ITPB3/423-325/09/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu 19 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej wpłat z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej wpłat z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem z dnia 23 października 2001 r. Sąd Rejonowy ogłosił upadłość jednoosobowej spółki Skarbu Państwa "S" S.A. W dniu 11 kwietnia 2002 r. syndyk uzyskał zgodę Sądu Upadłościowego w przedmiocie zezwolenia na dalsze prowadzenie przedsiębiorstwa upadłego. Syndyk likwiduje masę upadłości w ten sposób, że w drodze przetargów zbywa ruchomy i nieruchomy majątek masy upadłości a ten, który nie znalazł nabywców dzierżawi i wynajmuje. Rok 2005, 2007 i 2008 syndyk zakończył zyskiem bilansowym i w związku z tym dokonał 15% wpłaty z zysku na rzecz budżetu państwa. W roku 2005 była to kwota 333 451 zł, w roku 2007 - 641 978 zł, w roku 2008 - 211 040 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jednoosobowa spółka Skarbu Państwa postawiona w stan upadłości jest zobowiązana do odprowadzania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792) nie mogą mieć zastosowania do zysku powstałego w wyniku likwidacji masy upadłości a dotyczą jedynie przedsiębiorstw państwowych czynnych, tj. takich, które gospodarują wydzielonym im i nabytym majątkiem na zasadach samofinansowania.

Zobowiązanie spółki Skarbu Państwa, która została postawiona w stan upadłości do odprowadzania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa stanowi - w ocenie Spółki - naruszenie przepisów prawa upadłościowego, którego celem jest zaspokojenie wszystkich wierzycieli według ściśle określonych zasad ujętych w tych przepisach. Mające zastosowanie w opisanym stanie faktycznym rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo Upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 z późn. zm.) jest bowiem regulacją szczególną, która zgodnie z zasadą lex specialis derogat legi generali wyklucza zastosowanie spornego przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o wpłatach z zysku. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że choć w obowiązującym stanie prawnym ustawa jest aktem prawnym wyższej rangi niż rozporządzenie, to jednak przepisy prawa upadłościowego miały rangę ustawy, gdyż rozporządzenie zostało wydane przez Prezydenta Rzeczypospolitej na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 15 marca 1934 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 28, poz. 221).

Podatnik wskazuje, że w działach I i II prawa upadłościowego dotyczących skutków ogłoszenia upadłości co do osoby i majątku upadłego, ustawodawca wprost stwierdził, że upadły traci z samego prawa zarząd oraz możność korzystania i rozporządzania majątkiem (art. 20). Przez możność korzystania z majątku należy przy tym rozumieć prawo pobierania dochodów z własnego majątku, a wpłaty z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa są dochodem Skarbu Państwa z własnego majątku. Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie powołanej ustawy do masy upadłości tworzy uprzywilejowaną pozycję dla praw majątkowych Skarbu Państwa z pokrzywdzeniem pozostałych wierzycieli.

Spółka podkreśla, że przedstawione stanowisko znajduje odzwierciedlenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Gd 192/07) oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lutego 2009 r. (sygn. akt II FSK 1529/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792 z późn. zm.), z zastrzeżeniem art. 7, jednoosobowe spółki Skarbu Państwa oraz spółki, w których wszystkie akcje (udziały) są własnością Skarbu Państwa, z wyjątkiem akcji (udziałów) nieodpłatnie udostępnionych pracownikom na zasadach określonych w odrębnych przepisach, są obowiązane do dokonywania wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zwanych dalej "wpłatami z zysku", na rzecz budżetu państwa.

Wpłaty z zysku stanowią zatem należności budżetowe. Obowiązkiem ich przekazywania na rzecz budżetu państwa obciążone są dwa rodzaje podmiotów: jednoosobowe spółki Skarbu Państwa i spółki, w których własnością Skarbu Państwa są wszystkie akcje (udziały) poza akcjami (udziałami) nieodpłatnie udostępnionymi pracownikom na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Obowiązek ten jest ściśle związany z osiąganiem przez nie zysku.

Na mocy zastrzeżenia zawartego w art. 7 powołanej ustawy, jej przepisy nie mają zastosowania do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa:

Są to jedyne wyłączenia przewidziane w omawianej ustawie.

Ustawodawca przewidział również zwolnienia od obowiązku dokonywania wpłat z zysku dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa powstałych z przekształcenia przedsiębiorstw państwowych działających przy zakładach karnych i aresztach śledczych, podległych Ministrowi Sprawiedliwości oraz armatorów - w okresie opodatkowania podatkiem tonażowym - w zakresie przychodów z działalności opodatkowanej tym podatkiem (art. 5 ust. 1 i 1a omawianej ustawy), a także możliwość wprowadzania zwolnień od wpłat z zysku i przyznawania ulg w tych wpłatach dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa wykonujących w całości lub w części zadania na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa (art. 5 ust. 2 tej ustawy).

Wnioskodawca jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa postawioną w stan upadłości. Zarząd majątkiem Spółki i przeprowadzenie procesu jej likwidacji zostały powierzone Syndykowi. Uzyskał on zezwolenie na dalsze prowadzenie przedsiębiorstwa upadłego. Majątek masy upadłości jest zbywany w drodze przetargów, a ta jego część, która nie znalazła nabywców - oddawana w najem albo dzierżawę. W związku z powyższym, Spółka osiąga zyski.

Na gruncie przedstawionych okoliczności, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy postawienie w stan upadłości stanowi przesłankę wyłączającą go spod obowiązku dokonywania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa, unormowanego przepisami ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

Jak wynika ze stanu faktycznego, Wnioskodawca jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa, osiągającą zyski. Okoliczność, że podmiot ten został postawiony w stan upadłości, nie ma wpływu na pozostawanie przez niego podatnikiem, którego dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wobec tego, w myśl art. 2 ust. 1 analizowanej ustawy, Wnioskodawca jest zobowiązany dokonywać wpłat z osiąganego zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym na rzecz budżetu państwa.

Jednocześnie, Spółka nie należy do żadnej z kategorii podmiotów, wymienionych w art. 7 ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, do których nie mają zastosowania unormowania tej ustawy. W omawianym przypadku, nie zachodzą również przesłanki zastosowania zwolnień od wpłat z zysku bądź ulg w tych wpłatach, o których mowa w art. 5 ww. ustawy.

Oznacza to, że na gruncie przepisów ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek dokonywania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa.

Wpływu na ten obowiązek nie ma akcentowany przez Spółkę fakt postawienia jej w stan upadłości. Żaden z przepisów ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa nie wskazuje bowiem tej okoliczności jako przesłanki wyłączenia podmiotu spod obowiązku dokonywania przedmiotowych wpłat. Także powołane przez Wnioskodawcę rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe (tekst jedn. Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 z późn. zm.) nie zawiera przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, które uchylałyby ten obowiązek jednoosobowych spółek Skarbu Państwa. Wobec braku regulacji, które normowałyby w sposób szczególny sytuację jednoosobowych spółek Skarbu Państwa w upadłości, podmioty te obowiązuje reguła ogólna z art. 2 ust. 1 ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

Podsumowując, w analizowanym stanie faktycznym, Wnioskodawca, będący jednoosobową spółką Skarbu Państwa w upadłości ma obowiązek dokonywania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa, zgodnie z przepisami ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa. Oznacza to, że Spółka postąpiła prawidłowo, dokonując wpłat z tego tytułu w latach 2005, 2007 i 2008.

Należy przy tym podkreślić, że ocena zgodności przepisów ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa z przepisami rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe wykracza poza zakres przedmiotowy pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Kwestia ta nie stanowi zatem przedmiotu niniejszego rozstrzygnięcia. Tutejszy organ dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w oparciu o przepisy prawa podatkowego, w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.