ITPB3/423-626/14/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 29 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie jabłek dla pracowników i klientów - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie jabłek dla pracowników i klientów.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest firmą doradczo-handlową zajmującą się głównie dystrybucją produktów firmy X w takich grupach tematycznych jak:

Spółka prowadzi również w mniejszym stopniu działalność usługowo-produkcyjną w zakresie wyrobów ściernych, przemysłowych oraz etykiet.

W Spółce wdrożony został system CSR, który daje przełożenie na działania w 3 aspektach:

* pracowniczych,

* w kontaktach z klientami,

* oddziaływanie na środowisko społeczne.

Obecnie Spółka zatrudnia średnio 33 pracowników na stanowisku: handlowiec - doradca techniczny, specjalista ds. obsługi klienta, pracownik działu produkcji i usług, pracownik administracyjno - biurowy.

W trosce o poprawę zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia pracowników oraz klientów Spółka chciałaby dokonać w przyszłości zakupu jabłek, a następnie udostępnić je do nieodpłatnego zużycia na terenie zakładu. Jabłka będą udostępniane w skrzynkach w pomieszczeniu magazynowym, produkcyjnym, na dziale sprzedaży, pomieszczeniach biurowych oraz sali konferencyjnej. Dostęp do nich będą mieli zarówno pracownicy jak i klienci przybywający do Spółki w sprawach zaopatrzeniowych, biorący udział w spotkaniach roboczych oraz innych związanych ze zwykłym funkcjonowaniem Spółki.

Średni zakup jabłek w miesiącu wynosiłby około 250 kg. Owoce nie będą przydzielane ilościowo na poszczególnych pracowników, ani kontrahentów spółki. Będą one konsumowane (lub nie) przez pracowników i klientów spółki w dowolnych ilościach.

Spółka poprzez udostępnienie pracownikom jabłek do konsumpcji na terenie zakładu, podczas wykonywania obowiązków służbowych, ma na celu poprawę ich zdrowia dzięki witaminom zawartym w owocach, poprawę atmosfery pracy. W konsekwencji ma to doprowadzić do poprawy wydajności w pracy, zapewnienia optymalnych warunków pracy oraz zwiększenia motywacji do pracy jak i obniżenia absencji chorobowej, zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy pomiędzy pracownikami.

Ostatecznie ma to się w przyszłości przełożyć na zwiększenie przychodów w sposób pośredni w spółce. Celem nieodpłatnego udostępnienia do konsumpcji jabłek klientom spółki jest poprawa efektywności i zacieśniania kontaktów między firmami. Zużyte w siedzibie spółki owoce będą traktowane na zasadzie drobnego poczęstunku, który jest tożsamy z zużyciem drobnych artykułów spożywczych, ciastkami, kawą, czy herbatą podczas rozmów handlowych, roboczych spotkań w obrębie firmy, czy omawiania planów współpracy z naszą firmą.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Na fakturach dokumentujących zakup tych owoców, spółka będzie występowała jako nabywca. Zakupy owoców dokonywane będą tylko i wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą oraz wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi.

Wnioskodawca jest spółką wykonującą działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarowi usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (oznaczone we wniosku nr 1 i 2):

1. Czy wydatki na zakup jabłek przekazanych do konsumpcji dla pracowników, podczas świadczenia przez nich pracy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Czy wydatki na zakup jabłek, przekazanych do konsumpcji klientom Wnioskodawcy, podczas spotkań roboczych, przeprowadzania rozmów handlowych w siedzibie firmy mogą stanowić koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na nabycie artykułów spożywczych w postaci jabłek, które przekazane zostaną do konsumpcji pracownikom podczas świadczenia przez nich pracy oraz klientom Wnioskodawcy podczas spotkań roboczych, czy przeprowadzania rozmów handlowych w siedzibie Spółki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowych od osób prawnych.

Na wstępie zwrócić należy uwagę na fakt, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z powyższym aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, spełnione muszą zostać łącznie następujące warunki:

* wydatek musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo w celu zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym dany wydatek nie musi mieć bezpośredniego przełożenia na konkretny przychód osiągnięty przez podatnika, lecz wystarczające jest, aby jego poniesienie było uzasadnione związkiem wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością (związek pośredni);

* wydatek musi zostać poniesiony i musi być wydatkiem definitywnym - przez co należy rozumieć, że w ostatecznym rozrachunku musi on być pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

* wydatek nie może zostać wymieniony wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowych od osób prawnych.

Celowość poniesienia wydatków.

W tym miejscu przytoczyć należy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lipca 2004 r. (sygn. III SA 949/03), w którym sąd jednoznacznie stwierdził, że: odwołując się do utrwalonej linii orzecznictwa należy podkreślić, że art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie daje podstawy do oceny racjonalności wydatków. Uznanie danego wydatku za koszty uzyskania przychodów powinno być uzależnione przede wszystkim od jego przeznaczenia. Nie należy do organów podatkowych, ani do sądu badanie celowości i efektywności nakładów gospodarczych podatnika, lecz jedynie czy dany rodzaj wydatku pozostaje w związku z działalnością przedsiębiorstwa i nie stanowi wydatków przeznaczonych na cele osobiste podmiotów zarządzających przedsiębiorstwem lub osób trzecich.

O celowości ponoszenia wydatków, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym również o podejmowaniu nowych rodzajów i kierunków działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Ponadto, jeżeli wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu zostały prawidłowo udokumentowane i zaewidencjonowane w prowadzonej ewidencji podatkowej (księgach rachunkowych), podlegają one uwzględnieniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania, jako koszty uzyskania przychodów bez potrzeby ich udowodnienia winny sposób. Zważyć przy tym należy, że ustawodawca posługując się zwrotem "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu", nie posługuje się sformułowaniem "skutek". Takie sformułowanie ma istotne znaczenie przy rozpatrywaniu pojęcia kosztów, albowiem czym innym jest "cel" działania, a czym innym "skutek" będący następstwem podjętych działań. Przez sformułowanie "w celu" należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Z tych też powodów brak "skutku", tj. przychodu, nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu. Konkludując, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a zatem warunkiem uznania danego wydatku za taki koszt jest zamierzony cel jego poniesienia. Wystarczającym jest, by poniesienie tych kosztów miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W kontekście powyższego Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na fakt, że w przypadku wydatków ponoszonych na nabycie jabłek, które następnie zostały przekazane do konsumpcji:

* pracownikom, podczas świadczenia przez nich pracy - koszty ponoszone przez w tym celu przez Wnioskodawcę mają na celu poprawę atmosfery pracy, zwiększenie efektywności wymiany informacji i usprawnienie transferu wiedzy pomiędzy pracownikami; udostępnianie pracownikom jabłek do konsumpcji na terenie zakładu, to przejaw dbałości ze strony Wnioskodawcy o poprawę ich kondycji fizycznej i zdrowia; działanie to w konsekwencji wpłynie na zwiększenie przychodów spółki (w sposób pośredni);

* klientom Wnioskodawcy, podczas spotkań roboczych, przeprowadzania rozmów handlowych w siedzibie firmy - koszty ponoszone w tym celu przez Spółkę mają na celu zwiększenie komfortu osób w uczestniczących w spotkaniach poprzez stworzenie przyjaznego środowiska pracy czy warunków negocjacji handlowych.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, pierwszy z warunków pozwalających na zaliczenie w ciężar kosztów uzyskania przychodów przedmiotowych wydatków został spełniony. Związek pomiędzy nabyciem artykułów spożywczych w postaci jabłek dla pracowników i klientów Wnioskodawcy a celami biznesowym, którym mają służyć te wydatki jest łatwo zauważalny.

Zaznaczyć również należy, że celowość wydatków, które zamierza ponosić Wnioskodawca na nabycie artykułów spożywczych w postaci jabłek została potwierdzona również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w wydanej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 6 września 2013 r. (sygn. IPTPP4/443-414/13-3/OS), w której organ stwierdził, że: (...) zużycie produktów spożywczych przez kontrahentów, gości Wnioskodawcy oraz pracowników, związane jest z prowadzonym przedsiębiorstwem Zainteresowanego. (...) Mają one związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Z kolei w innej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 września 2013 r. (sygn. IPTPP4/434-414/13-2/OS) organ stwierdził, że: (...) zużycie artykułów spożywczych lub przekazanie usługi cateringowej, gastronomicznej na potrzeby pracowników i kontrahentów podczas różnego rodzaju spotkań, narad wewnętrznych, (...) spotkań biznesowych i przyjmowania kontrahentów, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, w sposób pośredni związane są z działalnością gospodarczą Spółki.

Dodatkowo, na potwierdzenie powyższego Wnioskodawca pragnie także przytoczyć fragment wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2012 r. (sygn. II FSK 2200/10), w którym sąd jednoznacznie stwierdził, że: (...) uznać należy, że nie jest (...) spornym, że wydatki na poczęstunek kawą i herbatą w siedzibie firmy są wydatkami ponoszonymi zarówno w celu osiągnięcia przychodów, jak i zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a więc wydatkami zaliczanymi do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, pierwszy z ustawowych wymogów warunkujących możliwość zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów został bezsprzecznie spełniony.

Definitywność wydatków.

Z uwagi na fakt, że Spółka ponosi przedmiotowe wydatki ze środków własnych (dochodzi do uszczuplenia jej zasobów majątkowych) uznać należy, że i ten warunek został spełniony.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...) kosztów reprezentacji w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reprezentacji. Zasadnym jest zatem posiłkowanie się w tym zakresie wykładnią językową tego pojęcia. I tak, zgodnie z definicją zawartą w Nowym Słowniku Języka Polskiego (PWN, Warszawa 2003) reprezentacja to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Podobnie w Słowniku wyrazów obcych PWN (red. J. Tokarski, Warszawa 1988, s. 644). W Małym słowniku języka polskiego (red. E. Sobol, Warszawa 1997, s. 780) wskazuje się, że w języku potocznym reprezentacja to "wystawność życia, okazałość, zwłaszcza z chęci popisania się przed kimś".

Przenosząc definicję słownikową na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdzić należy, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (przedsiębiorcy) wiążące się z okazałością i wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie przytoczyć Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-155/08-2/MW). W interpretacji tej organ podatkowy stwierdził, że: wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie kwiatów doniczkowych, donic i artykułów dekoracyjnych należy (...) potraktować jak koszty związane z funkcjonowaniem firmy i zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów, o ile są racjonalne i wykazują związek przyczynowo-skutkowy z przychodami oraz spełniają wymogi określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Gdyby ww. dekoracje przekraczały zwyczajowo przyjęte normy w danej branży czy okolicy, były nadzwyczaj wystawne, bardziej ekskluzywne, wytworne, odpowiednio drogie, poprawiały znacząco estetyczny wizerunek firmy oraz były umieszczane wyłącznie w pomieszczeniach, gdzie przyjmowani są zazwyczaj tylko określeni klienci (np. sala konferencyjna, biura osób reprezentujących Spółkę), wtedy zastosowanie znalazłby przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wydatki Spółki, na wystawne dekoracje, nie mogłyby zostać uznane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów. Wydatki na zakup kwiatów doniczkowych, donic, dekoracji świątecznych mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu, mając na uwadze fakt, że wystrój świąteczny jest w obecnych warunkach rynkowych wymogiem stawianym przez klientów. W świetle powyższego uznać należy, iż wydatki te nie wyczerpują wskazanej definicji reprezentacji.

Choć powyższa Interpretacja dotyczy zakupu kwiatów do biura, to jednak z przedstawionej przez Dyrektora Izby Skarbowej argumentacji jasno wynika, że o reprezentacji można mówić dopiero wówczas gdy ponoszone wydatki przekraczają zwyczajowo przyjęte normy w danej branży. Tym samym, skoro normą w biznesie jest finansowanie skromnego poczęstunku, ponoszone na te cele wydatki uznać należy za mieszczące się w zwyczajowych kosztach funkcjonowania Spółki.

Powyższe wielokrotnie potwierdzane było także przez sądy administracyjne. Przykładowo wskazać można na fragment wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2012 r. (sygn. II FSK 392/11), w którym sąd stwierdził, że (...) wydatki o charakterze reprezentacyjnym (...) muszą kreować wizerunek firmy w sposób "ponadstandardowy", obiegający od zwyczajowo przyjętego w określonych typu stosunkach gospodarczych.

Na wzgląd zasługuje także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2012 r., (sygn. II FSK 2200/11), w myśl którego (...) nie zawsze wydatek na zakup usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych będzie uznawany za wydatek na cele reprezentacji, możliwość zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów tej kategorii wydatków uzależniony jest od spełnienia celów wskazanych w (...) w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., czyli muszą one być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, wydatki nie mogą odbiegać od standardów przyjętych w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie jeszcze raz zauważyć, że ponoszone przez Spółkę koszty mają charakter zwyczajowo przyjętych poczęstunków należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury biznesowej. W żadnym razie nie noszą one zatem cech wystawności wykraczającej ponad zwyczaje przyjęte w stosunkach gospodarczych. Wreszcie nie sposób pominąć wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r. (sygn. II FSK 702/11), w którym czytamy, że: celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny, Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

W tym celu należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek.

Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego należy kierować się w tym zakresie (brak definicji ustawowej oraz wnioski płynące z analizy zmiany poglądów na tle poszczególnych przypadków) posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu. Z oczywistych względów zgodnie z tym co już wcześniej wyjaśniono każdy tego rodzaju wydatek musi przejść test z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 (w tym wypadku wynikające z omówionego pkt 28). Dotyczyć to powinno tego rodzaju wydatków, które nie pozostają w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika jak przykładowo "obiady dla rodziny", "fundowane przyjęcia dla znajomych". Tego rodzaju przykładowo podane wydatki nie mieszcząc się w kategorii kosztów uzyskania przychodów nie mogą być w ogóle rozważane ze względu na kryteria wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. (...)

Przenosząc przedstawione rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należało, że podane przez Wnioskodawcę wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami, muszą być uznane za koszt uzyskania przychodów, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem zachodzi związek przyczynowy. Jednocześnie wydatki te jak podano to "drobny poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata)" oraz "obiad lub innym posiłek na koszt zapraszającego", to nic innego jak wydatek mieszczący się w kategorii wydatków wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, skoro przedmiotowe wydatki nie przekraczają zwyczajowo przyjętych norm nie tylko w branży, w której działa Spółka ale w ogóle w realiach prowadzenia działalności gospodarczej to nie noszą one cech reprezentacji. Brak jest zatem podstaw by odmówić im przymiotu kosztowości na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Potwierdzeniem możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów przedmiotowych wydatków może być także przykładowo Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. IPTPB3/423-282/11-6/PM, w której organ stwierdził, że (...) wydatki poniesione przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych na posiedzenia Zarządu (...) nie posiadają charakteru reprezentacyjnego, a więc nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów, wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazać można też na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. IPTPB3/423-282/11-5/PM), w której organ stwierdzi, że: należy stwierdzić, iż wydatki na skromny poczęstunek i zakup takich artykułów, jak: kawa, herbata, cukier, śmietanka, słodycze woda mineralna i słodzone napoje, podawany podczas narad, spotkań wewnętrznych i szkoleń, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

Wreszcie zwrócić należy uwagę na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. IPTPB3/423-282/11-4/PM), w którym organ stwierdził, że: (...) wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych, na potrzeby sekretariatu w celu zapewnienia poczęstunku gościom/kontrahentom w czasie wizyt na terenie siedziby Spółki nie noszące znamion okazałości, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),

* nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest - co do zasady - związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia m.in. unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w niniejszej sprawie dotyczy to w szczególności art. 16 ust. 1 pkt 28, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych m.in. na zakup żywności. Za wydatki na zakup żywności, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. przepisu należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z klientami, kontrahentami.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w trosce o poprawę zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia pracowników oraz klientów Spółka chciałaby dokonać w przyszłości zakupu jabłek, a następnie udostępnić je do nieodpłatnego zużycia na terenie zakładu. Jabłka będą udostępniane w skrzynkach w pomieszczeniu magazynowym, produkcyjnym, na dziale sprzedaży, pomieszczeniach biurowych oraz sali konferencyjnej. Dostęp do nich będą mieli zarówno pracownicy jak i klienci przybywający do Spółki w sprawach zaopatrzeniowych, biorący udział w spotkaniach roboczych oraz innych związanych ze zwykłym funkcjonowaniem Spółki. Owoce nie będą przydzielane ilościowo na poszczególnych pracowników, ani kontrahentów spółki. Będą one konsumowane (lub nie) przez pracowników i klientów spółki w dowolnych ilościach.

Spółka poprzez udostępnienie pracownikom jabłek do konsumpcji na terenie zakładu, podczas wykonywania obowiązków służbowych, ma na celu poprawę ich zdrowia dzięki witaminom zawartym w owocach, poprawę atmosfery pracy. W konsekwencji ma to doprowadzić do poprawy wydajności w pracy, zapewnienia optymalnych warunków pracy oraz zwiększenia motywacji do pracy jak i obniżenia absencji chorobowej, zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy pomiędzy pracownikami.

Ostatecznie ma to się w przyszłości przełożyć na zwiększenie przychodów w sposób pośredni w spółce. Celem nieodpłatnego udostępnienia do konsumpcji jabłek klientom spółki jest poprawa efektywności i zacieśniania kontaktów między firmami. Zużyte w siedzibie spółki owoce będą traktowane na zasadzie drobnego poczęstunku, który jest tożsamy z zużyciem drobnych artykułów spożywczych, ciastkami, kawą, czy herbatą podczas rozmów handlowych, roboczych spotkań w obrębie firmy, czy omawiania planów współpracy z naszą firmą.

Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy należy stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki dotyczące zakupu jabłek z przeznaczeniem dla pracowników są w rzeczywistości przejawem i wyrazem starań Wnioskodawcy o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jego pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności i motywacji do pracy.

W odniesieniu natomiast do wydatków związanych z nabyciem takich jabłek w celach poczęstunku kontrahentów stwierdzić należy, że nie podlegają one wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem celem tego typu wydatków nie jest stworzenie dobrego wizerunku firmy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Wydatki te należą bowiem do panujących powszechnie kanonów kultury, dobrych praktyk oraz powszechnie stosowanych w kontaktach biznesowych zachowań, stanowiących obecnie nieodłączny element prowadzonej działalności gospodarczej. Poza tym uznać można, że oczekiwanym efektem ww. wydatków jest przyszłe osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenia ich źródła.

Reasumując, wydatki poniesione na zakup jabłek, które zostaną przekazane do konsumpcji pracownikom oraz klientom Wnioskodawcy spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym Wnioskodawca będzie mógł je zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy w kontekście okoliczności przedstawionych we wniosku jest zatem prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.