ITPB3/423-670/12-1/16-S/AK - Skutki podatkowe dotyczących cesji umowy leasingu finansowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2012 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów - po uwzględnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3401/13 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych dotyczących cesji umowy leasingu finansowego - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych dotyczących cesji umowy leasingu finansowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą między innymi w zakresie usług leasingu samochodów. Spółka planuje rozszerzyć swoją działalność poprzez nabycie w przyszłości od innej spółki świadczącej usługi w tym samym zakresie zbioru pojazdów mechanicznych ("Transakcja") stanowiących własność tejże spółki ("Zbywcy"), którego elementy stanowią przedmiot umów leasingu, spełniających wszystkie cechy leasingu finansowego określone w art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zawartych przez Zbywcę z korzystającymi - przedsiębiorcami. Wskutek nabycia przedmiotów leasingu, na podstawie przepisu art. 709 (14) § 1 Kodeksu cywilnego, Wnioskodawca wraz z nabyciem prawa własności pojazdów wstąpi w stosunki leasingu na miejsce finansującego. Zawarte przez Zbywcę i trwające umowy leasingu nie zawierają żadnych ograniczeń w tym zakresie. W rezultacie tej czynności, w przypadku umów leasingu następowałaby zmiana podmiotu finansującego na różnym etapie trwania poszczególnych umów. Transakcja, poza zmianą podmiotu po stronie finansującego, nie zakłada jakichkolwiek zmian w treści umów leasingu, a w szczególności zmian podmiotowych po stronie korzystającego. W konsekwencji, w przypadku przykładowej umowy leasingu Zbywca występowałby jako dotychczasowy finansujący przez okres, np. 30 z 48 miesięcy, na które umowa została zawarta, a Spółka byłaby finansującym przez pozostałe 18 miesięcy - w zależności od daty zawarcia i okresu trwania danej umowy leasingu. Po zakończeniu okresu umowy leasingu prawo własności pojazdu przechodzi automatycznie na korzystającego wskutek zdarzenia przewidzianego w umowie, tj. zapłaty ostatniej raty leasingowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku zbycia przez Zbywcę (dotychczasowego finansującego) przedmiotów leasingu i jednoczesnego wstąpienia przez Wnioskodawcę - nabywcę w stosunki leasingu na miejsce dotychczasowego finansującego na podstawie art. 709 (14) § 1 Kodeksu cywilnego, umowy te nadal będą uważane za spełniające warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym zdarzenie to pozostanie obojętne z punktu widzenia podatkowej kwalifikacji umowy leasingu?

2. Czy zbycie przez Zbywcę (dotychczasowego finansującego) przedmiotów leasingu i jednoczesne wstąpienie przez Wnioskodawcę - nabywcę w stosunki leasingu na miejsce dotychczasowego finansującego na podstawie art. 709 (14) § 1 Kodeksu cywilnego ma wpływ na prawo korzystającego do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych oraz czynszu leasingowego w części odsetkowej do kosztów uzyskania przychodu oraz na dotychczas potrącone jako koszty uzyskania przychodu kwoty odpisów amortyzacyjnych oraz czynszów leasingowych w części odsetkowej jak i w konsekwencji na prawo do nabycia przedmiotu leasingu po zakończeniu okresu umowy wraz z zapłata ostatniej raty leasingowej?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytania pierwszego. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, z chwilą nabycia przez Spółkę przedmiotów leasingu, zgodnie z przepisem art. 709 (14) § 1 Kodeksu cywilnego - z mocy prawa - nastąpi wstąpienie przez Spółkę w ogół praw i obowiązków dotychczasowego finansującego, wobec czego zawarte przez zbywcę umowy leasingu nie przestaną spełniać warunków określonych z art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dokonana w umowie zmiana podmiotowa strony finansującego pozostanie bez wpływu na kwalifikacje podatkową umowy jako umowy leasingu finansowego, podobnie jak nie wpłynie na prawa ani na obowiązki stron tej umowy, przy uwzględnieniu przepisu art. 709 (14) § 1 Kodeksu cywilnego zapewniającego, jako przepis ius cogens trwałość stosunku leasingowego, niezależnie od zmian podmiotowych po stronie finansującego. Istota planowanej przez Spółkę Transakcji, zakładająca wstąpienie Wnioskodawcy w stosunek leasingu na miejsce finansującego bez żadnych zmian treści samej umowy, powoduje, iż pozostaje ona tą samą umową leasingu, która nadal spełnia warunki wynikające ze wskazanego przepisu ustawy podatkowej. W szczególności w odniesieniu do sytuacji korzystającego podkreślić należy, że do zbycia przedmiotu leasingu i wstąpienia nabywcy na miejsce dotychczasowego finansującego dochodzi niezależnie od wiedzy i woli korzystającego. Do zawarcia takiej umowy nie jest wymagana jego zgoda a jedynie na dotychczasowym finansującym ciąży obowiązek niezwłocznego zawiadomienia korzystającego o zbyciu rzeczy, a w konsekwencji o zmianie podmiotowej po stronie finansującego - art. 709 (14) § 2 Kodeksu cywilnego. Ewentualny brak zawiadomienia nie wpływa jednak ani na ważność ani skuteczność umowy zbycia przedmiotu leasingu jak również nie wpływa na skuteczność zmiany podmiotowej umowy leasingu. Korzystający nie ma więc wpływu ani na zawarcie ani na ważność umowy zbycia przedmiotu leasingu jak również na wstąpienie do umowy nowego finansującego na miejsce dotychczasowego, nie przysługują mu też inne uprawnienia ani skuteczne środki prawne, które mogłyby stanąć na przeszkodzie zawarciu bądź wykonaniu umowy sprzedaży przedmiotu leasingu, czy nastąpieniu skutku w postaci wstąpienia nabywcy we wszystkie prawa i obowiązki zbywcy.

Zgodnie z art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

Powyższa regulacja i idąca w ślad za nią regulacja art. 17g i 17 h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa wystąpienie określonych skutków podatkowych (zaliczenie odpowiednio do przychodów finansującego i kosztów korzystającego) wyłącznie od spełnienia przez umowę leasingu finansowego wskazanych tamże kryteriów, w tym jeśli chodzi o korzystających zawarcia umowy na czas oznaczony, bez wskazywania przez ustawodawcę minimalnego okresu, na jaki umowa ma być zawarta. Należy wyraźnie przy tym podkreślić, iż w przypadku zmiany podmiotowej po stronie finansującego okres, na jaki umowa została zawarta, nie ulega zmianie (ani skróceniu ani wydłużeniu). Wstąpienie nowego podmiotu w prawa i obowiązki dotychczasowego finansującego nie zmienia również treści stosunku prawnego, w szczególności przedmiotu umowy leasingu, czasu jej trwania, wysokości określonych opłat leasingowych jak również innych praw i obowiązków stron, co oznacza, iż dotychczasowy stosunek prawny dalej trwa (w dalszym ciągu mamy do czynienia z tą samą umową leasingu).

Zgodnie z art. 709 (14) § 1 Kodeksu cywilnego nabywca przedmiotu leasingu wstępuje w miejsce finansującego przejmując zarówno jego prawa jak i obowiązki. Jak wskazuje dr Wojciech Dubois w "Kodeks cywilny Komentarz" pod red. E. Gniewka (Wyd. C.H. Beck. Warszawa 2008) - "Sukcesja singularna jaka ma miejsce w przypadku zbycia przedmiotu leasingu oznacza, iż nabywca wstępuje do umowy leasingu na miejsce finansującego, przejmując zarówno jego prawa, jak i obowiązki. Treść umowy leasingu pozostaje bez zmian, zachodzi jedynie transformacja podmiotowa po stronie finansującego, co w żaden sposób nie powinno pogarszać sytuacji korzystającego." Jako że wstąpienie w prawa i obowiązki finansującego następuje z mocy prawa, taka zmiana nie zmienia kształtu dotychczasowego zobowiązania bowiem osoba trzecia wstępuje w tożsamy stosunek prawny w miejsce dotychczasowego finansującego.

Spółka na poparcie swego stanowiska wskazuje również na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2004 r. wydany w sprawie II CK 129/04, gdzie na gruncie przepisu ogólnego dotyczącego przekształceń podmiotowych stron umowy, a mianowicie art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego Sąd stwierdził - "Sukcesja w dług w rozumieniu art. 519 § 2 pkt 2 k.c. nie zmienia więc kształtu dotychczasowego zobowiązania, bowiem przejemca wstępuje w tożsamy stosunek prawny w miejsce dawnego dłużnika, a więc we wszystkie wynikające z umowy lub ustawy jego obowiązki. Tym właśnie różni się przyjęty m.in. w polskim systemie prawnym model sukcesyjnego przejęcia długu, w którym zmiana dłużnika nie narusza tożsamości zobowiązania, od występującego w niektórych innych systemach prawnych modelu nowacyjnej zmiany dłużnika, w którym poza zmianą podmiotu zobowiązanego dochodzi również do nowacji treści pierwotnego stosunku obligacyjnego, który zostaje zastąpiony przez nowe zobowiązanie, łączące wierzyciela i nowego dłużnika".

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż umowa leasingu jest umową wzajemną. a wskutek zbycia przedmiotu leasingu mamy do czynienia z sukcesją nie tylko w dług ale również z przejęciem wierzytelności to jest pełnym wstąpieniem nabywcy w prawa i obowiązki zbywcy uznać należy, że zmiana podmiotowa stosunku prawnego następująca z mocy prawa tym bardziej nie narusza tożsamości zobowiązania i nie prowadzi do nowacji pierwotnego stosunku prawnego - w rozumieniu nie tylko przepisów prawa cywilnego ale również prawa podatkowego. Zwłaszcza, że żadne przepisy prawa podatkowego nie tylko nie wskazują na inny niż wynikający z przepisów prawa cywilnego skutek zbycia przedmiotu leasingu, ale w ogóle nie regulują kwestii następstwa prawnego w przypadku zmiany podmiotowej po stronie umowy leasingu.

O prawidłowości stanowiska Spółki świadczy również fakt odrębnego uregulowania w przepisach podatkowych jedynie sytuacji zawarcia przez finansującego umowy cesji wierzytelności z tytułu opłat leasingowych na rzecz innego podmiotu, nie połączonej jednakże ze zbyciem przedmiotu leasingu i wstąpieniem w pełnię praw i obowiązków finansującego, to jest na regulację zawartą w art. 17k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten wprowadza określony skutek zawarcia umowy cesji w postaci uznania za przychód finansującego należnego czynszu leasingowego, nawet wtedy, gdy dokona on zbycia wierzytelności z tytułu czynszu leasingowego. Zbycie wierzytelności o czynsz leasingowy jest modyfikacją stosunku prawnego łączącego strony umowy, ale bez zmiany jej treści (wierzycielem uprawnionym z czynszu leasingowego przestaje być finansujący, a zaczyna być osoba trzecia). Skoro więc racjonalny ustawodawca uregulował w przepisach podatkowych w sposób szczególny jedynie tę kwestię - cesji wierzytelności o zapłatę rat leasingowych, uznać należy, że pozostałe czynności, których przedmiotem jest zmiana podmiotowa stron umowy leasingu w tym w szczególności zmiana po stronie finansującego wywierają skutek wynikający z przepisów prawa regulujących dany stosunek prawny. Jeżeli ustawa podatkowa nie wiąże z daną czynnością określonych w sposób bezpośredni konsekwencji w zakresie praw i obowiązków podatkowych - nie można ich domniemywać stosownie do zasady ścisłej wykładni przepisów prawa podatkowego, w tym zakazu stosowania wykładni rozszerzającej na niekorzyść podatnika. (K. Radzikowski, Analogia w prawie podatkowym, Przegląd Podatkowy, 4/2007, s. 18.)

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że jeśli nastąpi zmiana osoby finansującego w trakcie trwania umowy leasingu to, umowa nadal będzie spełniała warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż wstąpienie nabywcy przedmiotu leasingu w miejsce dotychczasowego finansującego nie powoduje zawarcia nowej umowy, ani zmiany umowy dotychczasowej. W tym zakresie należy przywołać następujące argumenty.

Przywoływane przez organy podatkowe w niektórych interpretacjach podatkowych zarzuty dot. stosowania przepisów Ordynacji podatkowej są o tyle wadliwe, iż przepisy art. 93-94 tej ustawy regulują wyłącznie sukcesję uniwersalną do celów podatkowych, nie odnoszą się natomiast do sukcesji syngularnej, która może być wynikiem np. wstąpienia w miejsce finansującego czy cesji umowy leasingu. Z braku stosownej regulacji na gruncie ogólnych przepisów podatkowych nie można jednak wyciągać wniosków, że przejęcie cywilnoprawnych praw i obowiązków przez nowego korzystającego jest pozbawione jakiegokolwiek znaczenia do celów podatkowych.

Ponadto, przepisy art. 17b i 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych formułują warunki uznania umowy leasingu do celów podatkowych w sposób przedmiotowy, posługując się takimi wyrażeniami, jak: umowa została zawarta na czas oznaczony, suma ustalonych w umowie opłat, umowa zawiera postanowienie. Wydaje się zatem, że jeżeli tylko umowa leasingu spełnia wskazane w ustawie przesłanki, powinna być ona traktowana w odpowiedni sposób do celów podatkowych i to niezależnie od tego, czy w trakcie jej trwania doszło do zmiany po stronie korzystającego lub finansującego, (por. Anna Pęczyk-Tofel, Marcin Stanisław Tofel, Podatkowe skutki cesji umowy leasingu, Monitor Podatkowy, 7/2007).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również oparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2012 r. wydanego w sprawie o sygn. II FSK 1755/10 w sprawie uchylenia interpretacji podatkowej dotyczącej skutków podatkowych zmiany podmiotu umowy leasingu operacyjnego po stronie korzystającego. Biorąc pod uwagę podobną konstrukcję prawną przepisu art. 17b ust. 1 (dot. leasingu operacyjnego) oraz art. 17f ust. 1 (dot. leasingu finansowego) argumenty zawarte w cytowanym wyrok znajduję pełne zastosowanie również w przypadku leasingu finansowego. Oddalając skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej działającego z upoważnienia Ministra Finansów Sąd ten uznał, iż ustawodawca nie uzależnił kwalifikacji danej umowy jako umowy leasingu od warunku zachowania niezmienności stron tej umowy w czasie jej trwania. Określone w art. 17b ust. 1 warunki odnoszą się wyłącznie do przedmiotu umowy leasingu, a mianowicie czasu jej trwania, rzeczy lub praw, których dotyczy umowa oraz sumy ustalonych z jej tytułu opłat. Skoro zatem ustawodawca wśród warunków, których spełnienie jest konieczne, aby daną umowę można było traktować jako umowę leasingu nie wymienia ciągłości podmiotowej po stronie korzystającego lub finansującego, a tym samym nie przeciwstawia się możliwości zmiany stron tej umowy, to nie można twierdzić, że cesja umowy leasingu jest kontynuacją pierwotnej umowy jedynie na gruncie prawa cywilnego. Przeciwnie treść umowy leasingu i wynikające z niej prawa oraz obowiązki nie ulegają zmianie, a zmienia się jedynie jedna ze stron tej umowy. W dalszym zatem ciągu spełnione zostają kryteria wynikające z art. 17b ust. 1 ustawy, tj. podstawowy okres trwania umowy, wysokość opłat, czy też przedmiot, którego umowa dotyczy. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęcie odmiennego poglądu doprowadziłoby do - nie mającej w ocenie Sądu racjonalnych podstaw - sytuacji, w której ponoszone przez nowego korzystającego wydatki dotyczące przedmiotu umowy leasingu, które co do zasady nie podlegają wykluczeniu według kryteriów z art. 15 ust. 1 ustawy nie mogłyby być traktowane jako koszty uzyskania przychodów, tylko z tej racji, że wywodzą się one ze zdarzeń prawnych mających miejsce u pierwotnie korzystającego. Następstwem przejęcia umowy leasingu przez osobę trzecią byłoby zatem zaniknięcie określonych kosztów uzyskania przychodów, pomimo poniesionych, niezbędnych wydatków służących osiąganiu przychodów. Wydatki te nie mogłyby być bowiem kosztem u przejmującego leasing, a tym bardziej u poprzedniego korzystającego. Wykładnia taka - jak wskazuje NSA - spełnia test sprawiedliwościowy, jak i test użyteczności.

Wnioskodawca wskazuje, że argumenty wskazane przez Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu powyższego wyroku są aktualne również na gruncie stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku. W konsekwencji przychodem finansującego pozostanie odsetkowa cześć raty kapitałowej, natomiast nie będzie nim część kapitałowa raty. W rezultacie powyższego, również korzystający - mimo zmiany podmiotu finansującego w trakcie trwania umowy leasingu, tak przed upływem 24 miesięcy od dnia jej zawarcia, jak i po upływie tego okresu - będzie nadal uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych oraz kwoty części odsetkowej czynszu należnego z tytułu używania przedmiotu leasingu, na podstawie art. 17f ust. 1 ustawy. W razie zmiany podmiotowej po stronie finansującego nie wystąpi również obowiązek skorygowania przez niego wydatków z tytułu odpisów amortyzacyjnych oraz części odsetkowej czynszu leasingowego, już potrąconych jako koszty uzyskania przychodu. Zmiana ta nie wpłynie również na prawo korzystającego do realizacji opcji wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu okresu umowy wraz z zapłatą ostatniej raty leasingowej. Stanowisko Spółki w tym zakresie jest tym bardziej uzasadnione, że jak wynika z przepisu art. 709 (14) § 2 Kodeksu cywilnego, korzystający nie ma wpływu ani na fakt zawarcia umowy zbycia przedmiotu leasingu, ani na skutek takiej czynności, nie dysponuje skutecznymi środkami prawnymi, aby zapobiec takiej czynności a co za tym idzie nie powinien więc ponosić jakichkolwiek negatywnych konsekwencji jej dokonania.

W dniu 30 stycznia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną znak ITPB3/423-670a/12/PS, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe. W dniu 8 lutego 2013 r. Wnioskodawca wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej interpretacji. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 14 marca 2013 r. znak ITPB3/423W-12/13/PS (doręczonym w dniu 19 marca 2013 r.). W skardze z dnia 12 kwietnia 2013 r. (data wpływu 19 kwietnia 2013 r.) na ww. interpretację wniesiono o jej uchylenie. Wyrokiem z dnia 10 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 652/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę. Wnioskodawca wniósł skargę kasacyjną, w której żądał uchylenia powyższego wyroku w całości.

Wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2016 r. sygn. akt II FSK 3401/13, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. W wyroku tym sąd wskazał, że: "(...) siedmioosobowy skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego w uchwale z dnia 23 maja 2016 r., sygn. akt II FPS 1/16, wyeksponował tezę: "Zmiana leasingodawcy poprzez zbycie i nabycie przez inny podmiot przedmiotu trwającej umowy leasingu nie uzasadnia przeprowadzania z tego tylko powodu weryfikacji tej umowy na podstawie art. 17a pkt 1 i 2 oraz art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2013 r." Naczelny Sąd Administracyjny podkreśla przy tym, że z uwagi na podobną konstrukcję relewantnej w tej sprawie regulacji dotyczącej leasingu finansowego (art. 17f ust. 1 tej ustawy) i leasingu operacyjnego (art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p.) argumentacja zawarta w zacytowanej uchwale w pełni znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie. W uzasadnieniu tejże uchwały podkreślono, że umowa leasingu, o której stanowi u.p.d.o.p., jest zasadniczo umową leasingu w rozumieniu prawa cywilnego, chociaż dla wywołania skutków podatkowych ustawa podatkowa wymaga określonej treści poszczególnych jej elementów. Wymogi te mają charakter przedmiotowy i nie dotyczą podmiotu umowy w osobie leasingodawcy, przy założeniu, że leasingodawca i (ewentualnie) osoba nabywająca przedmiot leasingu w czasie jego trwania są podmiotami prowadzącymi działalność opodatkowaną w zakresie usług leasingowych. Przeniesienie własności rzeczy (przedmiotu leasingu) w czasie trwania umowy leasingu powoduje zmianę podmiotu będącego stroną umowy. Nabywca rzeczy wstępuje w stosunek leasingu w miejsce finansującego. Skutek ten następuje z mocy samego prawa i w istocie oznacza, że nabywca staje się podmiotem wszystkich praw i obowiązków finansującego wynikających z tego stosunku prawnego. Wstępuje on w sytuację prawną zbywcy wynikającą z umowy leasingu. Treść umowy natomiast pozostaje bez zmian (K. Kopaczyńska-Pieczniak, Komentarz do art. 70914 Kodeksu cywilnego, LEX 2014 r.). Jeżeli, w przypadku zmiany podmiotowej umowy, to jest wyłącznie zmiany osoby leasingodawcy, czyli finansującego, treść umowy leasingu pozostaje bez zmian, bez zmian pozostają również te jej części czy też elementy, w zakresie których ustawa podatkowa przewiduje określone wymogi. W relacji do treści umowy, która ma znaczenie prawne tak dla prawa cywilnego jak i prawa podatkowego, nie można w przypadku nabycia przedmiotu leasingu w czasie jego trwania zasadnie mówić o "nowej umowie", ponieważ treść umowy pozostaje bez zmian. Niezasadne jest również przyrównywanie wprost umowy sprzedaży przedmiotu leasingu do cesji, czyli przelewu wierzytelności na podstawie art. 509 k.c. Umowa sprzedaży przenosi własność przedmiotu trwającego leasingu nie zaś jakąkolwiek wierzytelność. Wprawdzie z tytułu wejścia z mocy prawa, czyli art. 70914 § 1 k.c., do realizowanej nadal umowy leasingu nabywca jej przedmiotu uzyskuje wierzytelność w zakresie rat leasingowych, jest to jednak konsekwencja wykonywanej umowy leasingu, której treść pozostała bez zmian, nie zaś skutek umowy przelewu wierzytelności. Wstąpienie do wykonywanej umowy leasingu przez nabywcę przedmiotu leasingu w czasie jej trwania powoduje wejście tego podmiotu w ogół praw i obowiązków strony tej umowy, są to jednak prawa i obowiązki wynikające z treści umowy, która nie uległa zmianie, a więc jeżeli spełniała wymogi przewidziane przez ustawę podatkową, to nie wymaga ponownego podatkowego jej weryfikowania. Prawa i obowiązki w zakresie prawa podatkowego odnoszą się do treści umowy leasingu, która w omawianym przypadku nie ulega zmianie. Nie są natomiast uzależnione od tego, kto jest leasingodawcą, jeżeli wykonuje on zgodną z wymogami prawa cywilnego i prawa podatkowego niezmienioną przedmiotowo umowę, w której w szczególności nie ulega zmianie osoba leasingobiorcy. Wobec powyższego, to jest przede wszystkim wykonywania umowy leasingu o tej samej treści, od której, nie zaś od osoby leasingodawcy umowę wykonującego, uzależnione są prawa i obowiązki w zakresie prawa podatkowego, wymóg niezbędności podstawy prawnej następstwa prawnego w prawie podatkowym - odnoszącego się do hipotezy wstąpienia w prawa i obowiązki trwającej umowy leasingu przez nabywcę przedmiotu tej umowy - jest nieuzasadniony. W konsekwencji zmiana leasingodawcy poprzez zbycie i nabycie przez inny podmiot przedmiotu trwającej umowy leasingu nie uzasadnia przeprowadzania z tego tylko powodu weryfikacji tej umowy na podstawie art. 17a pkt 1 i 2 oraz art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym przed 31 grudnia 2012 r., a nowelizacja treści art. 17a pkt 2 u.p.d.o.p. nie zmieniała prawa obowiązującego przed dniem 1 stycznia 2013 r. i w tym zakresie miała tylko charakter wyjaśniający. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający niniejszą sprawę podziela pogląd wyrażony we wskazanej powyżej uchwale i stwierdza na podstawie analogii, że zmiana leasingodawcy w umowie leasingu finansowego poprzez zbycie i nabycie przez inny podmiot przedmiotu trwającej umowy leasingu nie uzasadnia przeprowadzania z tego tylko powodu weryfikacji tej umowy na podstawie art. 17a pkt 1 i 2 oraz art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym przed 31 grudnia 2012 r."

W świetle obowiązującego stanu prawnego - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3401/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.