ITPB3/423-588a/09/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów ze sprzedaży odpadów - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów ze sprzedaży odpadów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie produkcji opon do samochodów ciężarowych i autobusów. Spółka prowadzi działalność na obszarze Strefy Ekonomicznej.

Zgodnie z zezwoleniem z dnia 14 grudnia 2006 r. Spółka prowadzi zwolnioną działalność gospodarczą z podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

Spółka oprócz podstawowego przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej, która jest objęta zwolnieniem od podatku dochodowego od osób prawnych, wykonuje dodatkowe czynności. Sprzedaje odpady powstające w procesie produkcyjnym.

Jednocześnie przedstawiając zaistniały stan faktyczny Wnioskodawca stwierdza, iż - jego zdaniem - czynności sprzedaży odpadów powstających w procesie produkcyjnym - jako nie wymienione w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE - nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Poza tym wskazuje, iż odpady produkcyjne - stosownie do art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - podlegają wycenie według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od ich cen sprzedaży netto.

W przypadku Spółki będzie to koszt:

W wyniku sprzedaży odpadów i komponentów Spółka osiąga stratę z działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Odpowiedź na pozostałe pytania (w zakresie kosztów uzyskania przychodów) udzielona zostanie odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Prezentując własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami z działalności gospodarczej są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. aktu prawnego, ustawodawca zwalnia od opodatkowania dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż sprzedaż odpadów oraz komponentów nie jest ujęta w zezwoleniu, wobec tego - podlega ona opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei przepis art. 16 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem".

Zezwolenie określa m.in. przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników, jak również dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę - art. 16 ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (...), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają fundamentalne warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej.

Zasadniczym elementem stosowania ulg jest łączne wystąpienie dwóch warunków:

Z treści przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie wynika więc, że tylko działalność gospodarcza prowadzona na terenie strefy, która została określona w indywidualnym zezwoleniu, ma prawo do zwolnienia. Jeżeli podmiot prowadzi na terenie strefy także inną działalność, nie wymienioną w zezwoleniu, nie może korzystać z ulgi w stosunku do dochodu z tej działalności. Tym samym, wyłączony ze zwolnienia jest dochód osiągnięty w wyniku sprzedaży lub innej formy zagospodarowania wytworzonych odpadów poprodukcyjnych, jeżeli tego typu działalność nie została wymieniona w zezwoleniu.

Zasady gospodarki odpadami określa odrębna ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 251 z późn. zm.), która reguluje istotne ze względów społecznych i gospodarczych kwestie postępowania z odpadami w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz ochronę środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, a w szczególności zasady zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko, a także odzysku lub unieszkodliwiania odpadów. Zgodnie z art. 7 tej ustawy, posiadacz odpadów jest obowiązany do postępowania z odpadami w sposób zgodny z zasadami gospodarowania odpadami, wymaganiami ochrony środowiska oraz planami gospodarki odpadami.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego nie wynika, aby przedmiotem jej działalności strefowej była również gospodarka odpadami. Zatem, dochody uzyskane ze sprzedaży odpadów lub innej formy ich zagospodarowania nie podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co potwierdza stanowisko Spółki w tym zakresie.

Analogiczna sytuacja dotyczy również - nie wymienionych przez Spółkę w pytaniu, jednakże wskazanych w stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - dochodów ze sprzedaży komponentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.