ITPB3/423-317/11/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.) uzupełnionym na formularzu ORD - IN z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 26 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej ponoszonych kosztów w zakresie prowadzonej działalności dotyczącej gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz pozostałej działalności - jest prawidłowe.

W dniu 4 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej ponoszonych kosztów w zakresie prowadzonej działalności dotyczącej gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz pozostałej działalności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa osiąga przychody z wynajmu dachu pod antenę oraz wynajmu ściany budynku pod reklamę. Ponadto właściciele lokali płacą ustaloną stawkę na fundusz remontowy. Wspólnota ponosi koszty prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi (administrowania nieruchomością, przeglądów, sprzątania oraz prac remontowych - w 2010 r. osuszanie fundamentów, remont instalacji elektrycznej). Koszty te są finansowane z funduszu remontowego oraz przychodów uzyskiwanych z wynajmu ściany i dachu. Wspólnota uważa, że przychody z tytułu najmu dachu pod antenę i ściany pod reklamę powinny być pomniejszone o koszty uzyskania tych przychodów, czyli określony procent kosztów ponoszonych na utrzymanie lub poprawę odpowiedniej infrastruktury budynku, co umożliwia Wspólnocie kontynuacje wynajmu. Do kosztów uzyskania przychodów Wspólnota zalicza w szczególności:

* poniesione koszty prawne - pierwotnie, około roku 2000, dach budynku został wynajęty firmie C. pod antenę telefonii komórkowej przez jednego z właścicieli, który zgodnie z pierwszym aktem notarialnym posiadał wyłączność do korzystania za ścian i dachu. W dalszych latach nastąpiły zmiany własnościowe w budynku i liczba właścicieli zwiększyła się wielokrotnie. Nowi właściciele podjęli decyzję o wynajęciu prawnika, który występował w imieniu Wspólnoty o zmianę zapisu w akcie notarialnym i umożliwieniu Wspólnocie pobieranie pożytków z wynajmu części wspólnych budynku. Kolejne orzeczenia sądowe niekorzystne dla właściciela mającego wyłączność w pobieraniu opłat za wynajem, doprowadziły finalnie do porozumienia stron i umożliwiły podpisanie nowej umowy z firmą C. korzystnej dla Wspólnoty. Porada prawna została sfinansowana całkowicie z środków finansowych Wspólnoty;

* koszty osuszania budynku - Wspólnota przeprowadziła w 2010 r. osuszanie fundamentów budynku. Wnioskodawca uważa, iż osuszanie wpłynęło na poprawę ogólnej kondycji budynku i pozwoliło na kontynuowanie wynajmu ściany pod reklamę (ściana ta również została poddana osuszaniu). W związku z tym koszty poniesione na osuszanie powinny w określonym procencie (około 20%, gdyż ściana ta stanowi ok. 20% osuszonej powierzchni budynku) stanowić koszty uzyskania przychodu z wynajmu;

* koszty wymiany instalacji elektrycznej - w 2010 r. Wspólnota przeprowadziła wymianę instalacji elektrycznej na klatkach schodowych, uporządkowała i unowocześniła system instalacji w budynku. Wnioskodawca uważa, iż poniesione koszty powinny w części stanowić koszty uzyskania przychodów z wynajmu dachu pod anteny, gdyż dotyczyły również kabli antenowych, które zostały uporządkowane, schowane w ściany, itp. i stanowiło to około 15% poniesionych kosztów wymiany instalacji;

* koszty poniesione na rzecz wynajmu ściany pod reklamę - Wspólnota Mieszkaniowa poniosła koszty, które umożliwiły wynajęcie ściany pod reklamę, tj. baneru i wypożyczenia podnośnika do zawieszenia tego baneru na ścianie budynku. Wspólnota uważa, że koszty te powinny być w całości kosztami uzyskania przychodów z wynajmu.

W piśmie z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 26 sierpnia 2011 r.) stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku wskazano, iż koszty związane z wynajmem ściany pod reklamę to ogłoszenie prasowe, którego celem było szukanie reklamodawcy, zakup baneru reklamowego informującego potencjalnych reklamodawców o możliwości najmu ściany, wynajęcie podnośnika wykorzystanego do zawieszenia baneru reklamowego. Zdaniem Wspólnoty do kosztów tych zaliczyć należy również osuszenie fundamentów budynku. Wspólnota wskazuje, iż brak jest możliwości ustalenia jaka część kosztów poniesionych przez Wspólnotę przypada na przychód z wynajmu ściany i dachu.

Wnioskodawca informuje również, że koszty uzyskania przychodów z działalności innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi powinny być podzielone proporcjonalnie do przychodów. Dotyczy to kosztów, których nie można wydzielić (art. 15 ust. 2-2a ustawy).

W przedmiotowym uzupełnieniu wniosku Wspólnota Mieszkaniowa wskazuje również, iż nie może szczegółowo wyodrębnić kosztów dotyczących wymiany kabli elektrycznych, które zasilają antenę telefonii komórkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W ocenie Wspólnoty przedmiotowe koszty powinny stanowić koszty uzyskania przychodów dotyczących innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi:

* w całości, jeśli koszt jest wydzielony i dotyczy konkretnego opodatkowanego przychodu,

* proporcjonalnie do obu źródeł przychodów z uwzględnieniem art. 15 ust. 2-2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli przedmiotowe koszty nie są możliwe do wyodrębnienia z całości kosztu remontu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wspólnota mieszkaniowa powstaje w celu realizacji wspólnych działań właścicieli lokali w danej nieruchomości, związanych z utrzymaniem danej nieruchomości, w tym - dla rozliczenia na poszczególnych właścicieli ponoszonych w związku z tymi działaniami wydatków. Zakres i kompetencje jej działania zostały ściśle określone w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną (art. 1 ust. 1 tej ustawy). Zgodnie z art. 15 ww. ustawy, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca. W art. 14 tej ustawy ustanowiono natomiast, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Wspólnoty jako jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych (art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.)). Jednocześnie, nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 tej ustawy, jako podmioty, które zwolnione są od podatku. W konsekwencji, wspólnoty podlegają ogólnym regułom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że przedmiotem opodatkowania jest - co do zasady - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (art. 7 ust. 1 ustawy). Dochód ten stanowi natomiast osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 7 ust. 2).

Artykuł 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi natomiast, iż przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia również jest źródło pochodzenia tych środków.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl natomiast art. 15 ust. 2 omawianej ustawy, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio (art. 15 ust. 2a).

Wskazać należy zatem, iż podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki, pod warunkiem, że wykazany zostanie ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz że nie zostały one ujęte w negatywnym katalogu kosztów. Następnie prawidłowo ustalone koszty uzyskania przychodów należy przypisać do przychodów odnoszących się do poszczególnych źródeł.

Z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy wynika, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodem nie podlegającym opodatkowaniu.

Obowiązujący natomiast od dnia 1 stycznia 2007 r. przepis art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyjątkiem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Stosownie do wyżej cytowanego przepisu (wprowadzonego przepisem art. 1 pkt 18 lit. a) tiret czwarte ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. Nr 217, poz. 1589), z dniem 1 stycznia 2007 r. - zwolnione od podatku są wyłącznie te dochody wspólnot mieszkaniowych, które zostały uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i które zostały przeznaczone na utrzymanie tychże zasobów.

Wobec tego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

* gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem tych zasobów mieszkaniowych oraz

* innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Powołana ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji: "zasobów mieszkaniowych" oraz "gospodarki zasobami mieszkaniowymi". Zauważyć należy jednak, że w języku potocznym, pojęcie "gospodarka" - w kontekście omawianego przypadku oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie "gospodarki" nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. "Zasób" zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie "mieszkanie" jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik "mieszkaniowy", "mieszkaniowych", określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie "zasób mieszkaniowy" należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, a także inne pomieszczenia, czy urządzenia z lokalami mieszkalnymi związane, natomiast "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" obejmuje całość mechanizmów związanych z tak zdefiniowanymi zasobami mieszkaniowymi.

Pod pojęciem "zasobów mieszkaniowych", użytym w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mieszczą się zatem nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie. Kluczowe znaczenia dla zaliczenia danego pomieszczenia (obiektu) do zasobów mieszkaniowych ma związek tego pomieszczenia lub obiektu z lokalem mieszkalnym.

Przez "zasoby mieszkaniowe", o których mowa w wyżej wymienionym przepisie art. 17 ust. 1 pkt 44 powołanej ustawy, należy rozumieć:

* znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.:

* dźwigi osobowe i towarowe,

* aparaty do wymiany ciepła,

* kotłownie i hydrofornie wbudowane,

* klatki schodowe,

* strychy, piwnice, komórki,

* balkony, loggie,

* garaże,

* pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.:

* budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej,

* kotłownie i hydrofornie wolno stojące,

* osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,

* urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak:

* zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków,

* rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej,

* sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne,

* budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe,

* budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,

* inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.

Związane z wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy).

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem tychże zasobów mieszkaniowych. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlegać będzie jednak dochód osiągnięty z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkalnymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wspólnota Mieszkaniowa prowadzi działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jak również inną działalność skutkującą powstaniem przychodów, z których dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy. Jak wskazano bowiem w przedmiotowym wniosku Wspólnota Mieszkaniowa osiąga przychody z wynajmu dachu pod antenę telefonii cyfrowej oraz wynajmu ściany budynku pod reklamę. Zatem przychody z tego źródła jako uzyskane z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nie stanowią przychodów dotyczących gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a w konsekwencji dochód powstały z tego źródła przychodu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 omawianej ustawy i stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż Wspólnota Mieszkaniowa ponosi wydatki, które jej zdaniem związane są zarówno z działalnością w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi jak i pozostałą działalnością gospodarczą, tj.:

* poniesione koszty prawne, tj. wydatki na wynajęcie prawnika w celu dochodzenia praw Wspólnoty do części wspólnych budynku, a w konsekwencji pobierania pożytków z ich wynajmu,

* koszty osuszania budynku przeprowadzonego w 2010 r., które zdaniem Wspólnoty wpłynęły na poprawę ogólnej kondycji budynku i pozwoliło na kontynuowanie wynajmu ściany pod reklamę, bowiem ściana ta również została poddana osuszaniu,

* koszty wymiany instalacji elektrycznej na klatkach schodowych dotyczące uporządkowania i unowocześnienia systemu instalacji w budynku, w tym kabli antenowych.

Z przedstawionych okoliczności wynika więc, iż wydatków tych Wspólnota nie może przypisać bezpośrednio do konkretnych źródeł przychodów, jak również brak jest możliwości ustalenia jaka części tych wydatków przypada na działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz pozostałą działalność opodatkowaną.

Obok ww. kosztów Jednostka poniosła również wydatki na rzecz wynajmu ściany pod reklamę, tj. wydatki na ogłoszenie prasowe, zakup baneru reklamowego, wynajęcie podnośnika wykorzystanego do zawieszenia baneru reklamowego, które zdaniem Wspólnoty powinny w całości stanowić koszty uzyskania przychodów dotyczących wynajmu ściany budynku pod reklamę.

Wskazać należy więc, iż prawidłowo ustalone koszty uzyskania przychodów, których nie można przypisać do konkretnych źródeł przychodów, w celu ustalenia dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, rozliczyć należy w sposób określony w powołanym powyżej art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy, a zatem w takim stosunku, w jakim przychody z tych źródeł pozostają w ogólnej kwocie przychodów z całokształtu prowadzonej działalności.

Biorąc zatem pod uwagę sformułowane pytanie, jak również stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego przedmiotowe wydatki powinny stanowić koszty uzyskania przychodów dotyczących innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi:

* w całości, jeśli koszt jest wydzielony i dotyczy konkretnego opodatkowanego przychodu,

* proporcjonalnie do obu źródeł przychodów z uwzględnieniem art. 15 ust. 2-2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli przedmiotowe koszty nie są możliwe do wyodrębnienia z całości kosztu remontu,

* uznać należy, iż jest ono prawidłowe.

Pamiętać jednak należy, że ustalanie wielkości kosztów zgodnie z ww. zasadami może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla obu źródeł przychodu, których nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów. Do takich kosztów uzasadnione jest zastosowanie proporcji, o której mowa w ww. przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty te rozliczone winny zostać wg stosunku, w jakim pozostają przychody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi w ogólnej kwocie przychodów.

Zastrzec należy jednak, iż z uwagi na sposób sformułowania wniosku, w szczególności stanowiska Wnioskodawcy, organ podatkowy nie ocenił prawidłowości kwalifikacji opisanych w przedmiotowym wniosku wydatków. Co więcej wskazać należy, iż postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanym w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym sprawy podatkowej wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia, lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko wnioskodawcy zawarte we wniosku, a odnoszące się do regulacji przepisów prawa podatkowego, jest prawidłowe i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia.

Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może bowiem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację. Biorąc pod uwagę powyższe, jednoznaczne przesądzenie o charakterze przedmiotowych wydatków wymagałoby więc przeprowadzenia postępowania podatkowego. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.