ITPB3/423-413/12/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2012 r. (data wpływu 27 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 18 listopada 2011 r. Spółka złożyła wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej inwestycji w obcym środku trwałym. W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe: W dniu 21 kwietnia 1999 r. Spółka zawarła umowę najmu nieruchomości na pomieszczenia produkcyjne. Następnie wraz z rozwojem Spółki wynajęte zostały również pomieszczenia biurowe. Dnia 10 marca 2004 r. Spółka podpisała Aneks (13) do Umowy z dnia 21 kwietnia 1999 r. Zgodnie z § 2 i § 3 Wynajmujący wyraził zgodę na wykonanie przez Najemcę na własny koszt i we własnym zakresie prac adaptacyjno-remontowych a w przypadku rozwiązania umowy najmu z przyczyn leżących po stronie Wynajmującego Najemca nie będzie zobowiązany do przywrócenia przedmiotu najmu do stanu początkowego i nie będzie mu przysługiwał zwrot kosztów poniesionych na przedmiot najmu. Powyższe zapisy dotyczą również rozwiązania umowy w innym trybie.

W okresie najmu Najemca dokonał adaptacji pomieszczeń dostosowując je do zakresu potrzeb prowadzonej działalności. Nakłady są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów odpisami amortyzacyjnymi, jako inwestycja w obcym środku trwałym, na bieżąco zgodnie z obowiązującą stawką amortyzacji.

Zgodnie pismem z 30 października 2006 r. Wynajmujący dodatkowo w pkt 6 zastrzega, iż wszelkie prace adaptacyjne kolejnych wynajmowanych pomieszczeń zostaną wykonane na wyłączny koszt i ryzyko Spółki. W przypadku ustania stosunku najmu niezależnie od przyczyny Wynajmujący nie będzie zobowiązany do zwrotu poniesionych przez Spółkę nakładów.

Umowa najmu zostanie rozwiązana w tym roku przyczyn od nas niezależnych, tj. zmiany sposobu zagospodarowania i przeznaczenia wynajmowanych nam powierzchni. W związku z tym Spółka będzie zmuszona opuścić wynajmowane pomieszczenia, jednak nie jest to związane ze zmianą rodzaju działalności. Zdaniem Spółki w przedstawionej sytuacji ma prawo zaliczyć pozostałą kwotę inwestycji do kosztów uzyskania przychodu.

W dniu 25 stycznia 2012 r. Minister Finansów uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe,ponieważ "nie dochodzi do likwidacji środka trwałego, rozumianej jako jego zużycie (zniszczenie). Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego jest fizyczna likwidacja. Z czynności tej sporządza się protokół fizycznej likwidacji, który oznacza zakończenie procesu likwidacji środka trwałego."

Dnia 10 lipca 2012 r. Spółka otrzymała kolejne pismo od Wynajmującego, w którym informuje, że po opuszczeniu wynajmowanych przez Wnioskodawcę pomieszczeń część z nich zostanie całkowicie zlikwidowanych, ponieważ nie będą już spełniać wymogów i nie będą przydatne do użytku Wynajmującego, zatem zostanie spełniony wymóg demontażu, zniszczenia wspomnianej inwestycji, a tym samym nastąpi fizyczna likwidacja środka trwałego.

Uwzględniając stosowaną stawkę amortyzacji kwota nieumorzonej inwestycji na dzień rozwiązania umowy wyniesie 37.575,03 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik będzie miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu niezamortyzowaną część wartości inwestycji w obcym środku trwałym z powodu faktycznej likwidacji.

Zdaniem Spółki w przedstawionej sytuacji mimo, że nie bezpośrednio przez Spółkę, to jednak nastąpi faktyczna likwidacja nie w pełni umorzonych środków trwałych (art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.)) ale nie na skutek zmiany rodzaju działalności, dlatego Spółka ma prawo zaliczyć pozostałą kwotę inwestycji do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zastrzec należy jednak, że obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej. Nie można bowiem uznać za koszty uzyskania przychodów skutków nietrafnych decyzji gospodarczych gdyż oznaczałoby to w praktyce przerzucenie na Skarb Państwa ryzyka związanego z prowadzoną działalnością.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.