ITPB3/423-368b/08/DK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 października 2008 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/423-368b/08/DK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2008 r. (data wpływu 9 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych - uzupełnionym pismem Spółki z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu dnia 12 września 2008 r.) będącym odpowiedzą na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data doręczenia dnia 4 września 2008 r.) - w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego oraz naliczonego z faktur dokumentujących zakup gadżetów, upominków przekazywanych kontrahentom - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych - uzupełnionym pismem Spółki z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu dnia 12 września 2008 r.) będącym odpowiedzą na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data doręczenia dnia 4 września 2008 r.) - w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego oraz naliczonego z faktur dokumentujących zakup gadżetów, upominków przekazywanych kontrahentom.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka ponosi koszty na zakup materiałów, towarów i usług dotyczących szeroko rozumianej reprezentacji np. zużycie towarów typu kawa, ciastka, napoje na spotkania z kontrahentami, które odbywają się na terenie firmy, zakup upominków i gadżetów czy też zakup usług gastronomicznych w celu spotkań biznesowych na zewnątrz firmy.

Wszystkie ww. wydatki ponoszone są w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

1.

Czy VAT naliczony z faktur dokumentujących zakup ciastek, napojów oraz usług gastronomicznych przeznaczonych na spotkania z kontrahentami, a poniesionych na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, może być bezpośrednio kosztem podatkowym.

2.

Czy VAT naliczony z faktur dokumentujących zakup gadżetów, upominków, które bezpośrednio przekazywane są kontrahentom na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem podlega odliczeniu, a następnie naliczeniu poprzez wystawienie faktury wewnętrznej. Czy wówczas VAT należny będzie kosztem podatkowym. Jeżeli od tego typu zakupów nie skorzysta się z prawa do odliczenia VAT, czy podatek naliczony będzie kosztem podatkowym.

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania drugiego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w przedmiocie pytania pierwszego oraz pytania drugiego w zakresie podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi pismami.

W zakresie pytania drugiego Spółka uważa, iż w odniesieniu do upominków, gadżetów wydawanych kontrahentom na zewnątrz, które nie mają statusu prezentów o małej wartości ma zastosowanie art. 88 ust. 3 pkt 3 oraz 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem w tym wypadku odlicza się podatek VAT, następnie dokonuje się naliczenia podatku należnego, ponieważ wiąże się to z przekazaniem towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. W konsekwencji, powołując się na przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) - powoduje to, iż VAT należny od reprezentacji jest kosztem podatkowym.

Jeżeli natomiast mamy do czynienia z prezentami o małej wartości, to w ocenie Spółki, na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 pkt 3 w nawiązaniu do art. 7 ust. 3 i 4, kwoty podatku VAT ani nie odlicza się ani nie nalicza, natomiast wartości nieodliczonego podatku będzie stanowiła koszt podatkowy. Zdaniem Spółki również w przypadku nie skorzystania z prawa do odliczenia przy reprezentacji - wówczas gdy prawo to przysługuje - VAT naliczony zawsze będzie kosztem uzyskania przychodów.

Dodatkowo w piśmie z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu dnia 12 września 2008 r.) będącym odpowiedzą na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data doręczenia dnia 4 września 2008 r.) Spółka wskazała m.in., że wspomniane we wniosku gadżety i upominki, nabywane są przez przedsiębiorstwo w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, - użyte we wniosku sformułowanie "reprezentacja", a dotyczące gadżetów, upominków, czy też ciastek bądź napojów na spotkania z kontrahentami, jest tożsame z pojęciem reprezentacji zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy i podatku dochodowym od osób prawnych w związku z czym Spółka nie ma prawa do odliczenia podatku VAT od ww. zakupów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W zamkniętym katalogu kosztów niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz osobom fizycznym, wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Przy czym zauważyć należy, iż przepis ten daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Innymi słowy wskazany przepis nie dotyczy sytuacji, w których podatnik miał możliwość skorzystania z odliczenia w podatku od towarów i usług, ale z niej nie skorzystał. Z tego też względu stanowisko przedstawione przez Spółkę dotyczące pytania drugiego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii należnego podatku od towarów i usług wskazać należy, iż stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Dyspozycja cytowanego przepisu obejmuje przekazanie towarów zakupionych przez podatnika na cele reprezentacji. Oznacza to, że Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należnego podatku od towarów i usług od tych towarów, o ile jego wysokość została ustalona zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca może - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uznać za koszt uzyskania przychodów podatek należny od towarów zakupionych na cele reprezentacji. Natomiast na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ww. ustawy, podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość podatku naliczonego, o ile nie przysługuje mu prawo do odliczenia naliczonego podatku na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl