ITPB3/423-511a/12/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2012 r. (data wpływu 4 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowoprawnej uzyskiwanych przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 września 2012 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowoprawnej uzyskiwanych przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej i wynajmu nieruchomości na własny rachunek. Przedmiotem działalności Spółki jest także świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka zakupiła ze środków obrotowych apartament dla celów wypoczynkowych i krótkotrwałego zakwaterowania. Od ww. zakupu w całości odliczyła naliczony podatek od towarów i usług. Apartament po zakończeniu prac inwestycyjnych zostanie wprowadzony na stan środków trwałych Wnioskodawcy. Ponoszone nakłady związane z wykończeniem apartamentu zwiększą wartość inwestycji. Z apartamentu będą mogli korzystać, oprócz osób trzecich, także pracownicy Spółki. Wnioskodawca ponosi koszty wyposażenia apartamentu (meble, wyposażenie kuchni, sprzęt sportowy) i bieżące koszty utrzymania apartamentu (zakup energii, ogrzewania, Internet).

Przewidywane są następujące formy odpłatności za świadczone usługi w apartamencie:

* osoby trzecie będą ponosiły 100% odpłatność z własnych środków;

* pracownicy będą ponosić niższą odpłatność w ten sposób, że będą wpłacać część należności, a pozostała część za pracownika będzie refundowana z ZFŚS.

Każdorazowo, przy sprzedaży przedmiotowych usług, wystawiana będzie faktura VAT dla osób z zewnątrz, a dla pracowników faktura wewnętrzna z zastosowaniem 8% stawki podatku od towarów i usług. Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przewiduje możliwość dofinansowania wypoczynku dla pracowników, jak i zakładowych obiektów socjalnych. Fundusz finansuje działalność socjalną na rzecz osób uprawnionych. W ramach działalności socjalnej ze środków Funduszu będą nabywane towary i usługi od podmiotów trzecich, takich jak np. wczasy dla pracowników, bilety na imprezy kulturalno-oświatowe, karnety na basen, usługi organizowania imprez i zakup paczek mikołajkowych dla dzieci, paczek dla pracowników z okazji świąt, itp. Świadczenia te będą przekazywane osobom uprawnionym za częściową odpłatnością lub bezpłatnie.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie (w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych):

Czy przychody uzyskane z opłat za krótkotrwałe zakwaterowanie, jak i za korzystanie z apartamentu w celach wypoczynku (przez pracowników i osoby trzecie), Spółka w całości powinna przeznaczyć na zwiększenie ZFŚS, czy powinna potraktować jako przychody związane z działalnością gospodarczą.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na powyższe pytanie (oznaczone we wniosku nr 5). Wniosek w części dotyczącej pozostałych pytań jest przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do przepisu art. 12 ust. 4 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się przychodów, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zwiększają ten fundusz. Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych środki funduszu zwiększa się o wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych korzystających z działalności socjalnej, a działalnością socjalną według art. 2 ust. 1 tej ustawy są: usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej i finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Przychody uzyskane ze sprzedaży usług wypoczynkowych (pracownikom i osobom trzecim nie będącym pracownikami) świadczonych przez ośrodek będący obiektem socjalnym nie stanowią przychodów podatkowych. Wpłaty uzyskane z opłat za korzystanie z usług apartamentu Spółka w całości powinna przeznaczyć na zwiększenie ZFŚS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.) - dalej: ustawa - wiąże obowiązek podatkowy z osiągnięciem dochodu, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (art. 7 ust. 1 ustawy).

Powyższy akt prawny nie definiuje pojęcia przychodu, a jedynie ogranicza się do kazuistycznego wyszczególnienia w art. 12 ust. 1 ustawy wartości majątkowych zaliczanych do tej kategorii. Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w tym przepisie pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej, zwłaszcza że listę pożytków - stanowiącą katalog zamknięty - które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

W związku z tym - zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Użyte w cytowanym przepisie sformułowanie "otrzymane" oznacza, że przychód podatkowy powstaje w momencie otrzymania, czyli wpływu do majątku podatnika wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, którymi podatnik może rozporządzać jak właściciel.

Odmiennie natomiast ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych traktuje przychody związane z działalnością gospodarczą, za które uznaje przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont - por. art. 12 ust. 3 ustawy.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. "Należność" wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Z kolei w ust. 4 art. 12 ustawy ustawodawca zawarł listę pożytków - stanowiącą katalog zamknięty - nie zaliczanych do przychodów podatkowych. W pkt 5 określono, że do przychodów nie zalicza się przychodów, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zwiększają ten fundusz.

Zasady tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz zasady gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 592, z późn. zm.). Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, środki Funduszu zwiększa się o wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych - korzystających z działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1.

Natomiast działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową - art. 2 pkt 1 ww. ustawy. Stąd też "świadczenie usług przez pracodawcę" należy rozumieć wyłącznie jako realizowanie działań przez pracodawcę służących zaspokojeniu potrzeb pracownika. W tym też znaczeniu świadczenie usług przez Spółkę - jako pracodawcę - w zakupionym apartamencie wykazują związek z charakterem działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz przedstawione we wniosku zdarzenie należy zauważyć, że:

* przychody uzyskane z opłat za krótkotrwałe zakwaterowanie stanowią przychody podatkowe Wnioskodawcy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem nie pochodzą z działalności socjalnej w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Tym samym nie zwiększając środków ZFŚS powiększają przychody podatkowe Spółki;

* przychody za korzystanie z apartamentu w celach wypoczynku, otrzymane od osób trzecich, stanowią przychody podatkowe Wnioskodawcy, jako nie pochodzące z działalności socjalnej świadczonej na rzecz pracowników;

* przychody za korzystanie z apartamentu w celach wypoczynku, otrzymane od pracowników, są przychodami wyłączonymi z kategorii przychodów podatkowych, gdyż są uzyskiwane w następstwie świadczonej na rzecz pracodawcę działalności socjalnej, z której uzyskiwane opłaty zwiększają środki ZFŚS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.