ITPB3/423-361/09/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 6c tej ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lipca 2009 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 6c tej ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie jest organizacją pożytku publicznego i działa na rzecz ogółu społeczności. Cele realizowane są zgodnie ze statutem. Wnioskodawca zatrudnia osoby na umowę o pracę. Niektórzy pracownicy są też członkami Stowarzyszenia i są zatrudniani do realizacji celów statutowych. Część działalności to działalność nieodpłatna, a część to działalność gospodarcza, która jest działalnością statutową, np. fundusz pożyczkowy. Jest to wyjątkowa sytuacja, ponieważ Stowarzyszenie należy do organizacji wspierających rozwój małych i średnich przedsiębiorstw w oparciu o środki Unii Europejskiej przeznaczone na ten cel.

Wynagrodzenie niektórych zatrudnionych osób do realizacji i nadzoru działalności gospodarczej, w tym funduszy pożyczkowych, jest wyższe niż 1,5 krotne przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw. Wnioskodawca nie może stosować niższych wynagrodzeń, ponieważ potrzebuje osób posiadających wysokie kwalifikacje w zarządzaniu instrumentami finansowymi.

Zgodnie z ustawą o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, art. 9 ust. 1 pkt 2 mówi o wynagrodzeniu osób fizycznych zatrudnionych przy wykonywaniu statutowej działalności nieodpłatnej oraz działalności odpłatnej, których to wynagrodzenie nie może przekroczyć 1,5-krotnie przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Kontrola przeprowadzona w 2008 r. za rok 2006 nie rozdzieliła tych wynagrodzeń dotyczących działalności nieodpłatnej i gospodarczej. Wynagrodzenia te zostały zsumowane i od tych całych wynagrodzeń wyliczono przekroczenie wynagrodzeń, do których doliczono składkę na ubezpieczenie społeczne. Od tak wyliczonej wielkości naliczono podatek dochodowy od osób prawnych traktując nadwyżki tych wynagrodzeń jako wydatki na cele niezwiązane z działalnością statutową. Od momentu kontroli Stowarzyszenie płaci w dalszym ciągu ten podatek wyliczając tak, jak kontrolujący.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie:

Czy powinien płacić podatek dochodowy od osób prawnych z tytułu nadwyżki wynagrodzeń przekraczających 1,5-krotne przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw zatrudnionych osób.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. W roku 2006, w którym przeprowadzono kontrolę, w Stowarzyszeniu wystąpiła strata podatkowa, dlaczego więc ma płacić podatek od dochodu, którego nie ma. Kontrolujący zarzucają Wnioskodawcy niegospodarność w wydatkowaniu środków na wynagrodzenia pracowników. Zatrudniając fachowców Stowarzyszenie ma więcej korzyści, co przekłada się na cele społecznie użyteczne (wyższa jakość obsługi). Wydatek, jakim jest zapłata podatku tym bardziej nie jest wydatkiem na cele statutowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Organizacją pożytku publicznego może być w szczególności organizacja pozarządowa, jeżeli - z zastrzeżeniem art. 21 - spełnia łącznie wymagania określone w art. 20 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.), tj.:

* prowadzi działalność statutową na rzecz ogółu społeczności lub określonej grupy podmiotów, pod warunkiem że grupa ta jest wyodrębniona ze względu na szczególnie trudną sytuację życiową lub materialną w stosunku do społeczeństwa,

* działalność ta jest wyłączną statutową działalnością organizacji pozarządowej i dotyczy realizacji zadań publicznych na rzecz ogółu społeczności lub grupy podmiotów, o której mowa powyżej, w sferze zadań publicznych obejmującej zadania w zakresie określonym w art. 4 tej ustawy lub w przypadku, gdy podmiot ten działa w formie stowarzyszenia, prowadzi taką działalność również na rzecz członków stowarzyszenia,

* nie prowadzi działalności gospodarczej albo prowadzi ją w rozmiarach służących realizacji celów statutowych,

* cały dochód tej jednostki jest przeznaczany na działalność statutową,

* ma ona statutowy kolegialny organ kontroli lub nadzoru, odrębny od organu zarządzającego i niepodlegający mu w zakresie wykonywania kontroli wewnętrznej lub nadzoru, przy czym członkowie organu kontroli i nadzoru nie mogą być członkami organu zarządzającego ani pozostawać z nimi w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości z tytułu zatrudnienia, nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z winy umyślnej i nie otrzymują z tytułu pełnienia funkcji w takim organie zwrotu uzasadnionych kosztów lub wynagrodzenia w wysokości przekraczającej wartości określone odrębnymi przepisami,

* statut lub inne akty wewnętrzne organizacji pozarządowych zawierają zakazy, o których mowa w pkt 7 omawianego artykułu.

Z powołanego przepisu wynika, że organizacja pożytku publicznego nie działa dla osiągnięcia zysku.

Nawet w wyjątkowej sytuacji, gdy prowadzi ona dodatkową działalność gospodarczą, dochody z tej działalności muszą być przeznaczane na realizację celów statutowych. Naruszenie tego wymogu skutkować będzie utratą statusu organizacji pożytku publicznego.

W myśl art. 6 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, statutowa działalność organizacji pozarządowej oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3, w części obejmującej działalność pożytku publicznego, nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów Prawa działalności gospodarczej i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna.

Regulacja art. 9 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie przesądza, iż działalność odpłatna pożytku publicznego organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 stanowi działalność gospodarczą, jeżeli:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej: ustawa podatkowa, wolne od podatku są dochody organizacji pożytku publicznego, o których mowa w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie - w części przeznaczonej na działalność statutową, z wyłączeniem działalności gospodarczej.

Stosownie natomiast do treści art. 17 ust. 1b ustawy podatkowej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Przepis art. 25 ust. 4 ustawy podatkowej normuje, iż jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele - podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b.

W kontekście powyższych uregulowań prawnych działalność odpłatna pożytku publicznego prowadzona przez Wnioskodawcę, z racji przekroczenia limitu wydatków na wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu statutowej działalności nieodpłatnej oraz działalności odpłatnej, określonego w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, stanowi działalność gospodarczą. W konsekwencji, wydatki poniesione na te wynagrodzenia, jako wydatki poniesione na działalność gospodarczą Stowarzyszenia nie spełniają warunku określonego w art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy podatkowej (przeznaczenie na działalność statutową, z wyjątkiem działalności gospodarczej), co skutkuje koniecznością opodatkowania powstałego w ten sposób dochodu zgodnie z dyspozycją art. 25 ust. 4 ustawy podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.