następujące okoliczności:

1. Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o CIT: różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

2. Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy o CIT: dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

3. W myśl art. 15a ust. 3 ustawy o CIT: ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

4. Powołane powyżej regulacje ustawy o CIT wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania. Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości kredytu (pożyczki) należy porównać wartość udzielonego/otrzymanego kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia/otrzymania z wartością tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu/spłaty, przeliczonych z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

5. Natomiast na mocy art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

6. Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego sprawy wynika, że Wnioskodawca udzielił Dłużnikowi pożyczki w złotych polskich a następnie przed spłatą tej pożyczki, dokonał Przewalutowania pożyczki. Na skutek dokonanego Przewalutowania doszło do zmiany waluty, w jakiej wyrażone było zobowiązanie pożyczkobiorcy (Dłużnika) z waluty PLN na walutę obcą (CZK), zaś sama spłata pożyczki dokonana została przez Dłużnika walutą obcą.

7. Tymczasem z orzecznictwa organów podatkowych wynika, iż: "operacja przewalutowania pożyczki polega na przeliczeniu kwoty głównej pożyczki z jednej waluty (tu: PLN) na inną walutę (tu: walutę obcą), po kursie ustalonym przez strony. Po przewalutowaniu pożyczki pożyczkobiorca nadal jest zobowiązany ją spłacić, a pożyczkodawca nadal może się domagać zwrotu tego zobowiązania. Tak więc dokonanie przewalutowania pożyczki nie ma wpływu na wygaśnięcie zobowiązania wynikającego z jej zaciągnięcia. Po przewalutowaniu zadłużenia na pożyczkobiorcy w dalszym ciągu spoczywa obowiązek spełnienia takiego samego świadczenia, czyli świadczenia pieniężnego, niezależnie od jego waluty. W momencie przewalutowania pożyczki nie dochodzi do jej uregulowania, ponieważ wszystkie elementy stosunku prawnego pozostają takie same, w tym prawo pożyczkodawcy do żądania spłaty zobowiązania pieniężnego przez pożyczkobiorcę, tyle że w innej walucie" (tak: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2014, sygn. ILPB4/423-472/13-3/DS.).

8. Podsumowując wskazać należy, że przewalutowanie pożyczki prowadzi tylko do zmiany waluty, w której wyrażona jest pożyczka. Sama czynność przewalutowania jest podatkowo obojętna, ale po dokonaniu tej czynności pożyczka wyrażona w PLN stała się pożyczką udzieloną w walucie obcej (CZK), jak również w walucie obcej została spłacona. Oznacza to, iż po dacie zawarcia Umowy o przewalutowanie Wnioskodawca zobowiązany był, w związku ze spłatą pożyczki na rzecz Wnioskodawcy, do rozpoznawania przychodów bądź kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych. W sprawie spełnione bowiem zostaną przesłanki powstania różnic kursowych opisane w art. 15a ust. 1-3 ustawy o CIT, a mianowicie:

9. Prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko potwierdza również orzecznictwo sądowoadministracyjne:

"Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w prawomocnym wyroku z dnia 20 czerwca 2013 r. w sprawie I SA/Wr 398/13, stwierdził: "Sąd ocenia jednak, że po jego dokonaniu pożyczka jest już pożyczka udzieloną w walucie obcej. Oznacza to tym samym, że po dacie przewalutowania mogły wystąpić-oczywiście w momencie otrzymania spłaty-u Skarżącej różnice kursowe, które mają wpływ na uzyskany dochód".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze późn. zm., dalej ustawa CIT), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

Na mocy art. 15a ust. 2 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

* przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

* poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

* otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;

* kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;

* kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

W przywołanym powyżej art. 15a ust. 2 ustawy o CIT, ustawodawca wskazał sposób, w jaki podatnicy są zobowiązani ustalać przychody podatkowe z tytułu różnic od kredytów (pożyczek) w walutach obcych.

W art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT, wskazano, że różnice kursowe zwiększają przychody podatkowe, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej z dnia otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonego według faktycznie zastosowanego kursu walut z tych dni.

W myśl art. 15a ust. 3 ustawy o CIT, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

* przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

* poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

* otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;

* kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;

* kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

W przywołanym powyżej art. 15a ust. 3 ustawy o CIT, ustawodawca wskazał sposób, w jaki podatnicy są zobowiązani ustalać koszty podatkowe z tytułu różnic od kredytów (pożyczek) w walutach obcych.

W art. 15a ust. 3 pkt 5 ww. ustawy, wskazano, że różnice kursowe zwiększają koszty podatkowe, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonego według faktycznie zastosowanego kursu walut z tych dni.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca zawarł ze spółką kapitałową posiadającą siedzibę w Republice Czeskiej (dalej: "Dłużnik") umowę pożyczki (dalej: "Umowa pożyczki) na podstawie której Wierzyciel udzielił Dłużnikowi pożyczki pieniężnej w kwocie 280.000,00 zł.

Na podstawie Umowy pożyczki Dłużnik zobowiązał się do jednorazowej spłaty kwoty pożyczki wraz z oprocentowaniem. Dłużnik nie dokonał spłaty kwoty pożyczki wraz z oprocentowaniem w terminach wynikających z Umowy pożyczki.

W zaistniałej sytuacji Wierzyciel oraz Dłużnik doszli do porozumienia co do waluty i warunków spłaty kwoty pożyczki wraz z oprocentowaniem podpisując w dniu 31 października 2014 r. umowę przewalutowania (dalej: "Umowa przewalutowania"). Na podstawie Umowy przewalutowania Wierzyciel i Dłużnik dokonali przewalutowania waluty pożyczki udzielonej Dłużnikowi na podstawie Umowy pożyczki ze złotych polskich (PLN) na korony czeskie (CZK) (dalej: "Przewalutowanie"). Przedmiotem Przewalutowania była wartość kapitału udzielonej pożyczki w wysokości 280.000,00 złotych oraz oprocentowanie kapitału udzielonej pożyczki w wysokości 17.742,90 złotych.

Dłużnik dokonał spłaty swoich zobowiązań wynikających z Umowy Pożyczki oraz Umowy Przewalutowania w zakresie Oprocentowania, Kapitału pożyczki oraz Odsetek umownych w koronach czeskich.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że samo przewalutowanie pożyczki polegające na przeliczeniu kwoty kredytu z PLN na CZK po ustalonym przez strony kursie, nie stanowi spłaty dotychczasowego zobowiązania, a polega jedynie na zmianie waluty, w której wyrażone zostało zobowiązanie. Wobec powyższego, czynność ta jest neutralna podatkowo i nie wywołuje skutków podatkowych w postaci rozpoznania podatkowych różnic kursowych, bowiem nie dochodzi do spłaty kredytu w walucie obcej.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych powstałych w związku ze spłatą zobowiązania zauważyć należy, że od dnia zawarcia umowy o przewalutowanie, należność od Dłużnika została ustalona w walucie obcej, a jej spłata również będzie dokonywana w walucie obcej, tym samym Spółka będzie zobowiązana do rozpoznawania różnic kursowych dla celów podatkowych.

Oznacza to, że po dacie zawarcia umowy o przewalutowanie Spółka zobowiązana będzie w związku ze spłatą pożyczki przez Dłużnika, do rozpoznawania przychodów, bądź kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych.

Stosownie do art. 15a ust. 4 ustawy o CIT, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jednocześnie, w myśl art. 15a ust. 5 ustawy o CIT, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w momencie spłaty pożyczki przewalutowanej na walutę obcą zgodnie z powyższymi przepisami, będą powstawały podatkowe różnice kursowe. Wobec powyższego, jeżeli w momencie spłaty przez Dłużnika zobowiązania, jego wartość przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego do spłaty pożyczki, będzie niższa od wartości pożyczki ustalonej w umowie o przewalutowanie przeliczonej według kursu z dnia podpisania umowy o przewalutowanie, Spółka winna rozpoznać koszt podatkowy. W sytuacji natomiast, jeżeli w momencie spłaty przez Dłużnika zobowiązania, jego wartość przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego do spłaty pożyczki, będzie wyższa od wartości pożyczki ustalonej w umowie o przewalutowanie przeliczonej według kursu z dnia podpisania umowy o przewalutowanie, Spółka winna rozpoznać przychód podatkowy.

Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Spółki w zakresie rozpoznania podatkowych różnic kursowych powstałych z tytułu spłacanej pożyczki jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego oraz wyroku sadu, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.