ITPB3/423-487/12/AW - CIT w zakresie kwalifikacji ponoszonych wydatków do kosztów podatkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2012 r. (data wpływu 27 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji ponoszonych wydatków do kosztów podatkowych - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji ponoszonych wydatków do kosztów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, "umową dzierżawy" z dnia 16 stycznia 2012 r. zlecił J. M. prowadzącemu Kancelarię Radcy Prawnego J. M. (Zleceniobiorca) czynności z zakresu pomocy prawnej określonej w art. 7 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.).

Zgodnie z zapisami umowy, Zleceniobiorcy przysługuje wynagrodzenie obejmujące miesięczną kwotę stałą w wysokości 4 000 zł + 23% VAT, opłatę przewidzianą dla danego rodzaju sprawy, przewidzianą przepisami Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349, z późn. zm.), a także w przypadku prowadzenia spraw poza siedzibą Wnioskodawcy Zleceniobiorcy przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości maksymalnej stawki za 1 km przebiegu pojazdów przewidzianej przepisami Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na terenie kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Uzdrowisko otrzymało od Zleceniobiorcy fakturę VAT z dnia 2 lipca 2012 r., w której znajdują się następujące pozycje:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca:

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy - w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych - dopuszczalnym jest zaliczenie w poczet kosztów uzyskania przychodów kosztów dojazdu samochodem prywatnym do sądu, ale formalnym wymogiem, zgodnie z art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów niezbędnej do ustalenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu.

W świetle przedstawionych przepisów ustawy od podatków od osób prawnych wykazanie kwoty zwrotu kosztów przejazdu jedynie na fakturze VAT (brak ewidencji przebiegu pojazdu) nie daje Wnioskodawcy możliwości uznania jej za koszty uzyskania przychodów, ponieważ nie spełnia to wymogów ustawowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Należy więc podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 omawianej ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważnych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in.:

* wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika: (a) w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, (b) w jazdach lokalnych - w wysokości przekraczającej wysokość miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu - określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra (art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych);

* wydatki, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu (art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy).

Jednocześnie, stosownie do art. 16 ust. 5 omawianej ustawy podatkowej, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym wniosku wynika, iż na podstawie umowy cywilno-prawnej Wnioskodawca zwraca radcy prawnemu koszty przejazdu (w przypadku prowadzenia spraw poza siedzibą) w wysokości za 1 km przebiegu pojazdu przewidzianej przepisami Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na terenie kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze należy wyjaśnić, iż prawidłowo udokumentowane wydatki na zwrot kosztów związanych z wyjazdami służbowymi Zleceniobiorcy (osoby, która nie jest pracownikiem zleceniodawcy) wynikające z zawartej z nim umowy, można zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. o ile podatnik wykaże, iż pozostają one w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Podkreślenia jednakże wymaga, że wydatki związane z podróżą w interesach zleceniodawcy, dotyczące korzystania przez Zleceniobiorcę w tym celu z prywatnego samochodu podlegają ograniczeniu wynikającemu z art. 16 ust. 1 pkt 51 omawianej ustawy.

Tak więc zwrócone radcy prawnemu wydatki poniesione w celu odbycia podróży w interesach Wnioskodawcy stanowią - o ile wypełniają hipotezę normy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszt uzyskania przychodów. Wydatki te należy rozliczać w kosztach w ramach tzw. "kilometrówki", czyli do wysokości kwoty wynikającej z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu pojazdu (art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Ustala się ją na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu. Nadwyżka ponad tę kwotę nie stanowi kosztu podatkowego. Również w przypadku braku ewidencji przebiegu lub prowadzenia jej niezgodnie z obowiązującymi przepisami, zwrot Zleceniobiorcy kosztów przejazdu samochodem do sądu nie będzie kosztem Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.