ITPB3/423-694/08/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 18 ust. 1c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - jest prawidłowe w odniesieniu do darowizn, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 i pkt 7 tej ustawy.

W dniu 1 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 18 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka przekazała przelewem na konto bankowe C. kwotę 500 zł tytułem darowizny na pomoc dzieciom z rodzin ubogich i patologicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w celu skorzystania z odliczenia od dochodu podatkowego wymienionej darowizny, Spółka powinna zażądać od C. oświadczenia o jej przyjęciu.

Zdaniem Wnioskodawcy, odczytując literalne brzmienie art. 18 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że warunkiem skorzystania z odliczenia od dochodu przekazanych darowizn jest udokumentowanie:

* dowodem wpłaty na rachunek bankowy - w przypadku darowizny pieniężnej,

* dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny i oświadczeniem obdarowanego o przyjęciu darowizny - w przypadku darowizny rzeczowej.

Logiczne jest, że jeśli wpłata na rachunek bankowy nie zostanie zwrócona, to darowizna została przyjęta. W tej sytuacji, żądanie dodatkowo oświadczenia o jej przyjęciu byłoby nadinterpretacją ww. przepisu. Natomiast w przypadku darowizn innych niż pieniężne, takie oświadczenie ma sens - jest potwierdzeniem przyjęcia rzeczy lub usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w odniesieniu do darowizn, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 i pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na mocy art. 18 ust. 1c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i pkt 7 oraz wynikające z odrębnych ustaw, stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Powołany przepis normuje ogólną zasadę dokumentowania darowizn w celu skorzystania z prawa ich odliczenia. Odnosi się przy tym zarówno do darowizn, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 i pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i darowizn, których możliwość odliczenia przewidują odrębne ustawy.

W przypadku tych pierwszych, spełnienie wymogów określonych w omawianym art. 18 ust. 1c jest wystarczające dla skutecznego skorzystania z prawa odliczenia. Dowód wpłaty darowizny pieniężnej na rachunek bankowy podmiotu obdarowanego stanowi wystarczające udokumentowaniem faktu jej przekazania i wysokości. Oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny nie jest konieczne.

W odniesieniu do darowizn wynikających z odrębnych ustaw, przepisy normujące prawo ich odliczenia, mogą wprowadzać dodatkowe warunki dokumentowania faktu ich przekazania i wysokości. Takie szczególne wymogi ustawodawca ustanowił w odniesieniu do darowizn przekazywanych na działalność charytatywno - opiekuńczą, prowadzoną przez kościelne osoby prawne. Zgodnie z art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.), darowizny takie są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.

Wobec powyższego, na mocy art. 18 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku darowizny przekazywanej w formie pieniężnej na rachunek bankowy obdarowanego, dowód wpłaty jest dowodem dokumentującym jej wysokość. Posiadanie oświadczenia obdarowanego o jej przyjęciu oraz spełnienie innych warunków nie jest konieczne dla dokonania odliczenia tej darowizny, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Oświadczenie takie jest natomiast w każdym przypadku warunkiem dokonania odliczenia w przypadku darowizny innej niż kwota pieniężna przekazywana na rachunek bankowy.

A zatem, jeżeli Wnioskodawca zamierza dokonać odliczenia przedmiotowej darowizny, na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego jest wystarczającym udokumentowaniem jej wysokości, pozwalającym na zastosowanie tego odliczenia. W przypadku natomiast, gdyby Spółka zamierzała skorzystać z prawa odliczenia darowizny, wynikającego z odrębnych ustaw, musi spełnić warunki odliczenia ustanowione tymi przepisami. Sam dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego może nie być wystarczającym udokumentowaniem darowizny dla celów skorzystania z takiego odliczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.