ITPB3/423-84/09/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2009 r. (data wpływu 16 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z przygotowaniem wniosku o dotację z Unii Europejskiej oraz wynagrodzenia za przyznanie tej dotacji dla firmy konsultingowej - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z przygotowaniem wniosku o dotację z Unii Europejskiej oraz wynagrodzenia za przyznanie tej dotacji dla firmy konsultingowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego w której uczestniczą zarówno osoby fizyczne jak i osoba prawna (komplementariusz). Księgowość prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych.

Spółka złożyła wniosek o dotację w ramach działania 4.4 - Nowe inwestycje o wysokim potencjale innowacyjnym osi priorytetowej 4, Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka na lata 2007 - 2013. Spółka korzystała z usług firmy konsultingowej, która sporządziła wniosek o dofinansowanie oraz biznes plan zgodnie z odpowiednimi wymogami formalno - prawnymi.

Zapłata za fakturę wystawioną przez firmę konsultingową została pokryta ze środków własnych spółki. Ponadto firma konsultingowa po otrzymaniu powiadomienia o przyznaniu dotacji wystawiła fakturę - jako wynagrodzenie za sukces (procent od wysokości przyznanej dotacji). Spółka zapłaci za tę fakturę również ze środków własnych.

Ponadto spółka poniosła jeszcze inne koszty w związku ze złożeniem wniosku o przyznanie dotacji - a mianowicie jest to faktura za wydanie opinii o innowacyjności technologii spawania laserowego (załącznik do wniosku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z procesem przygotowania wniosku o dotację z Unii Europejskiej oraz wynagrodzenia firmy konsultingowej za przyznanie dotacji (wynagrodzenia za sukces) jednorazowo z datą wystawienia faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty sporządzenia wniosku o dotację z Unii Europejskiej, wynagrodzenie dla firmy konsultingowej oraz koszty uzyskania opinii o innowacyjności należy zakwalifikować do kosztów pośrednich związanych z prowadzoną działalnością. Spółka uważa, że powinny one podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, a więc w dniu, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Ponieważ spółka komandytowa nie ma podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników, nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego, podmiotami takimi są natomiast wspólnicy tej Spółki. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy prawnymi podlegają opodatkowaniu albo podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W stosunku do wspólników spółki komandytowej będących osobami fizycznymi rozpatrywanie kosztów następuje w oparciu o ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku podatników prowadzących ewidencję księgową w formie ksiąg rachunkowych dla ustalenia momentu potrącalności kosztów, zastosowanie znajdą przepisy art. 22 ust. 5-5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 5d ww. ustawy, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W stosunku do wspólnika Spółki z o.o. spółki komandytowej będącego osobą prawną rozpatrywanie kosztów następuje z kolei w oparciu o ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Odpowiednio do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl regulacji dotyczących kosztów wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów dzielą się na koszty bezpośrednio oraz pośrednio związane z uzyskanym przychodem.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka, której wspólnikami są zarówno osoby fizyczne jak i osoba prawna, stara się o pozyskanie dotacji w ramach działania 4.4 - Nowe inwestycje o wysokim potencjale innowacyjnym osi priorytetowej 4, Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka na lata 2007 - 2013.

W celu uzyskania powyższego dofinansowania Spółka zleciła wyspecjalizowanej firmie konsultingowej przygotowanie wniosku o dotację oraz biznes planu. Wynagrodzenie, jakie otrzymał powyższy podmiot za przygotowanie wniosku o przyznanie dofinansowania oraz sporządzenie biznes planu, Spółka uiściła z własnych środków finansowych. Ponadto firma konsultingowa po otrzymaniu powiadomienia o przyznaniu dotacji wystawiła fakturę - jako wynagrodzenie za sukces (procent od wysokości przyznanej dotacji), za którą to fakturę Spółka zapłaci również ze środków własnych.

W związku ze złożeniem wniosku Wnioskodawca poniósł jeszcze koszty opinii o innowacyjności technologii spawania laserowego, który był koniecznym elementem wniosku.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego uznać należy, iż poniesione przez Spółkę wydatki, które ogólnie nazwać można wydatkami na "przygotowanie wniosku o dotację" mogą stanowić koszty uzyskania przychodów stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki te, jak słusznie wskazuje Wnioskodawca, kwalifikować należy do kosztów innych niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, bowiem nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika.

A zatem, stosownie do treści art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotowe wydatki zaliczyć należy do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dniu ujęcia tych wydatków w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanych faktur (rachunków).

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki z o.o. spółki komandytowej o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla poszczególnych komandytariuszy i komplementariusza Spółki. Wniosek złożyła bowiem Spółka komandytowa, która nie jest podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego, podmiotami takimi są natomiast wspólnicy tej Spółki (osoby fizyczne lub prawne).

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich komandytariuszy możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich pozostałych zastrzeżeń określonych w ustawie - Ordynacja podatkowa, warunkujących wydanie interpretacji indywidualnej, przez poszczególne osoby fizyczne - komandytariuszy.

Z uwagi także na fakt, iż wniosek dotyczył także podatku dochodowego od osób prawnych, to niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych dla komplementariusza spółki komandytowej, którym jest osoba prawna, co do której zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Komplementariusz po spełnieniu wszystkich ustawowych wymogów (analogicznie jak w przypadku komandytariuszy) uprawniony jest do wystąpienia z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.