ITPB3/423-546/09/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2009 r. (data wpływu 23 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - uzupełnionym w dniu 23 listopada 2009 r. - w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w związku z wydzierżawianiem jednego ze środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych - uzupełniony w dniu 23 listopada 2009 r. - w sprawie korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w związku z wydzierżawianiem jednego ze środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność na podstawie zezwolenia z dnia 12 sierpnia 2005 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytwarzanych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach:

* Sekcja D, podsekcja DH, dział 25, grupa 25.2, klasa 25.22 - Opakowania z tworzyw sztucznych:

* Sekcja D, podsekcja DJ, dział 28, grupa 28.7, klasa 28.72 - Opakowania z metali lekkich;

* Sekcja D, podsekcja DK, dział 29, grupa 29.2, klasa 29.23 - Urządzenia chłodnicze i wentylacyjne z wyłączeniem urządzeń przeznaczonych dla gospodarstw domowych;

* Sekcja D, podsekcja DK, dział 29, grupa 29.5, klasa 29.53 - Maszyny i urządzenia do przetwórstwa żywności, produkcji napojów i przetwórstwa tytoniu.

W powyższym zezwoleniu Spółka została zobowiązana do poniesienia na terenie strefy nakładów inwestycyjnych w rozumieniu Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2184 z późn. zm.) w łącznej wysokości co najmniej 3.500.000,00 Euro w terminie do dnia 31 grudnia 2006 r. i utrzymanie zatrudnienia przez okres co najmniej 5 lat. Dokonano realizacji nakładów inwestycyjnych w wysokości przekraczającej wymaganą wartość określoną w zezwoleniu (nakłady w wysokości 3.987.547,19 Euro). Poniesiono nakłady inwestycyjne między innymi na linię technologiczną do produkcji puszek, która została przyjęta na środki trwałe w dniu 30 kwietnia 2006 r. i koszt jej nabycia stanowił tzw. koszt kwalifikowany, czyli koszt zaliczony do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

Spółka zamierza wydzierżawić daną linię technologiczną dla kontrahenta prowadzącego działalności na terenie Rosji poprzez jej przewiezienie na teren Rosji dnia 1 grudnia 2009 r. Spółka utrzymuje przez cały ten okres zatrudnienie pracowników na poziomie co najmniej 20 pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka w sytuacji wydzierżawienia jednego ze środków trwałych (linii technologicznej) zachowa prawo do zwolnienia z podatku dochodowego w wartości całych nakładów inwestycyjnych jakie zostały poniesione zgodnie z zezwoleniem.

Zdaniem Wnioskodawcy zostanie zachowane prawo do ulgi w wysokości całości poniesionych nakładów inwestycyjnych ponieważ nie następuje przeniesienie własności środka trwałego lecz tylko jego dzierżawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), specjalna strefa ekonomiczna jest ustanawiana w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, wydawanego na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki uzgodniony z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego. Rozporządzenie określa wielkość i warunki udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie strefy.

Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady tego zwolnienia dotyczące osób prawnych określa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). W myśl tego przepisu wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W analizowanej sytuacji, Wnioskodawca na podstawie stosownego zezwolenia z dnia 12 sierpnia 2005 r. prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Poniósł w związku z tym wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. Ich część dotyczyła linii produkcyjnej.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i równości opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły, przede wszystkim według reguł wykładni językowej. Rozstrzygając o prawie korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy zatem uwzględniać warunki korzystania z pomocy publicznej wynikające z uregulowań odpowiedniego rozporządzenia obowiązującego Spółkę w danym okresie, tj. w momencie ponoszenia wydatków.

Na podstawie § 5 ust. 1 Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 215, poz. 2184 z późn. zm.), zwolnienie z podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje począwszy od miesiąca, w którym Spółka poniosła wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem, że Spółka:

* nie przeniesienie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jak również

* będzie prowadziła działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Aby zatem nabyć prawo do omawianego zwolnienia podatnik musi spełnić następujące przesłanki:

* prowadzić działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie uzyskanego zezwolenia,

* osiągać dochód z tej działalności,

* ponieść określonej wartości wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną,

* prowadzić działalność gospodarczą na terenie strefy przez określony minimalny okres,

* nie przenosić własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne oraz utrzymać nowo utworzone miejsca pracy przez określony okres czasu.

W tym miejscu wskazać należy, iż w przypadku przeniesienia własności składników majątkowych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne w okresie 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych podmiot utraci prawo do zwolnienia.

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, należy zauważyć, iż Spółka zamierza wydzierżawić jeden ze środków trwałych podmiotowi zagranicznemu. Zgodnie natomiast z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. W omawianym przypadku nie dojdzie zatem do przeniesienia prawa własności środków trwałych.

Oznacza to, że wydzierżawiając przedmiotowy środek trwały, Wnioskodawca nie utraci prawa do zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile spełnione będą pozostałe warunki korzystania z tej pomocy publicznej, w szczególności - warunek dotyczący prowadzenia działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu, przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Należy ponadto zaznaczyć, iż w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy (dzierżawa linii produkcyjnej poza obszarem strefy ekonomicznej), działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.