ITPB3/423-506/13/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa ("Kasa", "Wnioskodawca") działa na podstawie przepisów ustawy z 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 855). Działalność Kasy opiera się głównie na gromadzeniu środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielaniu im pożyczek i kredytów, przeprowadzaniu na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczeniu przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.).

Kasa, zawiera ze swoimi członkami umowy kredytów (pożyczek). Umowy te zawierają postanowienia dotyczące opłat sankcyjnych, jeżeli dany członek nie spłaca w terminie zobowiązań wynikających z zawartych umów. W szczególności, umowy zawierają postanowienia wskazujące, że opłaty za monit (telefoniczny bądź pisemny) opłaty za wezwania kierowane do członków niespłacających w terminie swoich zobowiązań oraz opłaty windykacyjne pokrywane są przez członków Kasy. Wskazane wyżej opłaty sankcyjne mają charakter ryczałtowy, a Kasa pobierając opłatę nie jest zobowiązana do żadnego świadczenia wzajemnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy momentem powstania przychodu z tytułu opłat sankcyjnych powinien być moment ich faktycznej zapłaty, stosownie do art. 12 ust. 3e Ustawy CIT.

Zdaniem Spółki, opłaty sankcyjne wskazane w stanie faktycznym stają się przychodem dla Kasy w dniu otrzymania zapłaty, tj. znajduje do nich zastosowanie art. 12 ust. 3e Ustawy CIT, ponieważ nie są to przychody otrzymane z tytułu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego czy wykonania usługi przez Wnioskodawcę, wymienione w art. 12 ust. 3a Ustawy CIT. Stosownie do przepisów Ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikati skont (art. 12 ust. 3 Ustawy CIT). Za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej uważa się, co do zasady, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a Ustawy CIT). Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (art. 12 ust. 3c Ustawy CIT). W przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się powyższych regulacji, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty (art. 12 ust. 3e Ustawy CIT).

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty za monity, wezwania czy windykację są jedynie zryczałtowaną opłatą sanacyjną, którą Kasa obciąża członka nie regulującego w terminie swoich zobowiązań, opłata obejmuje koszty jakie Kasa ponosi w związku z windykacją tych należności takich jak koszty wezwań, monitów czy windykacji etc. Zdaniem Wnioskodawcy opłaty sankcyjne nie stanowią przychodu z tytułu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub częściowego wykonania usługi. Aby można było uznać opłaty sankcyjne za wynagrodzenieza usługę musiałoby istnieć świadczenie, które Wnioskodawca spełnia (a członek Kasy otrzymuje), za które ekwiwalentem jest właśnie opłata sankcyjną ponoszona przez członka Kasy. W relacji Wnioskodawca - członek Kasy nie można wskazać żadnego świadczenia, które członek Kasy otrzymywałby w zamian za co wypłacałby Kasie wynagrodzenie w postaci opłaty sankcyjnych. Tytułem do ich uzyskania jest bowiem niewypełnianie obowiązków członka Kasy nałożonych na niego w drodze zawartej umowy, a nie wykonanie danej usługi przez Wnioskodawcę. Opłaty te winny być zatem rozpoznawane jako przychód w momencie ich zapłaty, stosownie do regulacji zamieszczonej w art. 12 ust. 3e Ustawy CIT.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska są interpretacje indywidualne dotyczące opłat sankcyjnych wydawane przez organy podatkowe z upoważnienia Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji... potwierdził stanowisko podatnika, że opłaty za monity, czyli ryczałtowy zwrot kosztów wezwań do zapłaty zaległych należności, nie są wynagrodzeniem za dostawę towarów, sprzedaż praw ani też wynagrodzeniem za świadczenie usług, co prowadzi do wniosku, że przychód z tytułu opłat za monity powinien powstawać na zasadzie kasowej, czyli w momencie otrzymania płatności, a nie w momencie wystawienia monitu. Analogiczne stanowisko zostało zajęte w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opłaty sankcyjne powinny stanowić przychód na zasadzie kasowej, tj. zgodnie z art. 12 ust. 3e Ustawy CIT - w dniu otrzymania zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm. - dalej: "ustawa"), nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1-2 ustawy).

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną - przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 12 ust. 3a ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Zatem przychód powstaje - co do zasady - w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi.

Jeżeli jednak przed tym dniem zostanie wystawiona faktura albo zostanie uregulowana należność, to przychód powstanie odpowiednio wcześniej.

Artykuł 12 ust. 3c ustawy stanowi, że jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ten stosuje się zgodnie ust. 3d odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

W myśl art. 12 ust. 3e w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3 do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa zawiera ze swoimi członkami umowy kredytów (pożyczek). Umowy te zawierają postanowienia dotyczące opłat sankcyjnych, jeżeli dany członek nie spłaca w terminie zobowiązań wynikających z zawartych umów. W szczególności, umowy zawierają postanowienia wskazujące, że opłaty za monit (telefoniczny bądź pisemny) opłaty za wezwania kierowane do członków niespłacających w terminie swoich zobowiązań oraz opłaty windykacyjne pokrywane są przez członków Kasy. Wskazane opłaty sankcyjne mają charakter ryczałtowy, a Kasa pobierając opłatę nie jest zobowiązana do żadnego świadczenia wzajemnego.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że uzyskane opłaty sankcyjne od klientów, którzy zalegają ze spłatą pożyczki - w kontekście prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - ma bezpośredni związek z tą działalnością.

Nie mniej jednak, co należy podkreślić, w przypadku przedmiotowych opłat, nie występuje ani wydanie rzeczy, ani zbycie prawa majątkowego ani też wykonanie usługi (Kasa pobierając opłatę nie jest zobowiązana do żadnego świadczenia wzajemnego). Wnioskodawca nie wskazał również, iż w związku z opłatą sankcyjną zobowiązany jest do wystawienia faktury.

W konsekwencji, przepisy art. 12 ust. 3a, art. 12 ust. 3c oraz art. 12 ust. 3d ustawy, nie znajdą zastosowania w odniesieniu do wskazanych we wniosku przychodów z tytułu opłat sankcyjnych od klientów, którzy zalegają ze spłatą pożyczki. Moment rozpoznania przychodu z tego tytułu powinien zatem zostać określony stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy.

Wobec powyższego datą powstania przychodu podatkowego będzie dzień otrzymania zapłaty.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że są to rozstrzygnięcia, które zostały wydane w indywidualnych sprawach, osadzonych w konkretnych stanach faktycznych (zdarzeniach przyszłych)i nie są wiążące dla tutejszego organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.