ITPB3/423-443/13/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - uzupełnionym w dniu 25 listopada 2013 r. - dotyczącej właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej dla określonych środków trwałych zgodnie z treścią pisma Urzędu Statystycznego - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - uzupełniony w dniu 25 listopada 2013 r. - w indywidualnej sprawie dotyczącej właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej dla określonych środków trwałych zgodnie z treścią pisma Urzędu Statystycznego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach wiatrowych.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka w przyszłości nabędzie nowe środki trwałe w postaci elektrowni wiatrowych. Spółka dokona wyboru zastosowania stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i dokona wyboru metody amortyzacji, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), Spółka będzie dokonywać amortyzacji, opierając się na odpowiedzi uzyskanej z Urzędu Statystycznego dnia 28 czerwca 2013 r. (dołączony do niniejszego wniosku) zakwalifikowania środka trwałego do danej grupy.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że jej intencją jest uzyskanie interpretacji w zakresie ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej dla określonych środków trwałych. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że Urząd Statystyczny zaliczył opisane środki trwałe do:

* Grupy 201"Budowle na terenach elektrowni" - obiekty inżynierii lądowej, które przekazują do sieci elektroenergetycznej, wytworzony w danym zespole wiatrowo-elektrycznym, prąd elektryczny, oraz

* Grupy 341 "Zespoły prądotwórcze wiatrowe" - pojedynczy zespół wiatrowo-elektryczny wraz z fundamentami, podporami, konstrukcjami wsporczymi oraz wyposażeniem specjalistycznym.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego postawiono następujące pytanie.

Czy na podstawie uzyskanej odpowiedzi z Urzędu Statystycznego z dnia 28 czerwca 2013 r., w sprawie zakwalifikowania:

* zespołu wiatrowo-elektrycznego, przetwornicy, agregatu, fundamentu, podpory, konstrukcji wsporczej oraz wyposażenia specjalistycznego do grupy 346 "Zespoły prądotwórcze wiatrowe", będzie on amortyzowany stawką 7% w skali roku.

* obiektów inżynierii lądowej i wodnej, obejmującego linie elektroenergetyczne, przekazujący do sieci elektroenergetycznej wytworzony w danym zespole wiatrowo-elektrycznym prąd elektryczny, będzie amortyzowany stawką 4,5% w skali roku.

We własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie na podstawie odpowiedniego zakwalifikowania do grupy środków trwałych dla zespołu wiatrowo-elektrycznego wraz z maszynami współpracującymi oraz fundamentami, podporami, konstrukcjami wsporczymi oraz wyposażeniem specjalistycznym, prawidłowo zostanie zastosowana stawka 7%, ogłoszona Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. (Dz. U. Nr 242, poz. 1622). Natomiast dla obiektu inżynierii lądowej i wodnej, obejmującego linie elektroenergetyczne, przekazujący do sieci elektroenergetycznej wytworzony w danym zespole wiatrowo-elektrycznym prąd elektryczny będzie prawidłowo zastosowana stawka 4,5%, na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. (Dz. U. Nr 242, poz. 1622).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) - dalej: ustawa - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Jak stanowi bowiem art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

* stanowić własność lub współwłasność podatnika,

* być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany jego okres używania musi być dłuższy niż rok,

* winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przepis art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że w przyszłości Spółka nabędzie środki trwałe w postaci elektrowni wiatrowych. Spółka będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i dokona wyboru metody amortyzacji, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku wskazano, że opisane we wniosku urządzenia zostały zaklasyfikowane przez Urząd Statystyczny do:

* Grupy 201 "Budowle na terenach elektrowni" - obiekty inżynierii lądowej, które przekazują do sieci elektroenergetycznej, wytworzony w danym zespole wiatrowo-elektrycznym, prąd elektryczny, oraz

* Grupy 341 "Zespoły prądotwórcze wiatrowe" - pojedynczy zespół wiatrowo-elektryczny wraz z fundamentami, podporami, konstrukcjami wsporczymi oraz wyposażeniem specjalistycznym.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jak wskazano w uzupełnieniu wniosku, Główny Urząd Statystyczny, dokonał klasyfikacji obiektów majątku trwałego do grupy 2 i 3 Klasyfikacji Środków Trwałych, konsekwencją czego będzie ustalenie stawek amortyzacyjnych w wysokości odpowiednio:

* 4,5% dla obiektu inżynierii lądowej, przekazującego do sieci elektroenergetycznej wytworzony w danym zespole wiatrowo-elektrycznym prąd elektryczny oraz

* 7% dla zespołu wiatrowo-elektrycznego wraz z fundamentami podporami, konstrukcjami wsporczymi oraz wyposażeniem specjalistycznym.

Podkreślić przy tym należy, że interpretację indywidualną wydano wyłącznie w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione przez Wnioskodawcę. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa, tut. organ podatkowy, nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego zmierzającego do zbierania materiałów dowodowych w sposób odpowiadający dyspozycji art. 187 w związku z art. 122 Ordynacji podatkowej, w tym do oceniania dokumentów załączanych do wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.