ITPB3/423-600/10/13-S/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Bk 176/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2010 r. (data wpływu 2 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kontynuacji umowy leasingu operacyjnego w związku z nabyciem przedsiębiorstwa w drodze aportu - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kontynuacji umowy leasingu operacyjnego w związku z nabyciem przedsiębiorstwa w drodze aportu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"P." zamierza wnieść swoje przedsiębiorstwo aportem do Spółki "S." - Wnioskodawcy, przy czym wniesienie aportu (tekst jedn.: podpisanie umowy przeniesienia przedsiębiorstwa) ma nastąpić w styczniu 2011 r.

W skład przedsiębiorstwa "P." wchodzą m.in. prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu operacyjnego, którego przedmiotem jest podlegająca amortyzacji rzecz ruchoma. Umowa zawarta została na okres, który stanowi ponad 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotu leasingu, a jednocześnie suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej rzeczy ruchomej będącej przedmiotem umowy leasingu.

W dacie planowanego wniesienia aportu, tj. w styczniu 2011 r., okres jaki pozostanie do końca obowiązywania umowy będzie krótszy, niż 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotu leasingu.

Wnioskodawca, po wniesieniu aportu, stanie się stroną umowy leasingu w wyniku zawarcia stosownego aneksu do umowy, na co wyraził już zgodę leasingodawca, przy czym aneks ten nie wprowadzi do umowy jakichkolwiek innych zmian, poza formalną zmianą strony korzystającej, którą stanie się Wnioskodawca.

Opłaty ustalone w umowie leasingu stanowią dla "P." koszt uzyskania przychodów i są przez tę spółkę, jako takie wykazywane od początku obowiązywania umowy leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po wniesieniu przedsiębiorstwa "P." aportem do Spółki "S." (tekst jedn.: podpisaniu umowy przeniesienia przedsiębiorstwa) oraz po przejęciu przez Wnioskodawcę umowy leasingu zawartej wcześniej przez "P.", tj. zawarciu aneksu do umowy leasingu, z mocy którego dokona się zmiana strony korzystającej (stanie się nią "S." - Wnioskodawca), spółka "S." będzie mogła traktować ponoszone przez nią opłaty ustalone w umowie leasingu, jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Prezentując własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego Jednostka wskazuje, że po wniesieniu przedsiębiorstwa "P." aportem do spółki "S." (tekst jedn.: podpisaniu umowy przeniesienia przedsiębiorstwa) oraz po zawarciu aneksu do umowy leasingu, z mocy którego dokona się zmiana strony korzystającej (stanie się nią "S."), spółka "S." będzie mogła traktować ponoszone przez nią opłaty ustalone w umowie leasingu, jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z powołanym przepisem warunkami takiego traktowania opłat leasingowych w przypadku, gdy przedmiotem leasingu jest podlegająca amortyzacji rzecz ruchoma są: zawarcie umowy leasingu na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji tej rzeczy oraz ustalenie w umowie sumy opłat leasingowych, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, w wysokości odpowiadającej co najmniej wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem leasingu. Przesłanki pozwalające na traktowanie opłat leasingowych jako kosztu uzyskania przychodu, są zatem ściśle związane z treścią konkretnego stosunku leasingu w ujęciu przedmiotowym, a nie podmiotowym. Przepis art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w przeciwieństwie do art. 17b ust. 2) w żadnym miejscu nie odnosi się do osoby finansującego, jak również do osoby korzystającego. W związku z powyższym dokonanie zmian po stronie podmiotowej (po stronie korzystającego) - w ocenie Spółki - w żaden sposób nie wpływa na treść umowy oraz wynikające z niej prawa i obowiązki. Oznacza to, że po wstąpieniu do umowy nowego korzystającego nie ulegają zmianie podstawowe okresy trwania umowy, wysokość opłat, czy też przedmiot którego umowa dotyczy. A zatem, w dalszym ciągu nowy korzystający będzie uprawniony do uznawania za koszty uzyskania przychodu opłat wynikających z umowy leasingu.

Spółka podnosi, iż jest świadoma faktu, że przedstawiony wyżej pogląd bywał odmiennie oceniany przez organy podatkowe, wskazujące niekiedy, że cesja praw i obowiązków z umowy leasingowej wywołuje skutki jedynie na płaszczyźnie prawa cywilnego, natomiast na gruncie prawa podatkowego jedynie wówczas, gdy zostaną spełnione wszystkie przesłanki z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także, że cesja taka nie jest regulowana przepisami ustawy - Ordynacja podatkowa o następstwie prawnym (art. 93 i 93a Ordynacji podatkowej). Stanowiska tej treści winny jednak - zdaniem Spółki - zostać całkowicie zrewidowane w związku z wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku (a więc właściwy dla Wnioskodawcy) w dniu 5 maja 2010 r. wyrokiem w sprawie o sygnaturze akt I Sa/Bk 80/10, w którym Sąd w pełni podzielił przedstawione wyżej stanowisko Wnioskodawcy oraz uznał, że w niniejszej sprawie nie można odwoływać się do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących następstwa prawnego z uwagi na fakt, że koszt podatkowy jest pojęciem zupełnie innego rodzaju, niż prawo lub obowiązek podlegający sukcesji podatkowej. Koszt podatkowy stanowi bowiem element konstrukcji podatku dochodowego. Ponadto przejęcie umowy leasingu wywołuje określone skutki w teraźniejszości oraz przyszłości, w związku z czym nie wiąże się ze sferą następstwa prawnego. Uprawnienia związane z rozliczeniem umowy leasingu i właściwym ujęciem jej w kosztach uzyskania przychodu przez nowego korzystającego wynikają z jego własnych praw i obowiązków, uregulowanego w materialnej ustawie podatkowej, a nie uprawnień przysługujących poprzedniemu korzystającemu.

W dniu 17 stycznia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną Nr ITPB3/423-600/10/AW stwierdzając, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2010 r. jest nieprawidłowe. W dniu 7 lutego 2011 r. Spółka wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej interpretacji. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 22 lutego 2011 r. znak ITPB3/423W-9/11/AW (doręczonym w dniu 28 lutego 2011 r.). W skardze z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 1 kwietnia 2011 r.) na ww. interpretację wniesiono o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Bk 176/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uchylił zaskarżoną interpretację.

Kwestionując stanowisko Sądu, tutejszy organ złożył skargę kasacyjną, którą wyrokiem z dnia 21 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2216/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił.

W świetle obowiązującego w dniu złożenia wniosku stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Bk 176/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.