ITPB3/423-609b/13/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wnioskuz dnia 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków:

* poniesionych na zakup biletów na imprezy kulturalne wydanych dla potencjalnych klientów Spółki, zainteresowanych wynajmem lokali - jest prawidłowe,

* poniesionych na zakup odzieży oznaczonej logo Spółki i nieoznaczonej logo Spółki, wydanej pracownikom Wnioskodawcy do celów służbowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2013 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup biletów na imprezy kulturalne wydanych dla potencjalnych klientów Spółki, zainteresowanych wynajmem lokali oraz wydatków na odzież oznaczoną logo Spółkii nieoznaczoną logo Spółki, wydanej pracownikom Wnioskodawcy do celów służbowych. Wezwaniem z dnia 28 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się o wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Pismem z dnia 7 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą: M. z siedzibą w B., zwana dalej stroną, podatnikiem, Spółką lub wnioskodawcą, jest właścicielem szeregu zabudowanych nieruchomości na terenie Białegostoku oraz prowadzi działalność gospodarczą w głównym zakresie wynajmu lokali użytkowych.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest okres

12 miesięcy od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia. Aktualnie jest to okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych strona opłaca kwartalnie. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku

od towarowi usług, zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w roku podatkowym 2013 trwającym od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Spółka opłaca kwartalnie, od dnia 1 stycznia 2014 r. zaliczki

na podatek dochodowy od osób prawnych strona będzie opłacać miesięcznie. W dniu 3 marca 2011 r. większościowy udziałowiec Spółki Pani A.P. udzieliła stronie pożyczki w kwocie 1.500.000,00 zł, zwaną dalej w skrócie pożyczką, na cele związane z działalnością gospodarczą. Strony umowy ustaliły, iż zwrot pożyczki dla pożyczkodawcy nastąpi w dniu 31 grudnia 2013 r. i w tym też dniu zostaną naliczone oraz wypłacone umowne odsetki od udzielonej pożyczki

z dnia 3 marca 2011 r. W dniu 15 września 2011 r. Pani A.P. podarowała posiadane udziały Spółki dla córki P.P., która od tego dnia jest większościowym udziałowcem Spółki. W dniu 2 kwietnia 2012 r. została podpisana umowa cesji, w ramach której to umowy Pani A.P. przekazała prawa do umowy pożyczki z dnia 3 marca 2011 r. dla córki Pani P.P. W dniu 21 stycznia 2013 r. strony umowy pożyczki z dnia 3 marca 2011 r. ustaliły, iż pożyczka zostanie zwrócona przez Spółkę dla Pani P.P. w dniu 31 grudnia 2022 r. Następnie strony umowy w dniu 12 lutego 2013 r. podpisały kolejny aneks do umowy pożyczki, w którym ustaliły, iż odsetki od pożyczki za okres od dnia 3 marca 2011 r. do dnia

31 grudnia 2013 r. zostaną naliczone na dzień 31 grudnia 2013 r. i będą wypłacone dla Pani P.P. w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. w równych ratach miesięcznych. W związku ze zmniejszeniem się ilości podmiotów chętnych do wyjmowania

od Spółki lokali użytkowych, strona poniosła wydatki na zakup biletów na imprezy sportowe oraz kulturalne, zwane dalej biletami na imprezy lub też wydatkami na imprezy kulturalne oraz za pośrednictwem członków zarządu, prokurentów oraz zatrudnionych w Spółce pracowników, w ramach promocji i reklamy przekazuje nieodpłatnie małym przedsiębiorcom pracującym

na rynkach lokalnych niniejsze bilety na imprezy, celem ich zachęcenia do wynajęcia od strony lokali użytkowych oraz miejsc do prowadzenia handlu odręcznego. Spółka w celu reklamy oraz poprawienia wizerunku zatrudnionych w Spółce osób nabyła też odzież dla pracowników oraz zarządu Spółki, między innymi np. kostiumy, płaszcze, sukienki, zwane dalej odzieżą pracowniczą, która to odzież została opatrzona w logo Spółki oraz została wydana nieodpłatnie zatrudnionym pracownikom oraz prokurentom, ale podlega zwrotowi w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o pracę ze Spółką. Spółka ponadto w celu zareklamowania strony nabyła szereg artykułów odzieżowych oraz obuwie, nieopatrzonych w logo Spółki oraz wydała przedmiotowe artykuły zarządowi Spółki oraz prokurentom z zaznaczeniem, że nie podlega powyższa odzież oraz obuwie, zwane dalej odzieżą pozostałą, zwrotowi w przypadku wygaśnięcia oraz rozwiązania umowy o pracę. Kapitał zakładowy Spółki wynosi 1.400.000,00 zł (jeden milion czterysta tysięcy złotych). Spółka przewiduje, iż Pani P.P. będzie nadal, także w dniu 31 grudnia 2013 r., większościowym udziałowcem.

W uzupełnieniu wniosku (odnoszącym się do zakresu pytania nr 2) Wnioskodawca wskazał,że wydana pracownikom Spółki odzież, w tym z również odzież oznaczona logo firmy, nie posiada charakterystycznych cech, które uniemożliwiają wykorzystanie jej do celów prywatnych, co stanowi, że przedmiotowa odzież nie posiada zindywidualizowanych elementów, przez które odzież traci przymiot odzieży o charakterze osobistym.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie oznaczone numerem 2.

Czy Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w roku 2013 wydatków poniesionych na zakup biletów na imprezy kulturalne wydanych dla potencjalnych klientów strony, zainteresowanych wynajmem lokali oraz wydatków na odzież oznaczoną logo strony i nieoznaczoną logo wnioskodawcy, wydanej pracownikom strony do celów służbowych.

We własnym stanowisku Wnioskodawca stwierdził, przedmiotowe wydatki strona ma prawo uznać, iż są one pośrednio związane z działalnością gospodarczą. Z uwagi na powyższe,na podstawie art. 15 ust. 1 p.d.o.p. Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w roku 2013 wydatków poniesionych na zakup biletów na imprezy kulturalne wydanych dla potencjalnych klientów strony zainteresowanych wynajmem lokali oraz wydatków na odzież oznaczoną logo strony i nieoznaczoną logo wnioskodawcy, która została wydana pracownikom strony do celów służbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego):

* jest prawidłowe, w części dotyczącej wydatków poniesionych na zakup biletówna imprezy kulturalne wydanych dla potencjalnych klientów Spółki, zainteresowanych wynajmem lokali,

* jest nieprawidłowe, w części dotyczącej wydatków poniesionych na zakup odzieży oznaczonej logo Spółki i nieoznaczonej logo Spółki, wydanej pracownikom Wnioskodawcy do celów służbowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej: "ustawa"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokrytyz zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowiw jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów - w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);

* koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia - są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną)

#61485;

Moment potrącalności kosztów uzyskania przychodu został uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy. Z uwzględnieniem powyższego podziału kosztów uzyskania przychodu ww. regulacje kształtują dwie niezależne zasady:

Za dzień poniesienia kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 4e ustawy uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z literalnego brzmienia ww. przepisu wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment potrącalności wydatku będącego kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia kosztu w księgach rachunkowych. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują z kolei, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz stan sprawy należy stwierdzić, wydatki poniesione na zakup biletów na imprezy kulturalne wydanych dla potencjalnych klientów Spółki, zainteresowanych wynajmem lokali nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę, przejawiają jednakże związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Stąd też ww. wydatki wypada zakwalifikować jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy, przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych, pozwala je zaliczyć do kosztów podatkowych. Przedmiotowe wydatki stanowić będą, tzw. pośredni koszt uzyskania przychodów i w myśl postanowień art. 15 ust. 4d ustawy powinny być potrącone w dacie poniesienia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej wydatków poniesionych na zakup biletów na imprezy kulturalne wydanych dla potencjalnych klientów Spółki, zainteresowanych wynajmem lokali jest prawidłowe.

Koniecznym jest zauważyć że, pytanie (pytania) Wnioskodawcy zadane we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyznacza przedmiotowy zakres postępowania interpretacyjnego (por. J. Brolik, Urzędowe interpretacje prawa podatkowego, Warszawa 2010, s. 61 i nast.). Pogląd ten został zaaprobowany przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt II FSK 944/10 czy też w wyroku NSA z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt II FSK 497/10.

W związku z powyższym charakter pytania (jego część) determinuje zakres wniosku, tj. w przedmiotowej sprawie odnosi się wyłącznie do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków poniesionych na zakup biletów na imprezy kulturalne wydanych dla potencjalnych klientów Spółki, zainteresowanych wynajmem lokali. Mając na uwadze wskazany przepis będący przedmiotem interpretacji indywidualnej (w części E.3, poz. 61 - art. 15 ust. 1 ustawy) z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy. Natomiast przy ocenie stanowiska nie brano pod uwagę możliwości zastosowania wyłączenia z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, gdyż nie było to przedmiotem wniosku.

Odnosząc się natomiast do wydatków poniesionych na zakup odzieży oznaczonej logo Spółki i nieoznaczonej logo Spółki, wydanej pracownikom Wnioskodawcy do celów służbowych należałoby odnieść przedmiotowe wydatki do charakteru reklamy Jednostki.

Reklama, to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Do reklamy można zatem zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowej firmy (reklama firmy), realizowane poprzez rozpowszechnianie jej logo. Dokonując oceny charakteru danego wydatku o charakterze reklamowym kluczowe znaczenie ma ustalenie, że działanie reklamowe przeprowadzone przez podatnika dotyczy rozpowszechniania informacji (promowania) określonego towaru, usługi czy firmy, co w konsekwencji przyczynia się do nabywania danego towaru (usługi) przez klientów/ kontrahentów.

Wnioskodawca wskazał, że w celu reklamy oraz poprawienia wizerunku zatrudnionychw Spółce osób nabyła też odzież dla pracowników oraz zarządu Spółki, między innymi np. kostiumy, płaszcze, sukienki, zwane dalej odzieżą pracowniczą, która to odzież została opatrzona w logo Spółki oraz została wydana nieodpłatnie zatrudnionym pracownikom oraz prokurentom, ale podlega zwrotowi w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o pracę ze Spółką. Spółka ponadto w celu zareklamowania strony nabyła szereg artykułów odzieżowych oraz obuwie, nieopatrzonych w logo Spółki oraz wydała przedmiotowe artykuły zarządowi Spółki oraz prokurentom z zaznaczeniem, że nie podlega powyższa odzież oraz obuwie, zwane dalej odzieżą pozostałą, zwrotowi w przypadku wygaśnięcia oraz rozwiązania umowy o pracę.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wydana pracownikom Spółki odzież, w tym z również odzież oznaczona logo firmy, nie posiada charakterystycznych cech, które uniemożliwiają wykorzystanie jej do celów prywatnych, co stanowi, że przedmiotowa odzież nie posiada zindywidualizowanych elementów, przez które odzież traci przymiot odzieży o charakterze osobistym.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), że opisana odzież, która nie jest oznaczona logo Spółki więc nie zmierza

do identyfikacji Spółki, a co za tym idzie do Jej rozpoznawalności na rynku, co w efekcie wyklucza charakter reklamowy takiej odzieży - tym samym brak jest związku pomiędzy wydatkiem na odzież dla pracowników a wpływem na przychody Spółki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Potwierdzeniem powyższego jest, że odzież ta nie posiada charakterystycznych cech, które uniemożliwiają wykorzystanie jej do celów prywatnych, co stanowi, że przedmiotowa odzież nie posiada zindywidualizowanych elementów, przez które odzież traci przymiot odzieży o charakterze osobistym (może być wykorzystywana dla celów prywatnych).

Natomiast odzież dla pracowników, która jest oznaczona logo Spółki, co prawda zmierza do identyfikacji Spółki, a co za tym idzie do Jej rozpoznawalności na rynku, to jeżeli jednak nie posiada charakterystycznych cech, które uniemożliwiają wykorzystanie jej do celów prywatnych, co stanowi, że przedmiotowa odzież nie posiada zindywidualizowanych elementów, przez które odzież traci przymiot odzieży o charakterze osobistym (może być wykorzystywana dla celów prywatnych) to nie można zaliczyć do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na taką odzież, która może być wykorzystywana dla celów osobistych (prywatnych), gdyż koszt taki nie spełnia normy określone w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej wydatków poniesionych na zakup odzieży oznaczonej logo Spółki i nieoznaczonej logo Spółki, wydanej pracownikom Wnioskodawcy do celów służbowych jest nieprawidłowe.

Jak już uprzednio wskazano charakter pytania determinuje zakres wniosku, tj. w przedmiotowej sprawie odnosi się wyłącznie do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków poniesionych na zakup odzieży oznaczonej logo Spółki i nieoznaczonej logo Spółki, wydanej pracownikom Wnioskodawcy do celów służbowych.

Tym samym ocenie nie podlegała kwestia poniesionych kosztów na rzecz prokurentówi członków zarządu, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa

(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.