ITPB3/423-738b/09/AM - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej wydatków poniesionych na sfinansowanie kursu dokształcającego dla członka zarządu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na sfinansowanie kursu dokształcającego dla członka zarządu - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2009 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na sfinansowanie kursu dokształcającego dla członka zarządu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Założycielami Spółki są D.S. posiadający 99% udziałów oraz A.S. posiadająca 1% udziałów. D.S. i A.S. są rodzeństwem. Zarząd Spółki jest dwuosobowy: prezesem zarządu jest D.S., wiceprezesem zarządu jest A.S. Każdy z członków zarządu sprawuje swoją funkcję za wynagrodzeniem jedynie na podstawie powołania, bez nawiązania dodatkowego stosunku prawnego w postaci umowy o pracę bądź zlecenia. Wysokość wynagrodzenia, sposób wypłaty oraz dodatkowe świadczenia (np. koszty szkoleń, zakwaterowania podczas szkoleń) reguluje uchwała wspólników.

Główny przedmiot działalności Spółki jest dwojaki: po pierwsze zajmować się będzie poszukiwaniem i wynajmem personelu medycznego, po wtóre - usługowym prowadzeniem ksiąg.

D.S. z wykształcenia jest lekarzem, posiada uprawnienia do wykonywania zawodu w UE. A.S. posiada certyfikat Ministerstwa Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg. Ponieważ D.S. posiada kontakty zawodowe w środowisku lekarskim w Skandynawii, na początek Spółka zamierza podpisać umowę o współpracy polegającą na wynajmie personelu medycznego zgodnie z zapotrzebowaniem zgłaszanym przez firmy poszukujące wykwalifikowanych lekarzy do pracy w przychodniach w Szwecji. Do czasu, kiedy Spółka nie znalazłaby odpowiednich kandydatów do pracy, celem wywiązania się Spółki z umowy D.S. sam świadczyłby usługi w zakresie ochrony zdrowia. Umowy o współpracę podpisywane będą bądź z firmami poszukującymi kandydatów do pracy, bądź bezpośrednio z zainteresowaną przychodnią. Czas trwania umów będzie różny, może trwać kilka dni lub kilka miesięcy (nigdy nie przekroczy roku), zależnie od indywidualnych potrzeb przychodni. W chwili obecnej Spółka poszukuje współpracy w Szwecji, jednak jej działalność w zakresie dostarczania personelu medycznego zamierza ograniczyć do Polski oraz Unii Europejskiej, w zależności od potrzeb rynku medycznego na danym terenie. Obecnie trwają również negocjacje z dwoma przychodniami w Polsce.

Spółka podpisała także umowy usługowego prowadzenia ksiąg z dwoma klientami z Polski. Z dwoma kolejnymi planuje podpisać umowy z dniem 1 stycznia 2010 r. Księgi prowadzone i przechowywane będą w siedzibie Spółki.

Wychodząc naprzeciw galopującemu rozwojowi medycyny oraz pragnąc pogłębiać swoją wiedzę w dziedzinie jak wyżej, D.S. jest uczestnikiem odpłatnego kilkustopniowego kursu ortopedycznego odbywającego się w Szwecji.

Spółka nie posiada w Szwecji oddziału, zakładu, ani przedstawicielstwa.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Zagadnienie zawarte w pytaniu pierwszym będzie przedmiotem odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy - w części dotyczącej pytania drugiego - do czasu zatrudnienia pracowników będących wykonawcami umowy o świadczenie usług wynajmu personelu medycznego, celem wywiązania się z zawartych umów D.S. sam będzie wykonawcą umowy, czyli lekarzem. Po to, aby być konkurencyjnym, i aby Spółka mogła zaoferować pracę lekarza z wieloma specjalizacjami D.S. uczestniczy w kursie ortopedycznym. Udział w tego typu kursach, poszerzający wachlarz posiadanych specjalizacji i umiejętności, jest związany z przychodami Spółki. Konkludując, wydatki na kurs dokształcający D.S. oraz koszty z ww. kursem związane, np. zakwaterowania, jako poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej: ustawa, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z wykładni użytego przez ustawodawcę zwrotu "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zatem aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesiony wydatek ma wpływ lub może mieć wpływ na powstanie czy też zwiększenie przychodu.

Powyższa norma prawna ma charakter klauzuli generalnej. Kwalifikacja danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów będzie więc uzależniona od ścisłego określenia warunków "realizujących" tę klauzulę generalną. Do warunków tych zaliczamy poniesienie wydatku oraz odpowiednie - celowe działanie podatnika, skierowane na osiągnięcie przychodu lub też zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zarówno w literaturze, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się konieczność istnienia związku między wydatkiem a przychodem. Związek ten można ujmować w kategoriach realizacji przesłanki celowego działania podatnika, skierowanego na osiągnięcie przychodów lub też zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

Istota przedstawionego zagadnienia sprowadza się do określenia, czy wydatki na kurs dokształcający D.S. oraz koszty z tym kursem związane będą spełniały przesłanki określone ww. normą prawną.

Mając na uwadze obowiązujące regulacje prawne należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji uchwycenie związku przyczynowo-skutkowego między wydatkami ponoszonymi przez Spółkę a przychodem wywodzącym się z przyszłej pracy D.S. będzie możliwe jedynie w sytuacji, gdy D.S. rzeczywiście będzie świadczył wskazane we wniosku usługi w celu wywiązania się Spółki z zawartych umów. W przeciwnym bowiem przypadku (sfinansowanie przez Spółkę kursu bez przełożenia na wykonywanie przez D.S. zawartych umów) upatrywanie związku między poniesionymi kosztami a możliwością powstania przychodu, nie wspominając o jego osiąganiu lub zwiększaniu, będzie całkowicie bezpodstawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.