ITPB3/423-431b/10/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2010 r. (data wpływu 19 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, uzupełnionym w dniu 27 października 2010 r., dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.):

* jest prawidłowe w części, w jakiej uznano zakup kombajnu zbożowego i przeznaczenie go do nieodpłatnego wykonywania usług zbioru zbóż i roślin oleistych w gospodarstwach członków Grupy Producentów Rolnych za czynności niewystarczające dla spełnienia przesłanki wydatkowania dochodu na rzecz członków Grupy;

* jest nieprawidłowe w części, w jakiej uznano udokumentowanie przekazania środka produkcji członkom Grupy za warunek zastosowania ww. zwolnienia.

W dniu 19 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek ten został uzupełniony w dniu 27 października 2010 r. - w odpowiedzi na wezwanie tutejszego organu z dnia 21 października 2010 r. znak ITPB1/415-816/10-2/MR, ITPB3/423-431/10-02/MT, ITPP1/443-806/10-2/AT - poprzez uiszczenie brakującej opłaty od wniosku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Decyzją Marszałka A Sp. z. o.o. jest wpisana do Rejestru Grup Producentów Rolnych i prowadzi działalność zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych. Członkami grupy są osoby prawne i osoby fizyczne prowadzące działalność rolniczą. Współpraca z członkami grupy producentów (udziałowcami) polega na zakupie od członków całości wyprodukowanych przez nich ziaren zbóż i rzepaku i zbywaniu ich na rynkach zewnętrznych. Działalność gospodarczą grupa prowadzi w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy.

Spółka ma 5 udziałowców (osoby fizyczne i osoby prawne), posiadających po 20% udziałów. Udziałowcy to podmioty krajowe, posiadające miejsce zamieszkania bądź siedzibę na terytorium Polski. Osoby fizyczne prowadzą indywidualne gospodarstwa rolne, a osoby prawne prowadzą działalność rolniczą, ale uzyskują również dochody z działalności pozarolniczej. Dochody z działalności rolnej u osób prawnych stanowią co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności. Jeden udziałowiec zasiada w zarządzie Spółki i pełni funkcję Wicedyrektora Zarządu.

Przy tak prowadzonej działalności, wynikiem finansowym zamykanego roku gospodarczego może być zysk, wynikający z rocznego bilansu i jednocześnie Grupa może osiągnąć dochód wolny od podatku dochodowego od osób prawnych, ustalony zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 49. Zysk bilansowy i dochód wolny od podatku z art. 17 ust. 1 pkt 49 mogą być takie same, bądź różne, jeśli chodzi o ich wysokość. W przypadku osiągania zysków bilansowych, Grupa ma zamiar, w ramach realizacji prawa do udziału w zyskach Spółki, na podstawie skutecznych uchwał zgromadzenia wspólników przekazywać wspólnikom, będących osobami fizycznymi i osobami prawnymi, środki do produkcji rolnej, stanowiące dywidendę w formie niepieniężnej.

Dochód wolny od podatku dochodowego od osób prawnych, ustalony zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 49, Grupa ma zamiar wydatkować na zakup kombajnu zbożowego, który członkowie Grupy będą wykorzystywać nieodpłatnie w swoich gospodarstwach do zbioru zbóż i roślin oleistych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego i trzeciego. Stanowisko Spółki w pozostałym zakresie będzie przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatkowanie dochodu wolnego od podatku, ustalonego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 49, na zakup kombajnu zbożowego, którym członkowie Grupy będą dokonywali nieodpłatnego zbioru zbóż i roślin oleistych w swoich gospodarstwach, ale nie przekazanie go formalnie członkom Grupy, nie spełni wymogu zwolnienia dochodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki, dla udokumentowania formalnego przekazania członkowi grupy kombajnu bądź innego środka trwałego, zakupionego jako środek do produkcji, aby spełnić warunek zwolnienia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 49 należy wystawić fakturę wewnętrzną VAT, dokumentującą przekazanie środka na własne potrzeby, a także opatrzyć ją w celach dowodowych datą i podpisem członka grupy, na którego rzecz dokonano przekazania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania drugiego i trzeciego uznaje się za: prawidłowe w części, w jakiej uznał on zakup kombajnu zbożowego i jego przeznaczenie do nieodpłatnego wykonywania usług zbioru zbóż i roślin oleistych w gospodarstwach członków Grupy Producentów Rolnych za czynności niewystarczające dla spełnienia przesłanki wydatkowania dochodu na rzecz członków Grupy oraz nieprawidłowe w części, w jakiej uznał udokumentowanie przekazania środka produkcji członkom Grupy za warunek zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Spółka będąca grupą producentów rolnych wpisaną do Rejestru Grup Producentów Rolnych prowadzonego przez Marszałka Województwa, prowadzi działalność zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych. Zamierza ona wydatkować dochód uzyskany z tej działalności na zakup kombajnu zbożowego, będzie wykorzystywany przez członków Grupy w ich gospodarstwach do zbioru zbóż i roślin oleistych bez odpłatności na rzecz wnioskodawcy.

Wnioskodawca rozważa, czy wydatkowanie dochodu na zakup kombajnu zbożowego, bez formalnego przekazania go członkom Grupy i przeznaczenie go do nieodpłatnego wykonywania usług zbioru zbóż i roślin oleistych w gospodarstwach członków, będzie spełnieniem przesłanki wydatkowania dochodu na rzecz członków tej grupy, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody grupy producentów rolnych wpisanej do rejestru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 88, poz. 983 z późn. zm.), pochodzące ze sprzedaży produktów lub grup produktów, dla których grupa została utworzona, wyprodukowanych w gospodarstwach jej członków - w części wydatkowanej na rzecz członków tej grupy w roku podatkowym lub roku po nim następującym, z zastrzeżeniem ust. 9 i 10. Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 49, uznaje się przy tym wydatki na:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter podmiotowo - przedmiotowy. Powołane przepisy ustanawiają następujące przesłanki materialnoprawne objęcia dochodów podatnika podatku dochodowego od osób prawnych tym zwolnieniem:

Odnosząc się szczegółowo do trzeciego z wymienionych powyżej warunków korzystania ze zwolnienia, należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych - podobnie, jak ustawa o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw - nie definiuje kategorii "środków produkcji". Wobec powyższego, w celu wyjaśnienia tego pojęcia, konieczne jest odniesienie się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. "Środki produkcji" to przedmioty, którymi człowiek posługuje się w procesie pracy (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996 r.). Jest to więc ogół środków pracy (maszyny, urządzenia, narzędzia, itp.) oraz przedmiotów pracy (surowce, materiały, półprodukty) stwarzających warunki niezbędne do podjęcia i realizowania procesu produkcyjnego.

Przez "środki produkcji", o których mowa w art. 17 ust. 9 omawianej ustawy podatkowej należy zatem rozumieć zarówno materiały potrzebne do produkcji rolnej (materiał siewny, sadzonki, materiał zarodowy, pasze, nawozy, itp.), jak i trwałe składniki majątkowe wykorzystywane w toku procesu produkcyjnego realizowanego przez członków grupy producentów rolnych (maszyny, urządzenia, sprzęt rolniczy, palety, itp.).

Dla uznania za spełniony określonego w art. 17 ust. 1 pkt 49 w zw. z art. 17 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunku wydatkowania dochodu grupy producentów rolnych na rzecz członków tej grupy, nie jest jednak wystarczający sam zakup środków produkcji służących prowadzonej przez nich działalności rolniczej. Konieczne jest również, aby nabyte środki produkcji zostały przekazane członkom grupy.

Ponownie odnosząc się do reguł wykładni językowej, należy wskazać, że "przekazać" to "oddać, powierzyć komuś coś". W pojęciu tym - w jego znaczeniu funkcjonującym w języku powszechnym - mieszczą się zatem zarówno sytuacje przekazania czegoś komuś na własność, jak również przekazania do używania, korzystania. Przekazanie może być ponadto definitywne albo mieć charakter czasowy (okresowy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie charakteryzuje przekazania środków produkcji członkom grupy producentów rolnych. Nie normuje sposobu dokonania ani formy tej czynności. Mając na względzie cel omawianej regulacji można jednak stwierdzić, że przekazanie, o którym mowa w art. 17 ust. 9 powinno być nieodpłatne i mieć charakter trwały. W przypadku materiałów do produkcji, przekazanie będzie skutkować ich wykorzystaniem, zużyciem przez członków grupy, natomiast przekazywane maszyny, urządzenia służące działalności produkcyjnej będą wykorzystywane w sposób ciągły.

Niewątpliwie przekazanie tych składników majątkowych wymaga również - dla samej skuteczności prawnej czynności przekazania - dopełnienia wymogów związanych z procesem decyzyjnym osoby prawnej, jaką jest grupa producentów rolnych (w tym działająca w formie spółki kapitałowej) i reprezentowaniem tego podmiotu w kontaktach z innymi podmiotami. Oznacza to, że problemowe przekazanie nie może być wyłącznie czynnością o charakterze faktycznym.

W oparciu o treść art. 17 ust. 1 pkt 49 w zw. ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy ponadto stwierdzić, że spełnienie warunku wydatkowania dochodu na rzecz członków grupy producentów rolnych nie obejmuje udokumentowania czynności przekazania środków produkcji na rzecz członków grupy przez podatnika. Posiadanie dokumentu potwierdzającego tę czynność nie może być zatem traktowane jako przesłanka materialnoprawna zastosowania omawianego zwolnienia.

Należy bowiem odróżnić podstawę korzystania ze zwolnienia, jaką jest zaistnienie przesłanek z art. 17 ust. 1 pkt 49 w zw. z ust. 9 (w tym przesłanki przekazania zakupionych środków produkcji członkom grupy) od sposobu udowodnienia, że przesłanki te faktycznie zaistniały. Decyzję o skorzystaniu ze zwolnienia podejmuje podatnik, uwzględniając stan faktyczny i treść powoływanych unormowań. Konieczność przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej operacji nie jest elementem stosowania przepisu - może się ona pojawić dopiero na etapie ewentualnych późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych.

Zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym normuje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Na mocy art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami takimi mogą być księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 Ordynacji podatkowej). Stosownie do art. 187 § 1 ww. aktu prawnego, organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Ocena kwestii udowodnienia danej okoliczności jest dokonywana na podstawie całości zgromadzonych dowodów (art. 191 tej ustawy).

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że wydatkowanie dochodu Grupy Producentów Rolnych na nabycie kombajnu zbożowego mieści się w pojęciu wydatkowania tego dochodu na zakup środka produkcji.

Samo przeznaczenie tego kombajnu do nieodpłatnego wykonywania zbioru zbóż i roślin oleistych w gospodarstwach członków Grupy nie jest jednak wystarczające dla uznania, że dochód został wydatkowany na rzecz tych podmiotów. Spełnienie tego warunku wymaga bowiem przekazania zakupionego środka produkcji członkom Grupy. Należy natomiast podkreślić, że przekazanie jest czynnością, w której uczestniczą dwie strony - podmiot przekazujący środek produkcji (grupa producentów rolnych) i odbiorca tego środka (członkowie grupy). Przeznaczenie natomiast ma charakter jednostronnej decyzji - określenia przez grupę producentów rolnych celu, któremu służyć ma nabyty środek produkcji.

Podsumowując, Wnioskodawca prawidłowo wskazał, że w analizowanym przypadku zakup środka produkcji w postaci kombajnu zbożowego i przeznaczenie go do nieodpłatnego wykonywania usług zbioru zbóż i roślin oleistych w gospodarstwach członków Grupy nie będą wystarczające dla uznania, że Wnioskodawca spełnił - wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 49 w zw. z ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przesłankę wydatkowania dochodu na rzecz członków Grupy. Ze wskazanych unormowań wynika bowiem, że dla wypełnienia omawianego warunku zwolnienia konieczne jest przekazanie środka produkcji członkom Grupy.

Przesłanką zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest natomiast - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - udokumentowanie przekazania środka produkcji członkom Grupy, w tym poprzez wystawienie faktury wewnętrznej VAT, dokumentującej przekazanie środka na własne potrzeby oraz opatrzenie jej datą i podpisem członka Grupy, na którego rzecz dokonano przekazania. Udokumentowanie faktu dokonania takiego przekazania stanowi element dowodzenia prawidłowości zastosowania omawianego zwolnienia, a nie warunek jego zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.