ITPB3/423-537/09/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu 18 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów podatkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi między innymi działalność związaną ze sportem PKD 92.6. Klub, realizując statutową działalność sportową, podpisał kontrakty z zawodnikami zagranicznymi koszykówki.

Na podstawie tych kontraktów zawodnicy zobowiązani są do gry w Klubie na okres dwóch sezonów 2008-2010. Zawodnicy zagwarantowali sobie wynagrodzenie miesięczne oraz premie pieniężne za osiągnięcia (kontrakt art. 2). Dodatkowo, w art. 3 kontraktu, zawodnicy zagwarantowali sobie dodatkowe świadczenia rzeczowe jak: samochód osobowy pozostawiony do dyspozycji zawodnika na czas kontraktu, na koszt Klubu.

W związku z tym zobowiązaniem, Klub wynajął od podmiotu trzeciego samochód, który został przekazany zgodnie z kontraktem do używania zawodnikowi.

W związku z umową najmu Klub będzie ponosił koszty najmu na podstawie wystawionych faktur VAT.

Klub jest podatnikiem podatku VAT i przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od faktur zakupowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie trzecie. Odpowiedzi na pozostałe pytania zostaną udzielone odrębnymi rozstrzygnięciami.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania nr 3 - cena netto najmu powiększona o 40% VAT będzie kosztem Spółki, ponieważ koszt ten został poniesiony w celu uzyskania przychodu Spółki Sportowej.

Jednocześnie Spółka wyjaśnia, iż - jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 - jest to część składowa wynagrodzenia zawodnika, który gra w drużynie Klubu.

Ponadto, prezentując swoje stanowisko w zakresie pytania pierwszego, na które Jednostka powołuje się w odpowiedzi na pytanie trzecie, Spółka wyjaśniła, iż:

* Nabycie usługi najmu samochodu ma związek z działalnością sportową prowadzoną w celu zarobkowym, gdyż stanowi dodatkowe - rzeczowe wynagrodzenie zawodnika, który gra w drużynie Klubu.

* Gdyby Spółka nie zgodziła się zapewnić zawodnikowi oprócz wynagrodzenia pieniężnego również świadczeń rzeczowych, to ten nie zawarłby kontraktu i nie grałby w drużynie Klubu.

* Świadczenia te są w istocie częścią składową wynagrodzenia zawodnika. W związku z tym to Spółka jest ostatecznym konsumentem usługi najmu samochodu, który stanowi element wynagrodzenia sportowca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Zatem ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie niezbędności i rezultatu, jaki przyniosły w postaci konkretnych przychodów.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej,

* poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W analizowanej sytuacji Spółka wynajmuje od osoby trzeciej samochód, który następnie przekazuje do użytkowania zakontraktowanemu sportowcowi. Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, iż nabycie usługi najmu samochodu ma związek z prowadzoną przez niego w celu zarobkowym działalnością sportową. Ponadto stwierdza, iż gdyby nie zapewniła sportowcowi świadczenia rzeczowego w postaci samochodu osobowego, to ten nie zawarłby kontraktu i nie grał w drużynie Klubu.

Bezspornym jest więc, iż wynajęcie samochodu spełnia warunki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wobec tego należy zwrócić uwagę na wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków ponoszonych przez podatnika, które ustawodawca zawarł w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy - co do zasady - nie stanowi kosztów uzyskania przychodów podatek od towarów i usług. Tylko w określonych okolicznościach, wskazanych w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy podatkowej, ustawodawca zezwolił na obciążenie kosztów uzyskania przychodów podatkiem naliczonym.

Z brzmienia tego przepisu wynika bowiem, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Wskazany powyżej przepis pozwala więc - w ściśle określonych przypadkach - na zaliczenie podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodu, co skutkuje zmniejszeniem zobowiązania podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, obciążając koszty uzyskania przychodów podatkiem naliczonym, w tej części w której stosownie do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługuje obniżenie lub zwrot różnicy tego podatku.

Powyższe oznacza, iż uznanie za koszt uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, może nastąpić w każdym przypadku, gdy regulacje ustawy o podatku od towarów i usług nie dają podstawy do odliczenia od podatku należnego.

W związku z powyższym jeśli Spółce, która przyjęła do odpłatnego używania samochody osobowe w ramach umowy najmu, a obniżenie kwoty podatku od towarów i usług jej nie przysługuje w pełnej wysokości, to podatek VAT stanowi koszt uzyskania przychodu w myśl przepisu art. 15 ust. 1, po uwzględnieniu zapisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 51 omawianej ustawy podatkowej, wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Niniejszy przepis stanowi o tym, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na najem samochodu osobowego używanego dla potrzeb jej działalności są przez ustawodawcę limitowane do tzw. "kilometrówki". Tak więc przedmiotowe wydatki Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów podatkowych wyłącznie na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, zadanego pytania i stanowiska Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż kosztem uzyskania przychodów dla Spółki z tytułu najmu samochodu osobowego wykorzystywanego na jej potrzeby jest kwota netto wynikająca z faktury VAT (jednakże jest ona ograniczona do wysokości wynikającej z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu) oraz podatek od towarów i usług naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT pod warunkiem, że VAT naliczony nie powiększał wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 16/17, 80 - 219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.