ITPB3/423-588/14/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2014 r. (data wpływu 12 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie artykułów spożywczych dla pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie artykułów spożywczych dla pracowników.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Park Narodowy) jest państwową osobą prawną, działającą na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1993 r. w sprawie utworzenia Parku Narodowego Dz. U. Nr 86, poz. 399. Rodzaj przeważającej działalności wg PKD (2007 r.) to 9104z - działalność ogrodów botanicznych, zoologicznych oraz obszarów i obiektów ochrony przyrody. Wnioskodawca jako państwowa osoba prawna uzyskiwane dochody przeznacza na działalność statutową.

Wnioskodawca zakupuje artykuły spożywcze, w szczególności jabłka, wodę. Zdaniem Wnioskodawcy artykuły te stanowią dla niego koszty uzyskania przychodu, ponieważ w sposób pośredni zwiększają przychody. Udostępnianie jabłek, wody pracownikom to zapewnienie godziwych warunków pracy oraz przejaw dbałości o poprawę zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia pracowników, co może przyczynić się do poprawy atmosfery i w konsekwencji do poprawy wydajności w pracy, zwiększenia motywacji do pracy, wpłynąć na obniżenie absencji chorobowej. Artykuły te nie są kierowane do konkretnego pojedynczego pracownika, są ogólnodostępne nie tylko dla pracowników ale również turystów, kontrahentów odwiedzających Park. Artykuły te zużywane są również podczas wewnętrznych spotkań o charakterze formalnym, w trakcie których są omawiane zagadnienia związane z bieżącą działalnością Parku, służą zwiększeniu efektywności wymiany informacji i usprawnieniu transferu wiedzy.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonuje zarówno czynności opodatkowane VAT, jak i zwolnione od podatku. Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone wydatki na zakup jabłek, wody są wyłącznie związane z działalnością gospodarczą, w sposób pośredni związane są z całokształtem funkcjonowania Parku, a tym samym z osiąganym przez Park obrotem opodatkowanym. W związku z tym Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony wg wskaźnika proporcji. Nieodpłatne przekazanie artykułów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem czynność ta nie jest przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracowników. Opodatkowaniu nie podlegają również nieopłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest kontrahent, turysta - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych:

Czy zakup artykułów spożywczych, szczególnie jabłek, wody stanowi koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, artykuły te stanowią koszty uzyskania przychodu Parku, ponieważ w sposób pośredni zwiększają przychody. Udostępnianie jabłek, wody pracownikom to zapewnienie godziwych warunków pracy oraz przejaw dbałości o poprawę zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia pracowników, co może przyczynić się do poprawy atmosfery i w konsekwencji do poprawy wydajności w pracy, zwiększenia motywacji do pracy, wpłynąć na obniżenie absencji chorobowej. Artykuły te nie są kierowane do konkretnego pojedynczego pracownika, są ogólnodostępne nie tylko dla pracowników ale również turystów, kontrahentów odwiedzających Park. Artykuły te zużywane są również podczas wewnętrznych spotkań o charakterze formalnym, w trakcie których są omawiane zagadnienia związane z bieżącą działalnością Parku, służą zwiększeniu efektywności wymiany informacji i usprawnieniu transferu wiedzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),

* nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest - co do zasady - związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia m.in. unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w niniejszej sprawie dotyczy to w szczególności art. 16 ust. 1 pkt 28, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych m.in. na zakup żywności. Za wydatki na zakup żywności, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. przepisu należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z klientami, kontrahentami.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupuje artykuły spożywcze, w szczególności jabłka i wodę. Artykuły te nie są kierowane do konkretnego pojedynczego pracownika, są ogólnodostępne nie tylko dla pracowników ale również turystów, kontrahentów odwiedzających Park. Artykuły te zużywane są również podczas wewnętrznych spotkań o charakterze formalnym, w trakcie których są omawiane zagadnienia związane z bieżącą działalnością Parku, służą zwiększeniu efektywności wymiany informacji i usprawnieniu transferu wiedzy.

Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy należy stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki dotyczące zakupu artykułów spożywczych, w szczególności jabłek i wody z przeznaczeniem dla pracowników są przejawem i wyrazem starań Wnioskodawcy o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jego pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności i motywacji do pracy.

W odniesieniu natomiast do wydatków związanych z nabyciem takich artykułów spożywczych (jabłka, woda) w celach poczęstunku kontrahentów oraz turystów odwiedzających Park stwierdzić należy, że nie podlegają one wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem celem tego typu wydatków nie jest stworzenie dobrego wizerunku firmy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Wydatki te należą bowiem do panujących powszechnie kanonów kultury, dobrych praktyk oraz powszechnie stosowanych w kontaktach biznesowych zachowań, stanowiących obecnie nieodłączny element prowadzonej działalności gospodarczej. Poza tym uznać można, że oczekiwanym efektem ww. wydatków jest przyszłe osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenia ich źródła.

Reasumując, wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych, w szczególności jabłek i wody, udostępnianych pracownikom oraz kontrahentom i turystom spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym Wnioskodawca może je zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy w kontekście okoliczności przedstawionych we wniosku jest zatem prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.