ITPB3/423-387/14/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie potrącalności kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie potrącalności kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka Akcyjna (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") zajmuje się produkcją i sprzedażą pojazdów szynowych. Sprzedaż realizowana jest na podstawie kontraktów, w których określony jest typ oraz liczba pojazdów zamawianych przez klienta.

W branży, w której funkcjonuje Spółka, standardem wymaganym przez kupujących, jako warunek zawarcia kontraktu na dostawę, jest przedstawienie zawartych umów ubezpieczeniowych dotyczących wymaganych przez danego kontrahenta gwarancji. Spółka realizując transakcje sprzedażowe, jest zatem zobowiązana do zawierania umów ubezpieczenia w odniesieniu do każdego z zawieranych kontraktów. Obowiązek objęcia transakcji ochroną ubezpieczeniową wynika bezpośrednio z zapisów zawartych w kontraktach sprzedażowych. Natomiast, wartość składki ubezpieczeniowej uwzględniona jest w wysokości ceny kontraktowej, oferowanej kontrahentom.

W związku z powyższym Spółka, odrębnie w odniesieniu do każdego kontraktu, może zawierać z firmą ubezpieczeniową umowy obejmujące swym zakresem następujące obszar:

W ramach gwarancji należytego wykonania kontraktu, ubezpieczyciel przejmuje odpowiedzialność za ewentualne koszty nienależytego wykonania kontraktu przez Spółkę Wysokość tej gwarancji opiewa zazwyczaj na 2% do 10% wartości umowy brutto.

Gwarancje usunięcia wad i usterek. zabezpieczają prawidłowe wywiązanie się wykonawcy ze zobowiązań gwarancyjnych. W ramach tych gwarancji, ubezpieczyciel przejmuje odpowiedzialność za ponoszone w okresie gwarancji, wydatki związane z usuwaniem ewentualnych wad i usterek. Czas funkcjonowania takich gwarancji obejmuje zazwyczaj okres od przekazania pojazdu do daty upływu gwarancji technicznej na pojazdy, wydłużony o okres od 30 do 60 dni stanowiący dodatkowy czas na "reakcję", czyli na przygotowanie ewentualnych dokumentów do złożenia roszczenia. Wysokość takich gwarancji zazwyczaj opiewa na kwotę 30% wartości gwarancji należytego wykonania umowy.

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej (OC) wyłącza odpowiedzialność cywilną Spółki w związku ze zdarzeniami, które mogą powstać w okresie eksploatacji pojazdu. Spółka pragnie wskazać, iż posiada OC "ogólne" do określonej kwoty i obejmujące określony zakres. Konieczność posiadania gwarancji w odniesieniu do konkretnego kontraktu wynika z wymagań klientów. W niektórych przypadkach kwoty kontaktu są bardzo wysokie, dodatkowo również zakres określonego kontaktu jest specyficzny i posiadana przez Spółkę polisa OC "ogólna" nie spełnia wymagań zamawiającego. W związku z powyższym stosuje się dwa rozwiązania:

Spółka uzyskuje dodatkowe ubezpieczenie OC w związku z zawarciem danej umowy z określonym klientem.

W takim przypadku umowa z określonym klientem objęta jest ochroną z dwóch ubezpieczeń OC - ogólnego do jego wysokości, a w pozostałym zakresie dodatkowym ubezpieczeniem OC. Kwota ubezpieczenia wynikająca z dodatkowego ubezpieczenia OC dotyczy w takim przypadku wyłącznie danej umowy z określonym klientem. Spółka uzyskuje nowe ubezpieczenie OC dedykowane dla konkretnej umowy z określonym klientem, które funkcjonuje niezależnie od ubezpieczenia OC ogólnego posiadanego przez Spółkę.

Umowy ubezpieczenia będą zawierane przez Spółkę w odniesieniu do każdego specyficznego kontraktu, wyraźnie wskazanego w gwarancji ubezpieczeniowej. W ramach zawieranych umów ubezpieczenia, ubezpieczyciel będzie pobierał składkę, płatna z reguły jednorazowo w momencie zawarcia umowy. Sporadycznie przy bardzo wysokich kwotach składek będą one rozkładane na raty.

Spółka zamierza ujmować poniesione wydatki z tytułu wskazanych składek, w księgach rachunkowych według następujących zasad:

Dla gwarancji należytego wykonania umowy okresem rozliczenia będzie okres trwania kontraktu objętego ubezpieczeniem. Jednocześnie kluczem rozliczenia kosztów będzie:

Dla gwarancji usunięcia wad i usterek rozliczenie kosztów ubezpieczenia dokonywane będzie proporcjonalnie do liczby wyprodukowanych pojazdów objętych ubezpieczeniem. Powyższa gwarancja będzie obciążała koszty w momencie sprzedaży poszczególnych pojazdów.

Dla gwarancji z tytułu odpowiedzialności cywilnej dla wyrobów wyprodukowanych w związku z konkretną umową kluczem rozliczenia będą:

W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, iż pytanie zawarte w niniejszym wniosku nie dotyczy składek z tytułu ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej mających charakter ogólnych (wskazanych w pkt d) powyżej).

Jak zostało wskazane powyżej obowiązek objęcia danego kontraktu ochroną ubezpieczeniową będzie wynikał bezpośrednio z zapisów kontraktu oraz SIWZ (Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, których częścią składową jest projekt umowy). Ponadto Spółka pragnie podkreślić, iż biorąc pod uwagę uwarunkowania gospodarcze oraz kwestie zarządzania ryzykiem. Spółka nie może narażać się na ponoszenie całego ryzyka związanego z realizacją kontraktu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest podejście Spółki, zgodnie z którym koszty składek ubezpieczeniowych powinny być ujmowane jako koszt uzyskania przychodu w okresie, w którym osiągnięty został przychód z tytułu realizacji kontraktu objętego dani) gwarancją ubezpieczeniową, proporcjonalnie do ilości sprzedanych pojazdów w ramach danego kontraktu.

Formułując własne stanowisko w sprawie, Spółka wskazała, że koszty składek ubezpieczeniowych powinny być ujmowane jako koszt uzyskania przychodu W okresie, w którym osiągnięty został przychód z tytułu realizacji kontraktu objętego daną gwarancją ubezpieczeniową, proporcjonalnie do ilości sprzedanych pojazdów w ramach danego kontraktu

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Literalna analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, iż kosztami podatkowymi mogą być zarówno koszty, które bezpośrednio przyczyniają się do osiągnięcia przychodów jak i koszty, które jedynie w pośredni sposób mają wpływ na generowanie przychodów (w tym koszty, których poniesienie nie będzie skutkowało wzrostem przychodów, ale wpłynie na możliwość uzyskiwania przychodów w ogóle - zachowanie, zabezpieczenie źródła przychodów).

Mając na względzie brzmienie przepisów, jak i stanowisko doktryny należy stwierdzić, że aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy spełnione muszą być następujące warunki:

* poniesienie kosztu w celu uzyskania przychodu lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów (koszt) bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami).

* brak wyłączenia danego kosztu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT,

* odpowiednie udokumentowanie wydatków.

W opisanej sytuacji bezsporne jest, iż koszty, które będzie ponosić Spółka spełniają wszystkie warunki do uznania ich za koszty uzyskania przychodu.

Regulacje art. 15 ustawy CIT zawierają podział kosztów podatkowych na koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (koszty bezpośrednie) oraz koszt) uzyskania przychodów inne niż. bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie). Koszty bezpośrednie są potrącalne w roku osiągnięcia odpowiadających im przychodów, natomiast koszty pośrednie potrącane są w dacie ich poniesienia, chyba, że dotyczą okresu przekraczającego rok podatków).

Mimo. że ustawa CIT dokonuje rozróżnienia na koszty bezpośrednie i koszty pośrednie, nie zawiera ona definicji tych kategorii kosztów. Zdaniem Spółki, definicji tych pojęć nie można wywodzić wprost z regulacji art. 15 ust. 1 ustawy CIT, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przepis ten mówi jedynie o celu, w jakim koszty są ponoszone, a nie o charakterze związku kosztów z przychodami podatkowymi. Nie jest zatem zasadne stanowisko, zgodnie z którym kosztami bezpośrednimi są koszty "poniesione w celu osiągnięcia przychodów", natomiast kosztami pośrednimi są koszty poniesione w celu "zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów". Zdaniem Spółki, definiując koszty bezpośrednie i koszty pośrednie należałoby w pierwszej kolejności zastosować wykładnię literalną szukając znaczenia wyrażeń "bezpośredni", "bezpośrednio związany". Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, "bezpośredni" oznacza "dotyczący kogoś lub czegoś wprost", a zatem koszt bezpośrednio związany z przychodami, to koszt dotyczący wprost konkretnych przychodów.

Mając powyższe na uwadze można stwierdzić, ze aby dany koszt mógł być uznany za koszt bezpośredni, pomiędzy tym kosztem i odpowiadającym mu przychodem musi istnieć następująca korelacja:

* koszty można powiązać z osiąganymi konkretnymi przychodami (konkretnymi transakcjami w danym roku podatkowym), czyli pozostają one w widocznym związku z konkretnymi przychodami (co wynika także z ww. wykładni językowej wyrażenia "bezpośredni").

* uzyskanie danego przychodu nie byłoby możliwe bez poniesienia danego kosztu.

* powstawaniu przychodu towarzyszy ponoszenie kosztów bezpośrednich w odpowiedniej wysokości, co oznacza, że wzrost przychodów wiąże się z proporcjonalnym wzrostem kosztów.

* przy braku perspektywy osiągnięcia określonych przychodów ponoszenie danego kosztu byłoby całkowici niecelowe i niepotrzebne.

W ocenie Spółki, w odniesieniu do kosztów składek ubezpieczeniowych, możliwość zidentyfikowania przychodów, które pozostają z nimi w związku (każdy kontrakt objęty będzie konkretnymi, zidentyfikowanymi gwarancjami ubezpieczeniowymi), uzasadnia zaklasyfikowanie tych kosztów jak bezpośrednio związanych z odpowiadającymi im przychodami. Ponosząc koszt danej składki. Spółka będzie posiadała pełną wiedzę, odnośnie tego, z jakim przychodem (z jakiego kontraktu, w jakiej wysokości) koszt ten jest związany.

Ponadto, zdaniem Spółki, stanowiące przedmiot zapytania koszty składek ubezpieczeniowych, które będą ponoszone przez Spółkę, wykazują przyczynowo-skutkowy związek z przychodem, a związek pomiędzy poniesieniem kosztu i osiągnięciem przychodu jest bezpośredni i ścisły. Zawarcie wymienionych w zdarzeniu przyszłym umów ubezpieczenia, w związku z obowiązkiem wynikającym z zapisów kontraktów sprzedażowych, będzie warunkiem koniecznym zawarcia kontraktu generującego dla Spółki przychody. W świetle powyższego, przedmiotowe koszty ubezpieczeń będą spełniać ww. warunki uznania je za koszty bezpośrednie, gdyż:

* mając na uwadze, że umowy ubezpieczenia będą zawierane dla konkretnego kontraktu, koszty ubezpieczenia będą dotyczyć wprost danego kontraktu i wynikającego z niego przychodu;

* jak wykazano powyżej, w związku z zapisami kontraktów sprzedażowych, które będą wskazywać wprost na obowiązek objęcia transakcji ochroną ubezpieczeniową, poniesienie kosztów gwarancji ubezpieczeniowej będzie warunkować uzyskanie przychodu z danego kontraktu;

* wzrost przychodów wiąże się z proporcjonalnym wzrostem kosztów w związku z tym im więcej pojazdów Spółka sprzeda, tym wyższe będą koszty ubezpieczenia;

* brak perspektywy zawarcia kontraktu (oznaczający brak perspektywy osiągnięcia przychodu) przesądza o braku konieczności zawierania umów ubezpieczeniowych, a zatem niecelowe i niepotrzebne byłoby ponoszenie kosztów ubezpieczenia.

Ponadto, omawiane wydatki będą kosztem bezpośrednim w ujęciu biznesowym (ekonomiczny sens ich poniesienia wynika z możliwości osiągnięcia konkretnego przychodu). Powyższe znajdzie odzwierciedlenie w polityce rachunkowości Spółki, ponieważ Spółka będzie ujmować przedmiotowe wydatki, w księgach rachunkowych, co do zasady proporcjonalnie do ilości pojazdów sprzedanych w ramach danego kontraktu lub czasu trwania kontraktu w zależności od przyjętego klucza dla celów rachunkowych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że koszty ubezpieczenia, które będą ponoszone przez Spółkę będą stanowiły koszty bezpośrednio związane z przychodami. Objęcie transakcji omawianymi gwarancjami ubezpieczeniowymi jest bowiem obowiązkiem Spółki wynikającym z zapisów kontraktu, który Spółka zawiera kontrahentem. W związku z tym, poniesienie kosztów ubezpieczenia warunkuje zawarcie kontraktu. Koszty te stanowią zatem koszty, które zostaną poniesione celem zrealizowania konkretnej transakcji, czyli konkretnego przychodu, z konkretnego źródła, to jest danego kontraktu i jako takie powinny zostać uznane jako bezpośrednie koszty ich uzyskania.

Argumentację analogiczną do przedstawionej przez Spółkę zaprezentował, w podobnym stanie faktycznym m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 28 marca 2011 r. (znak IBPB1/2/423-1918/10/AP).

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o ClT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w rym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4b ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

* sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania - jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

* złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania - jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są zobowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego.

* są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2. są potrącane w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jednocześnie w przepisie art. 15 ust. 4e w w. ustawy określono, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych, jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić, należy, że wydatki związane z ubezpieczeniami, które poniesie Spółka, jako koszty bezpośrednio związane z przychodem wynikającym z zawartych kontraktów, winny być potrącone w momencie uzyskania przychodu z tych kontraktów. Zasadne będzie więc rozpoznawanie tych wydatków jako koszty uzyskania przychodu współmiernie do osiągania przychodów z tytułu realizacji danego kontraktu, proporcjonalnie do kwot uzyskiwanych w wyniku sprzedaży pojazdów w ramach konkretnego kontraktu lub czasu trwania kontraktu w zależności od przyjętego klucza dla celów rachunkowych.

Konieczność rozłożenia wspomnianych kosztów na okres dłuższy lub krótszy niż okres osiągania przychodów z danego kontraktu objętego ochroną ubezpieczeniową łamałoby regułę wyrażoną w art. 15 ust. 4 ustawy CIT nakazującą potrącanie kosztów bezpośrednich w latach, w których osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Mając powyższe na względzie w ocenie Spółki koszty ubezpieczenia, jako koszty bezpośrednie będą mogły być potrącane w czasie, w jakim Spółka realizować będzie przychody z kontraktów objętych tymi ubezpieczeniami, współmiernie do osiąganych przychodów.

Z drugiej strony zmiana kwalifikacji powyższych na koszty pośrednio związane/przychodem w opinii Spółki nie wpłynie na zmianę momentu, w którym koszty powinny stanowić koszt uzyskania przychodu. Zgodnie, bowiem z art. 15 ust. 4d koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Jak wskazano powyżej na podstawie powołanego już przepisu art. 15 ust. 1e za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktur) (rachunku) lub innego dowodu, z wyjątkiem sytuacji, gdyby dotyczyło to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Koszt składki ubezpieczeniowej nie będzie ujmowany jako rezerwa ani też jako międzyokresowe rozliczenie kosztów. Koszt składki dla celów rachunkowych będzie ujmowany w księgach jako koszt w okresie, kiedy zostanie osiągnięty przychód ze sprzedaży, proporcjonalnie do sprzedanych w ramach danego kontraktu objętego gwarancją pojazdów / czasu trwania kontraktu w zależności od przyjętego klucza dla celów rachunkowych.

Literalna interpretacja powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że jeżeli zatem określone wydatki Spółka będzie dla celów rachunkowych rozpoznawać w momencie osiągnięcia przychodów ze sprzedaż), proporcjonalnie do ilości sprzedanych pojazdów / czasu trwania kontraktu w zależności od przyjętego klucza dla celów rachunkowych, to w ujęciu podatkowym wydatki te będą zaliczane do kosztów podatkowych odpowiednio w okresie, w którym zostaną one ujęte jako koszty w wyniku bilansowym zgodnie z ustawą o rachunkowości. Konsekwentnie, jeżeli bilansowo dany wydatek trafi do kosztów w określonym momencie, wówczas jego ujęcie podatkowe będzie odpowiednio uzależnione od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym. Moment uznania wydatku za koszt podatkowy uzależniony będzie tym samym od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo. Spółka chciałaby powołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 maja 2012 r. (znak IBPBI/2/423-495/12/BG), w której organ wskazał, iż. (...) moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanic prawnym uzależniony od uznania go za tuki koszt u ujęciu rachunkowym. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów to każda jednostka powinna określić zasady rozliczania kosztów w polityce rachunkowości). Przy czym z przepisu wynika, iż nie chodzi o jakiekolwiek ujęcie danego wydatku w księgach rachunkowych tylko o ujęcie lego wydatku jako koszt na koncie kosztowym. Tym samym, zdaniem lut. Organu, stosowany przez Spółkę sposób rozliczania kosztów dla celów rachunkowych powinien znaleźć odzwierciedlenie w sposobie zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. ".

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 września 2010 r. (znak IPPB3/423-400/10-4/GJ) potwierdził, iż,. (...) podstawowe znaczenie ma dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, jako dzień do którego dany wydatek powinien zostać przypisany. Zgodnie bowiem z brzmieniem powołanego przepisu, data ta stanowi również moment rozpoznania kosztu do celów podatkowych. Oznacza to więc. że w przypadku, gdy koszt rozpoznany zostanie jednorazowo dla celów księgowych, to również jednorazowo powinien zostać rozpoznany dla celów podatkowych. Zasada ta obowiązuje również w sytuacji przeciwnej, tj. jeśli koszt zostaje rozpoznany dla celów księgowych na przestrzeni lat. również dla celów podatkowych powinien być rozpoznany na przestrzeni lat ".

Podsumowując, bez względu na kwalifikację kosztów składek ubezpieczeniowych jako koszty bezpośrednio związane z przychodami bądź jako koszty pośrednio związane z przychodami, będą one stanowiły koszt uzyskania przychodu w okresie uzyskania przychodu, proporcjonalnie do sprzedanych w ramach danego kontraktu pojazdów / czasu trwania kontraktu w zależności od przyjętego klucza dla celów rachunkowych, czyli w tym samym momencie, w którym ujęte zostały jako koszt w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Dodatkowo należy wskazać, że powołane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego zostało wydane w indywidualnej sprawie, przez co nie może wpływać na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.