ITPB3/423-564a/09/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2009 r. (data wpływu 28 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w rachunku podatkowym uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów z tytułu świadczenia usług na terytorium Królestwa Norwegii - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 września 2009 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w rachunku podatkowym uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów z tytułu świadczenia usług na terytorium Królestwa Norwegii.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zarejestrowana w Polsce rozpoczęła prace remontowe na statkach na terytorium Norwegii. Zgodnie z przepisami norweskimi musiała zarejestrować się jako podatnik VAT i na terytorium tego kraju rozliczać ten podatek. Dla firm norweskich Spółka wystawia faktury za wykonane usługi doliczając 25% podatek VAT. Podatek ten (pomniejszony o podatek naliczony norweski) odprowadza do norweskiego urzędu skarbowego. Od kontrahentów norweskich Spółka otrzymuje faktury obciążające m.in. za wyżywienie, zakwaterowanie pracowników oraz pobrane narzędzia, które są obciążone podatkiem VAT (norweskim) w wysokości 8% lub 25%.

Zgodnie z prawem norweskim:

* VAT w wysokości 25% z faktur za pobrane narzędzia oraz za zakwaterowanie w wysokości 8% jest podatkiem naliczonym i pomniejsza podatek należny,

* Podatek VAT w wysokości 25% dotyczący wyżywienia nie może być odliczony, a więc nie może pomniejszyć podatku należnego.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w części dotyczącej pytania pierwszego i drugiego. Zagadnienia zawarte w pytaniu trzecim oraz dotyczące podatku od towarów i usług (pytanie czwarte) będą przedmiotami odrębnych rozstrzygnięć.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych - zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Nie uwzględnia się również podatku od wartości dodanej. Norwegia nie należy do krajów Unii Europejskiej, ale należy do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w związku z czym większość przepisów obowiązujących w UE dotyczy także Norwegii, a podatek VAT jest traktowany jako podatek od wartości dodanej. Biorąc pod uwagę powyższe, przychodem do opodatkowania jest kwota netto (bez podatku norweskiego) z wystawianych dla kontrahentów faktur.

Analogicznie, w kosztach należy ująć kwotę netto z faktury otrzymanej od kontrahenta norweskiego, jeżeli wykazany w niej podatek VAT podlega odliczeniu na terytorium Norwegii, zaś w kwocie brutto w sytuacji, kiedy podatek VAT nie będzie pomniejszał podatku należnego zgodnie z przepisami norweskimi. Potwierdzeniem tego jest art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), który mówi o tym, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Jeżeli Spółka nie miałaby możliwości zaliczenia podatku naliczonego nie podlegającego odliczeniu do kosztów wówczas firma byłaby stratna, ponieważ nie może odliczyć tego podatku na terytorium Norwegii, a koszt został poniesiony.

W przypadku otrzymanych należności od kontrahenta norweskiego różnice kursowe powinny być naliczone od kwoty brutto, ale kosztem bądź przychodem podatkowym będzie tylko ta część różnicy kursowej, która dotyczy kwoty netto. Nie będą stanowił kosztu uzyskania przychodu lub przychodów różnice naliczone przypadające na podatek VAT, będą to tylko różnice wykazane dla celów bilansowych.

W przypadku zapłaty zobowiązań kontrahentom z Norwegii:

* Jeżeli faktura kosztowa otrzymana od kontrahenta zostanie ujęta w kosztach w kwocie brutto, wówczas powstała różnica kursowa będzie w całości zaliczona do przychodów lub kosztów podatkowych,

* Jeżeli w kosztach będzie ujęta faktura bez podatku VAT norweskiego, wówczas naliczone różnice kursowe będą stanowiły koszty lub przychody podatkowe tylko w tej części, w jakiej dotyczą kwoty netto z faktury, pozostała część różnicy kursowej będzie kosztem lub przychodem wyłącznie dla celów bilansowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej: ustawa, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Z kolei regulacja art. 12 ust. 4 pkt 10 ustawy stanowi, iż do przychodów nie zalicza się zwróconej, na podstawie odrębnych przepisów, różnicy podatku od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak stanowi norma art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) - art. 4a pkt 7 ustawy.

W polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej. Ustawa o podatku od towarów i usług stanowi bowiem implementację przepisów VI Dyrektywy dotyczącej wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Należy również zauważyć, że skrót VAT używany na oznaczenie polskiej ustawy o podatku od towarów i usług oznacza "Value Added Tax" - podatek od wartości dodanej. Pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje więc zarówno podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Polski, jak i podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika więc, iż pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług są tożsame. Oznacza to, iż podatek od wartości dodanej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług, w związku z czym podatek od wartości dodanej obowiązujący na terenie krajów Unii Europejskiej powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Ze względu na fakt, iż Norwegia nie jest państwem członkowskim Unii Europejskiej, stąd też podatek od wartości dodanej nakładany zgodnie z przepisami obowiązującymi w powyższym zakresie na terytorium Królestwa Norwegii nie może być utożsamiany z polskim podatkiem od towarów i usług, ani podatkiem od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka jest zobowiązana uwzględniać:

* w przychodach podatkowych - wartość faktur z tytułu wykonywanych usług w kwocie brutto (przychód należny),

* w kosztach uzyskania przychodów - wartość faktur dokumentujących poniesione koszty w kwocie brutto (koszt poniesiony),

albowiem w przedstawionej sytuacji nie mają zastosowania odpowiednie regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszące się do podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.