ITPB3/423-718/08/DK - Zaliczenie wydatków poniesionych na doradztwo związane z pozyskaniem funduszy unijnych na dofinansowanie planowanych inwestycji oraz pomocy merytorycznej i formalnej w przygotowaniu odpowiednich wniosków oraz opłat bankowych związanych z otrzymaniem promes kredytowych do wniosków o dotacje.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych - uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2009 r. (data wpływu 12 lutego 2009 r.) - w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na doradztwo związane z pozyskaniem funduszy unijnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie - uzupełniony pismem z dnia 10 lutego 2009 r. (data wpływu 12 lutego 2009 r.) - dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na doradztwo związane z pozyskaniem funduszy unijnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2005 r. i 2008 r. Spółka składała do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości wnioski o dofinansowanie ze środków unijnych inwestycji na zakup środków trwałych. Inwestycje polegające na zakupach nowoczesnych maszyn poligraficznych, pozwolą Spółce na produkcję nowych, konkurencyjnych produktów, co prowadzi w końcu do zwiększenia przychodów. Brak inwestycji skutkowałby utratą pozycji rynkowej i znacznym spadkiem przychodów w przyszłości. W 2006 r. Spółka podpisała umowy z PARP na dofinansowanie inwestycji, które zostały zrealizowane na przestrzeni 2006 i 2007 r. Co skutkowało otrzymaniem dofinansowania ze środków unijnych.

Podczas pisania wniosków o dofinansowanie Spółka korzystała z usług doradczych firmy zewnętrznej. Za usługi te otrzymywała faktury VAT. Faktury były wystawiane w różnych okresach, w 2005, 2006 i w 2008 r. Konieczne było także uzyskanie promes kredytowych przy składaniu wniosków o dotacje unijne.

Spółka powyższe wydatki uznawała za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki koszty na doradztwo związane z pozyskaniem funduszy unijnych oraz pomoc merytoryczną i formalną w przygotowaniu wniosków oraz koszty uzyskania promes kredytowych są kosztami pośrednimi, związanymi z funkcjonowaniem Spółki i zabezpieczeniem jej źródła przychodów. Poparte to zostało indywidualną interpretacją przepisów prawa podatkowego Ministra Finansów z dnia 30 września 2008 r. Nr IPPB3/423-1027/08-4/AS.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku z dnia 10 lutego 2009 r. Spółka wskazała, iż:

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy Spółka na podstawie art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych miała prawo zaliczyć wydatki poniesione na doradztwo związane z pozyskaniem funduszy unijnych na dofinansowanie planowanych inwestycji oraz pomocy merytorycznej i formalnej w przygotowaniu odpowiednich wniosków oraz opłaty bankowe związane z otrzymaniem promes kredytowych do wniosków o dotacje w koszty stanowiące koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych miała ona prawo zaliczyć wydatki poniesione na doradztwo związane z pozyskaniem funduszy unijnych na dofinansowanie planowanych inwestycji oraz pomocy merytorycznej i formalnej w przygotowaniu odpowiednich wniosków oraz opłaty bankowe za wydanie promes kredytowych do tych wniosków o dotacje w koszty stanowiące koszty uzyskania przychodów. Skoro wyżej wymienione wydatki nie będą zwiększały wartości inwestycji to powinny one stanowić koszt uzyskania przychodów.

Powyższe koszty są kosztami ogólnymi związanymi z funkcjonowaniem Spółki zabezpieczeniem jej źródła przychodów jakim jest produkcja różnego rodzaju opakowań.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepisy ww. ustawy dokonują, jak już wspomniano, podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. W ocenie organu podatkowego do takich kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć koszty sporządzenia wniosków o dofinansowanie w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw, Priorytet 2 Bezpośrednie wsparcie przedsiębiorstw, Działanie 3 Wzrost konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw, czy też koszty promes kredytowych związanych z przedmiotowymi wnioskami.

Uznanie kosztów przygotowania i złożenia ww. wniosków za koszty pośrednie oznaczać będzie, iż podlegać będą one potrąceniu w dacie poniesienia, a więc w dniu, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego (art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż stanowisko zaprezentowane przez Spółkę, w kwestii zaliczenia poniesionych przez Spółkę wydatków na opracowanie wniosków o dotację, jak również kosztów promes kredytowych związanych z przedmiotowymi wnioskami do kosztów uzyskania przychodów Spółki jest prawidłowe.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.