ITPB3/423-92/07/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2007 r. (data wpływu 12 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2007 r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów usług, który uznany został jako koszt kwalifikowany.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podmiot realizuję w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego oraz z budżetu państwa projekt "Międzynarodowe Centrum innowacji - platforma współpracy nauki i gospodarki, nowych technologii i wsparcia eksperckiego dla rozwoju P.". Polega on m.in. na organizowaniu konferencji i spotkań naukowych, naukowo-badawczych przedstawicieli regionu z partnerami krajowymi oraz z Litwy, Łotwy, Białorusi, Rosji, Ukrainy. W umowie zawartej z instytucją wdrażającą określono, że podatek od towarów i usług stanowi koszt kwalifikowany i dlatego jest Wnioskodawcy zwracany przez instytucję wdrażającą. Wobec powyższego podatek ten występujący w wydatkach związanych z realizacją ww. projektu, nie podlega odliczeniu od podatku należnego i stanowi - zdaniem Podmiotu - koszt uzyskania przychodu.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadała następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze.

Wniosek w zakresie pytania drugiego został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną z dnia 20 listopada 2007 r. Nr ITPP1/443-526/07/BS.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, a podatek od towarów usług stanowi koszt uzyskania przychodów.

W piśmie z dnia 8 listopada 2007 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku w zakresie pytania drugiego Wnioskodawca oświadczył, że dokonywane zakupy związane z realizacją projektu nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej.

Na tle przedstawionego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wskazać należy, że status prawny środków pochodzących z funduszy strukturalnych regulują przepisy Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r., ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych oraz Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 438/2001 z dnia 2 marca 2001 r., ustanawiające szczegółowe zasady wykonania Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1260/1999 dotyczącego zarządzania i systemów kontroli pomocy udzielanej w ramach funduszy strukturalnych, ustawy o finansach publicznych oraz ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r., o Narodowym Planie Rozwoju 2004 - 2006 (Dz. U. Nr 116, poz. 1206 z późn. zm.).

Wsparcie Wspólnoty dla Polski w latach 2004-2006 było i jest realizowane przede wszystkim za pomocą jednofunduszowych sektorowych programów operacyjnych (SPO) oraz wielofunduszowego Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego (ZPORR). Programy te są finansowane z publicznych środków krajowych lub współfinansowane z publicznych środków wspólnotowych (art. 8 ust. 2 ustawy o Narodowym Planie Rozwoju).

Wnioskodawca jest organizatorem, koordynatorem projektu "Międzynarodowe Centrum Innowacji - platforma współpracy nauki i gospodarki, nowych technologii i wsparcia eksperckiego dla rozwoju P." (okres trwania projektu: 01.11.2006 - 31.01.2008), współfinansowanym ze środków Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Społecznego oraz budżetu państwa w ramach Priorytetu 2 "Wzmocnienie rozwoju zasobów ludzkich w regionach" Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego. Zintegrowany Program (ZPORR) jest jednym z sześciu programów operacyjnych, które służą realizacji Narodowego Programu Rozwoju na lata 2004-2006).

Podkreślić należy, że pomoc, jaką otrzymują beneficjenci tych programów, pochodzi ze środków pożyczonych z budżetu państwa na prefinansowanie realizowanych programów i projektów pomocowych. W związku z tym nie jest to pomoc otrzymana ze środków bezzwrotnej pomocy, a takie pochodzenie warunkuje zwolnienie przedmiotowe z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym dochody uzyskane przez podatników od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, pochodzące ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym także ze środków z programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra lub agencje rządowe; w tym również w przypadkach, gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej na rzecz podmiotów, którym służyć ma ta pomoc.

Ponadto środki pomocowe w części współfinansowanej z budżetu nie mogą być uznane za pomoc pochodzącą z dotacji, o których mowa w przepisach art. 106 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.), obowiązującej od dnia 1 stycznia 2006 r. A zatem, w tej części pomoc otrzymana przez beneficjenta również nie jest zwolniona z podatku dochodowego, ponieważ zwolnieniu podlegają tylko dotacje w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Pomoc finansowa z funduszy strukturalnych ze względu na kierunki jej przeznaczenia można podzielić na środki, z których finansowane są programy:

* inwestycyjne,

* o charakterze społecznym i edukacyjnym.

W przypadku otrzymania przez beneficjentów ostatecznych pomocy przeznaczonej na cele inwestycyjne, wydatki poniesione na przedsięwzięcia objęte wsparciem nie są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a otrzymane środki pomocowe, jako zwrot tych wydatków nie będą przychodami zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a tej ustawy.

W pozostałych przypadkach wydatki sfinansowane otrzymanym wsparciem będą stanowiły koszt uzyskania przychodów. Jeżeli więc pomoc jest przeznaczona na wzmocnienie rozwoju zasobów ludzkich, a więc na cele o charakterze społecznym i edukacyjnym, przy stosowaniu przepisów podatkowych należy wziąć pod uwagę rolę, jaką spełniają podmioty uczestniczące w realizacji określonego działania. W tych działaniach Projektodawca (ostateczny odbiorca) w istocie rzeczy jest wykonawcą określonych w umowie świadczeń za odpłatnością, a więc "usług", których wykonanie zlecił odpowiedzialny za ich realizację beneficjent końcowy (Instytucja Wdrażająca). Tak więc środki otrzymane przez Projektodawców z tytułu wykonanych świadczeń (usług) na rzecz Instytucji Wdrażających stanowią ich przychody stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki sfinansowane z tych przychodów będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodów stosownie do przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem więc uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie między nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Natomiast w zakresie wydatków, które nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wskazać należy, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Tak więc Ustawodawca, normując zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, co do zasady wykluczył podatek naliczony z kosztów uzyskania przychodu. W określonych jednak przypadkach, wskazanych w cytowanym wyżej przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zezwolił na obciążenie kosztów uzyskania przychodów podatkiem naliczonym.

Na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z treści wyżej powołanego przepisu wynika kilka istotnych kwestii:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przysługuje jedynie podatnikowi podatku od towarów i usług,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego, przysługuje podatnikowi jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług, jeżeli nabywane przez niego towary i usługi wykorzystywane są następnie do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Jeżeli służą one czynnościom zwolnionym z podatku od towarów i usług lub w ogóle niepodlegającym temu podatkowi, prawo do odliczenia podatku naliczonego od ich nabycia nie przysługuje. Zaliczenie jednak do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług zależy nie tylko od faktu, że naliczony podatek nie podlega odliczeniu na mocy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ale również od tego, czy wydatek, przy którym naliczony został ten podatek, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym stanowi koszt uzyskania przychodów (został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów).

Mając na uwadze powyższe, jeśli poniesione wydatki wyczerpują znamiona cytowanego art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zajęte przez Spółkę stanowisko w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług w związku z realizacją projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i budżetu państwa jest prawidłowe.

Na marginesie sprawy, odnosząc się do zagadnienia kwalifikacji naliczonego podatku od towaru i usług do "kosztów kwalifikowanych" wskazanego we wniosku projektu, tut. organ zauważa, że w przepisach prawa podatkowego nie zostało zdefiniowane pojęcie "kosztów kwalifikowanych". Tak więc pojęcie to należy rozumieć zgodnie z przepisami regulującymi zasady korzystania ze środków pomocy zagranicznej - zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji indywidualnej mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu kwalifikacji. Obowiązek takiej kwalifikacji spoczywa jednak na beneficjencie, który winien mieć na uwadze następujące okoliczności:

* swój status, tzn. czy jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, czy też korzysta ze zwolnienia z podatku,

* czy istnieje związek ze sprzedażą opodatkowaną nabywanych towarów i usług finansowanych ze środków pomocowych.

Tut. organ informuje, że zgodnie z Zasadą 7 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 448/2004 z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające Rozporządzenie (WE) nr 1685/2000, które ustanawia szczegółowe zasady wykonania Rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 w zakresie kwalifikowalności wydatków ponoszonych na operacje współfinansowane z funduszy strukturalnych, podatek VAT nie jest wydatkiem kwalifikowanym, z wyjątkiem przypadków, gdy jest on faktycznie i ostatecznie ponoszony przez końcowego beneficjenta lub indywidualnego odbiorcę pomocy w ramach programu pomocowego na podstawie art. 87 Traktatu oraz w przypadku pomocy finansowej przez instytucję wyznaczoną przez Państwo Członkowskie. Podatek VAT, który podlega zwrotowi, przy zastosowaniu jakichkolwiek środków, nie może być uznany za wydatek kwalifikowany nawet jeżeli końcowy beneficjent lub indywidualny odbiorca faktycznie go nie odzyska. Publiczny lub prawny status końcowego odbiorcy nie jest brany pod uwagę przy ustalaniu, czy VAT jest wydatkiem kwalifikowanym - w zastosowaniu postanowień zasady.

Ponadto należy stwierdzić, że odzyskanie podatku od towarów i usług oznacza odliczenie go od podatku należnego lub zwrot w określonych przypadkach, według warunków określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Zaliczenie podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodu celem obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym nie stanowi więc odliczenia ani uzyskania zwrotu podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, podatek od towarów i usług, który został zaliczony do kosztów uzyskania przychodu celem obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, można uznać za koszt kwalifikowalny, przy zachowaniu pozostałych warunków określających kwalifikowalność podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.