ITPB3/423-543/09/13-S/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 299/10 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcych środkach trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 21 września 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcych środkach trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący spółką prawa handlowego zarejestrowanym jako podatnik podatku od towarów i usług, świadczy usługi serwisowe związane z naprawami gwarancyjnymi sprzętu komputerowego. Działalność gospodarczą Jednostka prowadzi w obiektach budowlanych nie będących jego własnością. Tytułem prawnym do nieruchomości, w których to odbywa się proces napraw sprzętu elektronicznego jak i innych usług serwisowych jest umowa najmu. Zgodnie z warunkami umowy najmu, wynajmujący wyraził zgodę na odpowiednie przygotowanie obiektów budowlanych do potrzeb związanych ze specyfiką prowadzonej działalności gospodarczej prze Spółkę. Poczynione nakłady inwestycyjne były przez Wnioskodawcę traktowane jako nakłady inwestycyjne w obcych środkach trwałych. Dokonując takich nakładów Spółka jako czynny podatnik podatku od towarów i usług korzystała z bieżącego pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z dokonanych zakupów inwestycyjnych.

Spółka wskazuje, iż powyższy stan rzeczy miał miejsce przez okres ostatnich trzech lat. Z uwagi na zmiany organizacyjne jak również na ogólnie istniejącą sytuację gospodarczą po zakończonym pierwszym okresie najmu nieruchomości na trzy lata, właściciele Spółki postanowili, iż nie będą przedłużali umowy najmu i po wygaśnięciu umowy zgodnie z umową dokonają oddania obiektu wynajmującemu. Spółka jako najemca nieruchomości, na rzecz której dokonała inwestycji w obcych środkach trałowych, we wstępnych uzgodnieniach z wynajmującym postanowiła, iż pozostawi poczynione nakłady na rzecz właściciela nieruchomości. Strony umowy ustaliły, iż wynajmujący za pozostawione inwestycje dokona częściowego zwrotu najemcy. Oznaczać to będzie, iż z tytułu poczynionych nakładów inwestycyjnych wynajmujący dokona zapłaty na rzecz najemcy w umówionej wysokości i tym samym będzie to refundacja dla najemcy z tytułu poczynionych nakładów. W związku z takim rozliczeniem najemca wystawi stosowną fakturę VAT dokonując sprzedaży pozostawionych nakładów. Wartość refundacji - sprzedaży nakładów inwestycyjnych najemca zaksięguje jako przychód podlegający opodatkowaniu, a nie zamortyzowaną część nakładów inwestycyjnych zaksięguje jako koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego w podatku od towarów i usług powstanie obowiązek wnikający ze sprzedaży nakładów, bez jakiegokolwiek korygowania podatku naliczonego. Spółka informuje również, iż wartość sprzedaży poczynionych nakładów inwestycyjnych jest wartością mniejsza niż pozostała suma nie zamortyzowanych nakładów inwestycyjnych. Oznacza to, iż z tytułu wygaśnięcia umowy najmu Wnioskodawca zanotuje wyższe koszty uzyskania przychodów niż pozyskane przychody.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka wskazuje, iż w sposób jednoznaczny będzie kwalifikowała nie zamortyzowaną część nakładów inwestycyjnych w obcych środkach trwałych jako koszt uzyskania przychodów. Uzasadnieniem powyższego jest zdaniem Wnioskodawcy fakt, iż Spółka dokona sprzedaży poczynionych nakładów inwestycyjnych. Wartość sprzedaży inwestycji będzie ustalona w oparciu o możliwe i wynegocjowane stawki. Mimo, iż różnica nie zamortyzowanej części nakładów inwestycyjnych w stosunku do uzyskanej sprzedaży będzie wynikiem ujemnym, to zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie miała prawo do zarachowania jej w koszty uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy powyższe stanowisko zostało potwierdzone w postanowieniu Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 7 listopada 2006 r., znak: 1472/ROP1/423-279/06/RM.

W dniu 3 grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną znak ITPB3/423-543/09/PS uznając stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2009 r. za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanego rozstrzygnięcia, pismem z dnia 21 grudnia 2009 r. Spółka wezwała tutejszy organ do usunięcia naruszenia prawa, na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Odpowiedź na to wezwanie została udzielona pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. znak ITPB3/423W-82/09/PS - stwierdzono w niej brak podstaw do zmiany ww. interpretacji przepisów prawa podatkowego. W związku z powyższym, Strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na ww. interpretację indywidualną, żądając jej uchylenia.

Wyrokiem z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 299/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Wyrok ten został zaskarżony przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (skarga kasacyjna z dnia 20 lipca 2010 r., znak ITPB3/4240-17/10/56/10).

Przywołując treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. II FPS 2/12, w której stwierdzono, że "strata odpowiadająca niezamortyzowanej wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, niespełniająca przesłanek z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli jej powstanie wynika z działań podatnika podjętych dla realizacji celu określonego w art. 15 ust. 1 tej ustawy.", Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 września 2012 r., sygn. akt II FSK 1974/10, oddalił skargę kasacyjną organu.

Odpis prawomocnego wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 299/10, wraz z aktami sprawy, wpłynął do tutejszego organu w dniu 30 listopada 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 299/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zastrzec należy jednak, że obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej. Nie można bowiem uznać za koszty uzyskania przychodów skutków nietrafnych decyzji gospodarczych gdyż oznaczałoby to w praktyce przerzucenie na Skarb Państwa ryzyka związanego z prowadzoną działalnością.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.