ITPB3/423-336/14/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawionewe wniosku z dnia 23 lipca 2014 r. (data wpływu 25 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie braku zastosowania zwolnienia przedmiotowego dochodów z tytułu sprzedaży środków trwałych wykorzystywanych w specjalnej strefie ekonomicznej - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie braku zastosowania zwolnienia przedmiotowego dochodów z tytułu sprzedaży środków trwałych wykorzystywanych w specjalnej strefie ekonomicznej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca - sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji: papieru i tektury, papieru falistego i tektury falistej oraz opakowań z papieru i tektury, jak również artykułów piśmiennych oraz pozostałych wyrobów z papieru i tektury, tj. produkcja etykietek, filtrów z papieru i kartonu, cewek, szpulek, nasadek i podobnych. Na podstawie uzyskanego w 2011 r. zezwolenia (dalej: Zezwolenie), Spółka rozpoczęła działalność gospodarczą w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: SSE). Działalność strefowa obejmować może, zgodnie z Zezwoleniem, produkcję: papieru falistego i tektury falistej w zwojach lub arkuszach, kartonów, pudeł i pudełek składanych z papieru oraz tektury, pozostałe wyroby papieru, jak również ewentualne usługi podwykonawstwa związane z produkcją wyrobów z papieru i tektury, usługi przygotowania do druku lub też introligatorskie.

Ponieważ działalność opodatkowana (prowadzona poza SSE) oraz zwolniona (prowadzona w nowym zakładzie na terenie SSE) są prowadzone w ramach jednego podmiotu prawnego (tekst jedn.: Spółki), Wnioskodawca dokonał organizacyjnego wyodrębnienia działalności opodatkowanej i zwolnionej. Do wykonywania działalności w SSE spółka wykorzystuje swój park maszynowy.

Spółka pragnie potwierdzić traktowanie podatkowe transakcji sprzedaży maszyn, zainstalowanych w budynkach produkcyjnych zlokalizowanych w SSE służącej do wykonywania działalności w SSE zgodnie z Zezwoleniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przypadku wystąpienia sytuacji, o której mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Spółka opodatkuje przychód ze sprzedaży maszyny wykorzystywanej do prowadzenia działalności objętej zwolnieniem z podatku na podstawie Zezwolenia.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przypadku wystąpienia sytuacji, o której mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, niezamortyzowana wartość sprzedawanego środka trwałego stanowić będzie koszt uzyskania przychodu związany wyłącznie z działalnością opodatkowaną.

Wnioskodawca wskazał, w zakresie pytania 1, że jego zdaniem, dokonując sprzedaży maszyny wykorzystywanej do prowadzenia działalności zwolnionej, przychód ze sprzedaży takiej maszyny nie będzie korzystał ze zwolnienia i będzie on podległ opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami; Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o p.d.o.p., stanowi, że zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, iż podstawowym warunkiem objęcia zwolnieniem od podatku jest to, aby badane dochody były dochodami uzyskanymi z działalności gospodarczej. Niezależnie od tego wymogu, działalność generująca te dochody powinna spełniać dwa kolejne warunki:

* powinna być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, i

* powinna być prowadzona na podstawie stosownego zezwolenia.

Zezwolenie, jakie uzyskała Spółka dotyczy tylko wyrobów wytworzonych na terenie Strefy, enumeratywnie wymienionych w Zezwoleniu. W zakresie tym nie mieści się dochód z tytułu sprzedaży środków trwałych w postaci maszyn wykorzystywanych do produkcji strefowej. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, dochód ten nie będzie miał wpływu na ustalenie dochodu korzystającego ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie wskazanego art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. Spółka jest bowiem zdania, że dochód ze sprzedaży środków trwałych jest dochodem co najwyżej związanym z działalnością strefową, natomiast nie jest to dochód z działalności strefowej.

Stanowisko takie, w podobnym stanie faktycznym zostało potwierdzone m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lipca 2013 r. znak IPPB3/423-247/13-2/MS.

Zatem, jeżeli dany rodzaj działalności gospodarczej nie jest wymieniony w Zezwoleniu, a jednocześnie działalność ta nie stanowi działalności pomocniczej niezbędnej do realizacji zakresu działalności gospodarczej wymienionej w Zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez Spółkę ze sprzedaży środków trwałych nie stanowią działalności gospodarczej wymienionej w Zezwoleniu. Jest to bowiem działalność tylko pośrednio związana z działalnością gospodarczą wymienioną w Zezwoleniu. Nie jest to również działalność pomocnicza niezbędna do realizacji zakresu działalności wymienionej w Zezwoleniu, gdyż sprzedaż środków trwałych nie wpływa na realizację zakresu działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu.

Stanowisko Spółki potwierdzone zostało w orzecznictwie sądów administracyjnym m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 9 marca 2011 r. sygn. I SA/Kr 2079/10 stwierdził, iż "zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych podlega tylko dochód z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu."

Sąd stwierdził również, że "jak powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, na dochód podlegający zwolnieniu nie składają się wszelkie przychody i koszty, które można powiązać z działalnością strefową, ale wyłącznie przychody osiągane z prowadzenia działalności gospodarczej wskazanej w zezwoleniu i koszty ponoszone w celu ich uzyskania. Innymi słowy z treści tego przepisu wynika, że dochody uzyskane z prowadzenia każdej innej niż określona w zezwoleniu działalności gospodarczej osoby prawnej nie są objęte przedmiotowym zwolnieniem. Zwolnienie to ma również charakter przedmiotowy odnosi się bowiem do dochodów uzyskanych z określonego źródła - działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem, że działalność ta jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie stosownego zezwolenia, a więc w jego ramach i w granicach zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej ujętym w zezwoleniu. Chodzi tu o dochód uzyskany w następstwie prowadzenia ściśle określonej działalności gospodarczej, której przedmiot opisany został w stosownym zezwoleniu."

Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 15 października 2009 r. o sygn. I SA/RZ 625/09: "Podstawowym warunkiem objęcia zwolnieniem od podatku jest to, aby badane dochody były "dochodami uzyskanymi z działalności gospodarczej". Niezależnie od tego wymogu, działalność generująca te dochody powinna spełniać dwa kolejne warunki: 1) powinna być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i 2) powinna być prowadzona na podstawie stosownego zezwolenia (...) Dochód czyniący zadość wymogom art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.p. to dochód, jaki jest bezpośrednio generowany przez aktywność przedsiębiorcy, którą można nazwać działalnością gospodarczą, albo też stanowi nieodłączne (nie dające się uniknąć ze względu na naturę stosunku prawnego) następstwo działalności gospodarczej. Dochodem uzyskiwanym bezpośrednio z działalności są dochody w postaci należności uzyskiwanych od kontrahentów, jeżeli zakres świadczonych w ramach umów czynności objęty jest zakresem zezwolenia (np. sprzedaż drewna, wykonanie analizy technicznej, dostawa mebli) (...) Zwolnienie podatkowe uregulowane w art. 17 ust. 1 pkt 34 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 cyt. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych nie jest zwolnieniem podmiotowym w tym sensie, że nie dotyczy wszystkich dochodów osiąganych przez podmiot posiadający status przedsiębiorcy wyposażonego w zezwolenie umożliwiające prowadzenie działalności na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej. Jest zwolnieniem, które uzależniono od dziedziny stosunków prawnych, w jakie wstępuje przedsiębiorca-adresat zezwolenia na działalność strefową. Stosunki te muszą być stosunkami gospodarczymi celowo ukierunkowanymi na osiągnięcie dochodu lub stanowiącymi nieodzowne następstwo realizacji tych pierwszych, wskutek ich złożonej natury. Ich zakres przedmiotowy ustalono za pomocą dwóch kryteriów: przedmiotu działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu wydanym na podstawie art. 16 ust. 1 cyt. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz miejscem realizacji czynności prawnych skutkujących powstaniem dochodu - terenem specjalnej strefy ekonomicznej".

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone również w interpretacjach indywidualnych, np.: w interpretacji z dnia 12 lipca 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, znak IPTPB3/423-146/13-2/IR oraz w interpretacji z dnia 2 grudnia 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, znak ILPB1/415-1006/10-3/Agr.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż środka trwałego nie jest objęta Zezwoleniem w związku z czym nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W zakresie pytania 2 Spółka stoi na stanowisku, iż dokonując sprzedaży maszyny wykorzystywanej do prowadzenia działalności zwolnionej (która to sprzedaż nie jest objęta Zezwoleniem na prowadzenie działalności na terenie SSE), niezamortyzowana wartość sprzedawanego środka trwałego stanowić będzie koszt uzyskania przychodu związany wyłącznie z działalnością opodatkowaną. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży środka trwałego stanowi jego niezamortyzowana wartość początkowa, czyli w przypadku sprzedaży środka trwałego za koszt uzyskania przychodu należy uznać wydatek poniesiony na jego nabycie stanowiący jego wartość początkową pomniejszony o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z powoływanym wcześniej art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. zwolnieniem

z podatku objęty jest dochód, czyli przychody uzyskane z działalności na terenie strefy pomniejszone o koszty ich uzyskania. W związku z powyższym skoro przychód

ze sprzedaży środka trwałego nie jest związany z działalnością strefową, ponieważ taka działalność nie została uwzględniona w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, to koszty uzyskania przychodu związane ze sprzedażą danego środka trwałego również nie będą związane z działalnością strefową, w związku z czym niezamortyzowana wartość sprzedawanego środka trwałego stanowić będzie koszt uzyskania przychodu związany wyłącznie z działalnością opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Co do zasady przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego, który jest przedmiotem wątpliwości interpretacyjnych wnioskodawcy. Z tych też względów organy nie są również uprawnione w tym postępowaniu do dokonywania ustaleń w zakresie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego na podstawie działu IV Ordynacji podatkowej dokonujące jedynie oceny prawnej przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2007 r. I FSK 134/06).

Ustawodawca w Ordynacji podatkowej bowiem przyjął, że do załatwienia wniosku o interpretację stosuje się odpowiednio przepisy art. 169 § 1 i 2 oraz art. 170 § 1 Ordynacji podatkowej. Oznacza to, że postępowanie o interpretację co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie jest postępowaniem podatkowym w rozumieniu

działu IV Ordynacji podatkowej. Pełna weryfikacja prawidłowości rozliczenia Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, tutejszy organ wskazuje, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie podnieść należy, że - ze względu na przedmiotowy zakres wniosku - kwestia możliwości korzystania z danego zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie określonego zezwolenia (zezwoleń) nie była przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji. Przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego. Wątpliwości co do treści decyzji administracyjnej wyjaśniane są w drodze postanowienia na wniosek strony, przez organ, który wydał decyzję (art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do WojewódzkiegoSądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.