ITPB3/4240-77/13/PST

W związku ze skargą z dnia 17 grudnia 2013 r. (data wpływu 20 grudnia 2013 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 24 października 2013 r., znak ITPB3/423-343/13/PST w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup usług gastronomicznych, doręczoną w dniu 28 października 2013 r. (data na zwrotnym potwierdzeniu odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm. - dalej: p.p.s.a.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), uwzględniając skargę w całości, zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 24 października 2013 r. znak ITPB3/423-343/13/PST, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W dniu 26 lipca 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup usług gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

J. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wchodzi w skład międzynarodowej grupy spółek J. zajmującej się przede wszystkim produkcją i sprzedażą żeliwnych pieców oraz kominków. W ramach grupy J. Wnioskodawca obsługuje rynek polski, litewski, rosyjski, białoruski i ukraiński.

Z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością wiąże się konieczność odbywania spotkań o charakterze biznesowym, podczas których przedstawiciele Wnioskodawcy negocjują warunki finansowe i rzeczowe dostaw oraz indywidualne warunki poszczególnych transakcji. Spotkania takie odbywają się w siedzibie Wnioskodawcy, jak również poza nią, np. w lokalach gastronomicznych, restauracjach itp. Do dobrych praktyk handlowych należy podjęcie kluczowego kontrahenta obiadem na koszt Wnioskodawcy. Spotkania w restauracjach nie mają charakteru zorganizowanej imprezy czy wystawnego przyjęcia. Ich celem jest zawsze omówienie warunków współpracy czy rozwiązanie bieżących kwestii związanych z prowadzoną działalnością. Posiłki jako dodatkowy element spotkania, są zamawiane z dostępnego w restauracji menu, a ich zakup każdorazowo dokumentowany jest fakturą VAT lub rachunkiem. W trakcie spotkań w siedzibie Wnioskodawcy, niekiedy podawany jest drobny poczęstunek, taki jak ciasto, kawa, herbata czy kanapki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca uprawniony będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych, ciasta, napoi itp. Serwowanych w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami.

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych, ciasta, napoi itp. Serwowanych w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. kosztów uzyskania przychodu nie stanowią koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia "koszty reprezentacji". Wielokrotnie, zarówno organy skarbowe, jak i sądy administracyjne podejmowały próby stworzenia definicji reprezentacji, co doprowadziło do istnienia rozbieżności w tym zakresie. W związku z powyższym w dniu 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny przejął do rozpoznania w powiększonym składzie 7 sędziów sprawę z wniosku o interpretację dotyczącą kosztów reprezentacji i w orzeczeniu tym określił jak powinno być rozumiane pojęcie reprezentacji, oraz jakie wydatki ponoszone przez podatników należy uznawać za koszty reprezentacji, a jakie nie mają tego charakteru (wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. Akt II FSK 702/11 publ. CBOSA).

W wyroku tym NSA wskazał, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie wizerunku podatnika, dobrego obrazu jego firmy, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Reprezentacja w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów, jest to działanie skierowane do istniejących i potencjalnych kontrahentów podatnika w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Zdaniem sądu, oceniając czy dany koszt ma charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat jego celu. I tak, jeśli wyłącznym lub dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika, to dopiero wtedy możemy mówić, że dany koszt ma charakter reprezentacyjny.

Sąd zwrócił również uwagę, że definiując koszty reprezentacji należy opierać się o dynamiczną wykładnię funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. Koszty, które kilka lat temu byłyby bez wątpienia uznane za reprezentację, dzisiaj nie będą już miały takiego charakteru, a uznać je należy za dobre praktyki i obyczaje handlowe. Będą to takie zdarzenia, które są powszechnie akceptowane i stosowane, bez których prowadzenie działalności gospodarczej danego typu nie jest już możliwe. W ocenie Wnioskodawcy, w branży w której on działa, spotkania biznesowe z kontrahentami w celu omówienia warunków współpracy, podczas których podawany jest posiłek, są taką właśnie powszechnie stosowaną i akceptowaną praktyką.

Wymienienie w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne i napoje, jak podkreślił we wskazanym powyżej orzeczeniu NSA, nie oznacza, że wydatki te zawsze będą wyłączone z kosztów podatkowych. Nie będą one kosztami wyłącznie wtedy, gdy będą one miały reprezentacyjny charakter. Podsumowując rozważania dotyczące definicji kosztów reprezentacji Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: "tylko wydatek na zakup tych usług gastronomicznych, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.".

W ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że wydatki jakie zamierza ponieść na zakup usług gastronomicznych spełniają ogólne warunki do uznania ich za koszt uzyskania przychodu wskazane w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Jednocześnie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie stanowią one kosztów reprezentacji. Kierując się definicją określoną przez Naczelny Sąd Administracyjny stwierdzić należy, że poprawa wizerunku Wnioskodawcy nie będzie głównym celem ich ponoszenia. Wydatki te będą bowiem bezpośrednio związane z prowadzonymi w trakcie spotkań rozmowami handlowymi. Ich celem będzie stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, co ma zrodzić skutek w postaci zawierania kolejnych kontraktów, a w konsekwencji zwiększania przychodów Wnioskodawcy. Wydatki te będą towarzyszyły czynnościom związanym z zawarciem umowy, co będzie niewątpliwie działaniem związanym z przychodami podatnika osiąganymi z realizacji danego kontraktu.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione przez niego na nabycie usług gastronomicznych, napoje, czy ciasto itp. podawane w trakcie spotkań biznesowych, na których negocjowane będą warunki współpracy z kontrahentami, będą stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodu. Jednocześnie wydatki te nie będą stanowić wydatków na reprezentację, ponieważ ich głównym celem nie jest poprawa wizerunku Wnioskodawcy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 24 października 2013 r., znak ITPB3/423-343/13/PST Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy i stwierdził, że wydatki na zakup usług gastronomicznych (tekst jedn.: drobny poczęstunek, taki jak ciasto, kawa, herbata czy kanapki) świadczonych w trakcie spotkań z kontrahentami, niezależnie od miejsca ich świadczenia, są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, choćby nawet przyczyniały się do zwiększenia przychodów Spółki.

Wnioskodawca wniósł pismem z dnia 29 października 2013 r. (data wpływu 30 października 2013 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W dniu 20 grudnia 2013 r. do Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu wpłynęła skarga z dnia 17 grudnia 2013 r., do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, w której Spółka wnosi o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w całości.

W złożonym piśmie Skarżąca podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko zawarte we wniosku o interpretację indywidualną oraz w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Spółka wskazała m.in., że potwierdzeniem Jej stanowiska są liczne wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11; z dnia 16 października 2013 r. sygn. II FSK 2442/13; z dnia 24 września 2013 r. sygn. II FSK 2081/13, z dnia 10 września 2013 r. sygn. II FSK 2019/13, z dnia 19 czerwca 2013 r. sygn. II FSK 2102/11.

Stosownie do art. 54 § 3 p.p.s.a. organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpatrzeniu zarzutów przedmiotowej skargi z dnia 17 grudnia 2013 r. (data wpływu do tutejszego organu 20 grudnia 2013 r.) uwzględnia skargę w całości i zmienia zaskarżoną interpretację i stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2013 r. (data wpływu 26 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup usług gastronomicznych - jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie - stosownie do art. 54 § 3 p.p.s.a. - stwierdza się, że w niniejszej sprawie działanie organu nie miało miejsca bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 p.p.s.a.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 p.p.s.a.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dniod dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 p.p.s.a.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.