ITPB3/423-668a/10/14-S/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów - po uwzględnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 204/12 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku Spółki z dnia 29 listopada 2010 (data wpływu 3 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, uzupełnionym pismem z dnia 14 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.) dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku uzyskania certyfikatu rezydencji - jest prawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2010 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku uzyskania certyfikatu rezydencji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalności m.in. w zakresie wydobycia i przerobu ropy naftowej oraz dystrybucji i sprzedaży szerokiego asortymentu produktów i towarów naftowych. W prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka nabywa usługi od wielu kontrahentów nieposiadających rezydencji podatkowej w Polsce. Spółka dokonuje płatności m.in. z tytułu usług wymienionych w art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 29 ust. 1, art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na rzecz zagranicznych osób prawnym oraz osób fizycznych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka jako płatnik, aby pobrać podatek od należności wypłacanych osobom zagranicznym zgodnie z właściwymi umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartymi między Polską a innymi państwami, a więc aby zastosować stawki przewidziane tymi umowami, niższe niż stawki przewidziane ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, powinna być w posiadaniu certyfikatów rezydencji podmiotów, na rzecz których dokonywane są wypłaty należności. Certyfikaty powinny potwierdzać rezydencję podatkową kontrahenta dla celów podatku dochodowego tych podmiotów w określonych państwach.

Spółka ubiega się u kontrahentów o certyfikaty rezydencji podatkowej wydane przez administrację podatkową państwa zamieszkania/siedziby danego kontrahenta, na rzecz którego płatność jest realizowana. W zależności od kraju, z którego kontrahenci pochodzą, kontrahenci przedstawiają różne certyfikaty rezydencji. Część certyfikatów rezydencji wskazuje okres, za który potwierdza rezydencję podatkową kontrahenta np. rok kalendarzowy, inne certyfikaty zaświadczają rezydencję za określony czas w przeszłości do daty wydania certyfikatu rezydencji. Dużą część stanowią certyfikaty rezydencji, które nie podają okresu, za jaki poświadczają rezydencję podatkową, a jedynie posiadają datę wystawienia certyfikatu.

Spółka współpracuje z wieloma kontrahentami od wielu lat i aby w stosunku do płatności wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 29 ust. 1 i art. 30a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zastosować postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, co roku w celu aktualizacji posiadanych certyfikatów ubiega się u kontrahentów o nowe certyfikaty (certyfikaty z bieżącą datą wystawienia). Bardzo często zdarza się, że kontrahenci niechętnie przesyłają nowe certyfikaty, uważając iż certyfikat przesłany w roku poprzednim lub latach poprzednich pozostaje aktualny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczone we wniosku numerami 1 i 3):

1. Czy prawidłowym jest stanowisko Spółki zgodnie z którym, na gruncie art. 4a pkt 12 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za certyfikat rezydencji, o którym mowa w tych przepisach można uznać certyfikat przekazany Spółce przez kontrahenta, wydany przez właściwe władze podatkowe kraju siedziby kontrahenta, jeżeli w takim dokumencie - poza datą jego wydania - nie ma wskazania, jakiego okresu ten dokument dotyczy oraz że taki certyfikat rezydencji zachowuje swą ważność do czasu zmiany statusu podatkowego kontrahenta.

2. Czy prawidłowym jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym na gruncie art. 4a pkt 12 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku dokonywania płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 tej ustawy, w przypadku posiadania przez Spółkę dokumentu certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 4a pkt 12 i art. 26 ust. 1 ustawy, z datą wydania w roku lub w latach poprzedzających rok, w którym dokonuje się płatności, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy, do uznania certyfikatu rezydencji za potwierdzający rezydencję podatkową kontrahenta również za rok, w którym dokonywana jest płatność, wystarczające będzie posiadanie dokumentu certyfikatu rezydencji z datą wydania w roku lub w latach poprzedzających rok, w którym dokonuje się płatności oraz pisemnego oświadczenia kontrahenta w formie e-mail o braku, w roku w którym jest dokonywana wypłata, zmian w zakresie rezydencji podatkowej kontrahenta.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego. Stanowisko Spółki dotyczące oceny prawnej zdarzenia przyszłego będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Spółki, na gruncie art. 4a pkt 12 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za certyfikat rezydencji, o którym mowa w tych przepisach można uznać certyfikat przekazany Spółce przez kontrahenta, wydany przez właściwe władze podatkowe kraju siedziby kontrahenta, jeżeli w takim dokumencie - poza datą jego wydania - nie ma wskazania jakiego okresu ten dokument dotyczy. W ocenie Spółki, taki certyfikat rezydencji zachowuje swą ważność do czasu zmiany statusu podatkowego kontrahenta.

Jak podkreśla Wnioskodawca, przepisy podatkowe, a w szczególności art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzający definicję certyfikatu rezydencji, nie określają terminu jego ważności. W związku z powyższym, należy przyjąć - zdaniem Zainteresowanego - że certyfikat rezydencji utraci swoją ważność w przypadku zmian w rezydencji podatkowej podmiotu, którego rezydencję potwierdza, natomiast w przypadku braku zmian w rezydencji podmiotu, certyfikat zachowuje swoją aktualność nawet przez kilka lat.

Spółka podnosi, że prezentowane przez nią stanowisko było już wielokrotnie potwierdzane w licznych interpretacjach organów podatkowych, m.in.:

* w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z dnia 10 grudnia 2009 r. sygn. IPPB4/415-648/09-2/JK2 oraz z dnia 25 czerwca 2010 r. sygn. IPPB4/4I5-263/10-4/SP,

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 maja 2008 r. sygn. IBPB3/423-137/08/BG,

* w postanowieniu Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2005 r. sygn. 1471/DPD2/423/8/05/HT/2.

Wnioskodawca stoi również na stanowisku, że na gruncie art. 4a pkt 12 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku dokonywania płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 tej ustawy, w przypadku posiadania przez Spółkę dokumentu certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 4a pkt 12 i art. 26 ust. 1 ustawy, z datą wydania w roku lub w latach poprzedzających rok, w którym dokonuje się płatności, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy, do uznania certyfikatu rezydencji za potwierdzający rezydencję podatkową kontrahenta również za rok, w którym dokonywana jest płatność, wystarczające będzie posiadanie dokumentu certyfikatu rezydencji z datą wydania w roku lub w latach poprzedzających rok, w którym dokonuje się płatności oraz pisemnego oświadczenia kontrahenta w formie e-mail o braku, w roku w którym jest dokonywana wypłata, zmian w zakresie rezydencji podatkowej kontrahenta.

Jak podkreśla Zainteresowany, wynika to z faktu, iż mimo że organy podatkowe w wydawanych interpretacjach wielokrotnie wskazywały, że certyfikat rezydencji zachowuje swoją aktualność (ważność) tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny, to jednak brak jest informacji, w jaki sposób płatnik powinien zweryfikować/potwierdzić, czy stan faktyczny przedstawiony w posiadanym certyfikacie rezydencji nie uległ zmianie. Tytułem przykładu Spółka powołuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 marca 2009 r. sygn. akt IPPB5/423-26/10-2/AM.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące potwierdzenia przez kontrahenta, że stan faktyczny określony w certyfikacie rezydencji na dzień jego wydania nie uległ zmianie, w formie pisemnego oświadczenia np. e-mail, znajduje - jego zdaniem - potwierdzenie w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w myśl którego jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W dniu 2 marca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną Nr ITPB3/423-668a/10/MT, w której uznał stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2010 r. (data wpływu 3 grudnia 2010 r.) za nieprawidłowe. W dniu 22 marca 2011 r. Spółka złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa przedmiotowej interpretacji. Skarga na przedmiotową interpretację wpłynęła do tut. organu w dniu 20 maja 2011 r.

Wyrokiem z dnia 28 września 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 596/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, uchylił zaskarżoną interpretację. Od powyższego wyroku wniesiono kasację do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 204/12, oddalił skargę kasacyjną organu.

W dniu 17 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku opatrzony klauzulą prawomocności wraz z aktami sprawy.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w związku z przepisem art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo tut. organ wskazuje, że cytowane przez Spółkę interpretacje podatkowe zostały wydane w odmiennych od przedstawionego we wniosku stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych, oraz dotyczyły indywidualnych spraw wnioskodawców w konsekwencji nie mogą one wywierać wpływu na sposób rozstrzygnięcia w sprawie przedmiotowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.