ITPB3/423-322/08/DZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2008 r. (data wpływu 13 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia obowiązku płatnika w związku z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz podmiotu zagranicznego, z tytułu umowy na świadczenie usług reklamowych

* jest prawidłowe - w części dotyczącej obowiązku naliczenia, pobrania oraz przekazania zryczałtowanego, 20% podatku dochodowego od osób prawnych,

* jest nieprawidłowe - w części dotyczącej określenia organu podatkowego, na rachunek którego należy wpłacić ww. podatek.

W dniu 13 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia obowiązku płatnika w związku z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz podmiotu zagranicznego z tytułu umowy na świadczenie usług reklamowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzący działalność pod firmą "A." z siedzibą w B. zajmuje się między innymi handlem wyrobami jubilerskimi. Dla potrzeb ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w 2008 r. prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów.

W celu zwiększenia sprzedaży Wnioskodawca postanowił, iż będzie przyjmował zamówienia za pośrednictwem Internetu. W wyszukiwarce internetowej umieścił informację o firmie "A." z jednoczesnym podaniem informacji o sprzedawanych wyrobach jubilerskich. Za umieszczenie tychże informacji, Wnioskodawca zobowiązany jest do wnoszenia opłat na rzecz firmy "I." z siedzibą w Irlandii. Firma "I.", przed każdorazowym otrzymaniem przedpłaty oraz wystawieniem faktury za wykonaną usługę reklamową nie przesyła Wnioskodawcy "certyfikatu rezydencji", o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wykonanie usługi reklamowej jest dokumentowane przez firmę "G." fakturą w języku polskim.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na Wnioskodawcy, jako płatniku podatku dochodowego od osób prawnych, w miesiącu wykonania wyżej opisanych usług reklamowych przez firmę "G.", udokumentowanych fakturami, spoczywa obowiązek naliczenia oraz pobrania podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 20% kwoty należnej firmie "I." z siedzibą w Irlandii.

Zdaniem wnioskodawcy, ponieważ firma "I." nie przesyła certyfikatu rezydencji, stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na płatniku spoczywa obowiązek naliczenia, pobrania i przekazania do Urzędu Skarbowego podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 20% należności za wykonaną usługę reklamową. Z uwagi na brak świadectwa rezydencji, nie znajduje zastosowanie w przedmiotowej sprawie art. 12 ust. 2 lit. a) umowy z dnia 13 listopada 1995 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129).

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązku naliczenia, pobrania i przekazania zryczałtowanego, 20% podatku dochodowego od osób prawnych uznaje się za prawidłowe, natomiast w zakresie organu podatkowego, na rachunek którego należy wpłacić ww. podatek jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Artykuł 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

W art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazana jest zasada, zgodnie z którą regulację zawartą w ust. 1 ww. artykułu stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasada poboru ww. podatku wynika z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, iż w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu.

Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podmiot zagraniczny świadczący na rzecz Wnioskodawcy usługi reklamowe, nie przedstawił ww. certyfikatu rezydencji.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania postanowienia umowy w sprawie zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu; właściwe będą natomiast, regulacje zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca będący przedsiębiorcą, z tytułu dokonanych wypłat należności podmiotowi zagranicznemu świadczącemu na jego rzecz usługi reklamowe, wystąpi w roli płatnika. W związku z powyższym, zobowiązany jest do pobrania 20% zryczałtowanego podatku w dniu dokonania wypłaty należności.

W odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska własnego, w części dotyczącej wpłaty pobranego podatku, należy podkreślić, iż zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wobec powyższego, w niniejszej sprawie nie będzie właściwy organ podatkowy wskazany przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 10 w związku z § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 165, poz. 1371 z późn. zm.) właściwym organem podatkowym w sprawach opodatkowania osób zagranicznych podatkiem dochodowym od osób prawnych, w województwie jest Naczelnik Urzędu Skarbowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.