ITPB3/423-344b/11/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego - uzupełnionym w dniu 16 września 2011 r. - w zakresie rozliczenia podatkowego nieodpłatnego przekazania inwestycji w obcym środku trwałym - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - uzupełniony w dniu 16 września 2011 r. - w zakresie rozliczenia podatkowego nieodpłatnego przekazania inwestycji w obcym środku trwałym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca - spółka akcyjna z siedzibą i miejscem zarządu na terytorium Polski, podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce ("Wnioskodawca") - jest stroną, zawartej w 1994 r., umowy dzierżawy ze Spółdzielnią Mieszkaniową S. ("Wydzierżawiający") nieruchomości gruntowej, którą zawarto na okres do dnia 25 lutego 2024 r., natomiast po tej dacie umowa ulega przekształceniu w umowę zawartą na czas nieoznaczony. Zgodnie z § 10 ust. 1 umowy dzierżawy, w przypadku rozwiązania umowy, Wnioskodawca zobowiązany jest przekazać Wydzierżawiającemu dzierżawiony teren wraz ze znajdującą się na niej trwałą zabudową. Wydzierżawiający natomiast zobowiązany będzie do zwrotu na rzecz Wnioskodawcy niezamortyzowanej części nakładów inwestycyjnych Wnioskodawcy poczynionych na zagospodarowanie i zabudowę terenu, obliczonych przy założeniu 25 letniego okresu amortyzacji wybudowanych obiektów i budowli.

Wnioskodawca zawarł w 1998 r. umowę poddzierżawy części przedmiotowej nieruchomości z L. spółka z o.o. ("Podnajemca") z przeznaczeniem na budowę stacji paliw. Podnajemca własnym staraniem i na swój koszt wybudował stację paliw, którą eksploatuje na własny rachunek. Okres obowiązywania umowy do dnia 2023 r.

Podnajemca jest spółką z siedzibą i miejscem zarządu na terytorium Polski, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Wnioskodawca w przypadającej mu części nieruchomości wybudował - w latach 90 tych XX wieku - własnym staraniem na swój koszt infrastrukturę parkingu samochodowego. Instalacje te są w sposób trwały związane z gruntem. Wnioskodawca od wydat¬ków tych dokonał odliczenia w całości podatku od towarów i usług. Wnioskodawca aktywował poniesione nakłady na budowę infrastruktury parkingu jako środki trwałe i od ich wartości początkowej dokonuje odpisów amortyzacyjnych w podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na fakt, iż działalność polegająca na odpłatnym udostępnianiu miejsc parkingowych nie stanowi dla Wniosko¬dawcy istotnego centrum kosztów i zysków Wnioskodawca nie świadczył tych usług bezpośrednio - eksploatował parking za pośrednictwem operatora parkingu ("Operator"), tj. przedsiębiorców, dla których ten rodzaj działal¬ności stanowi podstawowy zakres.

Wnioskodawca każdorazowo zawierał z Operatorem umowę najmu parkingu.

Rozliczenia stron umowy dzierżawy, poddzierżawy oraz umowy najmu z Operatorem realizowane są w miesięcznych okresach rozliczeniowych i dla stron tych transakcji stanowią obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca w swoich księgach rachunkowych prowadzi dla parkingu wyodrębnioną ewidencję majątku, przycho¬dów i kosztów oraz należności i zobowiązań. Parking jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przed¬siębiorstwie Wnioskodawcy, stanowi odrębny zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do reali¬zacji celowych zadań gospodarczych nie związanych z podstawowym zakresem działalności Wnioskodawcy, tj. poszukiwa¬niem i wydobyciem ropy naftowej i gazu. W ocenie Wnioskodawcy parking mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania.

Aktualnie przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tytułu najmu parkingu przez Operatora nie pokrywa kosztów opłat ponoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz Wydzierżawiającego (działalność jest trwale deficytowa). W celu zredukowania tego deficytu Wnioskodawca podjął próbę renegocjowania warunków umowy dzierżawy z Wydzierżawiającym, tj. rozszerzenia zakresu działalności prowadzonej na parkingu o inne czynności niż tylko wynajem miejsc parkingowych Wydzierżawiający nie wyraził jednak zgody na zmianę sposobu używania parkingu, zastrzegając jednocześnie, iż w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy dzierżawy za porozumieniem stron w części dotyczącej parkingu Wnioskodawca zaniecha roszczenia zwrotu na rzecz Wnioskodawcy niezamortyzowanej części nakładów inwestycyjnych Wnioskodawcy poczynionych na zagospodarowanie i zabudowę terenu.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku, parking nie jest podnajmowany żadnemu podmiotowi; znajduje się jednak w stanie technicznym, w którym w każdej chwili można podjąć działalność.

Wnioskodawca rozważa rozwiązanie umowy dzierżawy z Wydzierżawiającym w odniesieniu do tej części nieruchomości gruntowej, na której zlokalizowana jest infrastruktura parkingu z jednoczesną kontynuacją umowy dzierżawy w części nieruchomości objętej umową poddzierżawy z Podnajemcą. Z uwagi na warunki rozliczenia nakładów inwestycyjnych poniesionych przez Wnioskodawcę określone w umowie dzierżawy z Wydzierżawiającym (§ 10 ust. 1 umowy dzierżawy) Wnioskodawca nie ma tytułu prawnego umożliwiającego sformułowanie roszczenia o zwrot nakładów w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy dzierżawy. Oznacza to, iż w momencie częściowego rozwiązania umowy z Wydzierżawiają¬cym środki trwałe wchodzące w skład infrastruktury parkingu zostaną nieodpłatnie wydane Wydzierżawiającemu przez Wnioskodawcę. Dodatkowo z uwagi na marginalny charakter działalności związanej z parkingiem Wnioskodawca rozważa możliwość zaniechania tej działalności.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie piąte i szóste (we wniosku pytania oznaczone są numerami siedem i osiem) w pozostałym zakresie sprawa zostanie rozstrzygnięta odrębnymi pismami.

We własnym stanowisku w sprawie w odniesieniu do wyżej określonego zakresu wniosku Spółka wskazuje, iż rozwiązanie umowy dzierżawy z Wydzierżawiającym przez Wnioskodawcę połączone z nieodpłatnym wydaniem środków trwałych tworzących infrastrukturę parkingu wywołujące skutek prawny zrównany ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa - parkingu, nie powoduje powstania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, w przypadku rozwiązania umowy dzierżawy z Wydzierżawiającym przez Wnioskodawcę, nieumorzona wartość początkowa wydanych nieodpłatnie środków trwałych infrastruktury parkingu nie stanowi kosztu uzyskania przycho¬du dla Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych.

Artykuł 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa, co stanowi przychód w podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy "przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych (...) jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, leżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przy¬chód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej." Art. 14 ust. 2 tej ustawy stanowi, iż "wartość rynkową, o której mowa w art. 14 ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia." W świetle art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...) strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności."

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma przepisu, który by wyłączył przychody ze zbycia "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" z katalogu przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazana ustawa nie wprowadza regulacji, która stanowiłaby o przychodzie ze zbycia "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" jako całości składników majątkowych. Toteż, na gruncie tej ustawy, przychód ze zbycia "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" należy utożsamiać z przychodem ze zbycia poszczególnych rzeczy lub praw majątkowych tworzących "zorganizowaną część przedsiębiorstwa". W świetle ww. przepisów, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest wartość wyrażona w cenie w umowie. Jednak, zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na to, iż zbycie ma charakter nieodpłatny, to nie ma w tym przypadku zastosowania przepis art. 12 oraz art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, zbycie "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" - parkingu na nieruchomości dzierżawionej przez Wnioskodawcę od Wydzierżawiającego - na rzecz Wydzierżawiającego, w wyniku rozwiązania umowy dzierżawy nie powoduje powstania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych; zbycie ma charakter nieodpłatny, gdyż działalność ta jest deficytowa dla Wnioskodawcy.

Dodatkowo, w wyniku przedmiotowej transakcji, Wnioskodawca zaniecha całkowicie działalności w zakresie wynajmu nieruchomości na cele parkingu. Mając zatem na uwadze powyższe, należy przyjąć za prawidłowe stanowisko, iż wartość netto poszczególnych składników majątkowych nie stanowi kosztów uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Biorąc pod uwagę treść cytowanego przepisu należy zauważyć, iż dotyczy on przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, tymczasem jak wynika z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Spółka wyda nieodpłatnie środki trwałe tworzące infrastrukturę dzierżawionego parkingu, co więcej przedmiotowe wydanie jest związane z zapisami umowy dzierżawy, w konsekwencji ww. przepis nie znajdzie zastosowania do sytuacji opisywanej przez Spółkę.

Zauważyć również należy, iż co do zasady przychód występuje wówczas gdy dany podmiot prawa podatkowego uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Tymczasem w sytuacji przekazania środków trwałych Wydzierżawiającemu w związku z rozwiązaniem umowy dzierżawy Spółka nie uzyska z tego tytułu przysporzenia majątkowego, co za tym idzie nie wystąpi po jej stronie przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do pytania szóstego wskazać należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca w związku z zakończeniem przedmiotowej umowy dzierżawy zaniecha całkowicie działalności w zakresie wynajmu nieruchomości na cele parkingu, w konsekwencji nie będzie mógł zaliczyć powstałych strat do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania piątego oraz szóstego należało uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.