ITPB3/423-297/13/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2013 r. (data wpływu 28 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi doradcze i prowizję bankową za udzielenie promesy bankowej związanych z pozyskaniem dotacji - jest prawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi doradcze i prowizję bankową za udzielenie promesy bankowej związane z pozyskaniem dotacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

R. Sp. z o.o. prowadzi inwestycję polegającą na wdrożeniu innowacyjnej technologii dla produkcji udoskonalonego wyposażenia branży offshore, dzięki której firma będzie mogła zdywersyfikować zakres swojej produkcji. Potrzeba dywersyfikacji wynika z chęci konkurowania na rynku międzynarodowym, związana jest z coraz większym naciskiem klientów branży offshore, (z którymi Spółka współpracuje od kilku lat) na funkcjonalność urządzeń, jakość ich wykonania, trwałość i wytrzymałość. Poprzez wdrożenie planowanej technologii Spółka zaspokoi oczekiwania klientów (najwyższą jakość, korzystną cenę i dużą szybkość realizacji); zwiększy wolumen sprzedaży oraz rentowności produkcji. W tym celu Spółka zaplanowała zakup maszyn i urządzeń stanowiących ciąg technologiczny do świadczenia produkcji wielkogabarytowych urządzeń dla przemysłu offshore na najwyższym światowym poziomie. Tak innowacyjne przedsięwzięcie wymaga poniesienia ogromnych kosztów związanych z realizacją inwestycji. Mając to na uwadze, Spółka zdecydowała się na współfinansowanie ich ze środków unijnych i złożyła wniosek o dotację z Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, zwolnioną od podatku dochodowego od osób prawnych. W związku z tym Spółka nabyła usługi doradcze, bezpośrednio związane z pozyskiwaniem środków unijnych. Obejmowały one m.in. analizę możliwości uzyskania dotacji, sporządzenie dokumentów niezbędnych do ubiegania się o dofinansowanie, bieżące doradztwo w procesie ubiegania się o dofinansowanie.

Elementem niezbędnym do złożenia wniosku było przedłożenie promesy bankowej związanej z zapewnieniem możliwości finansowania opisanej inwestycji. W związku z wystawieniem promesy bank pobrał prowizję z rachunku podstawowego Spółki.

Wydatki związane z doradztwem i prowizją bankową poniesione były ze środków własnych Spółki; nie zostały i nie zostaną zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie, nie zostały ujęte w kwocie kosztów kwalifikowanych objętych dotacją, wydatki te nie zwiększą wartości początkowej nabywanych środków trwałych, Wniosek o dotację nie został jeszcze rozpatrzony.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na opracowanie wniosku o dotację w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka i doradztwo w tym zakresie oraz wydatki na prowizję bankową za udzielenie promesy bankowej niezbędnej do ubiegania się o dotację stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, poza wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem funkcjonowania źródła przychodów. Formalnym warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest natomiast właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Kwestię momentu potrącenia kosztów pośrednich reguluje przepis art. 15 ust. 4d ustawy, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Podkreślić należy, że jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Do takich kosztów należy zaliczyć wydatki poniesione w związku z ubieganiem się o pozyskanie środków unijnych. Przedsięwzięcie Spółki opisane w stanie faktycznym ma na celu rozwój działalności, a tym samym również zabezpieczenie i powiększenie źródła przychodów podatkowych. Zakup maszyn i urządzeń pozwoli na zwiększenie i usprawnienie możliwości produkcyjnych, rozszerzy ofertę o wytwarzanie udoskonalonych urządzeń przy korzystnych dla klienta terminach i kosztach, wypełni niszę rynkową i zaspokoi potrzeby klientów na udoskonalony produkt, co spowoduje wzrost przychodów ze sprzedaży.

Środki wydatkowane przez Spółkę na prowizję bankową za udzielenie promesy oraz na usługi doradztwa i pomocy przy składaniu wniosku o przyznanie dotacji z Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka poniesione zostały w celu pozyskania środków na realizację powyższych działań.

Uzyskanie środków pieniężnych w postaci dotacji stanowi jeden ze sposobów finansowania przedsięwzięcia, warunkując jednocześnie jego realizację. Działania Wnioskodawcy podejmowane były zatem w celu realizacji projektu, którego celem jest rozwój Spółki, a tym samym zwiększenie rozmiarów działalności i wysokości uzyskiwanych przychodów.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowe wydatki stanowią koszty pośrednio związane z przychodami, a co za tym idzie, powinny być rozpoznawane jako koszty podatkowe w dacie ich zarachowania w księgach rachunkowych.

Należy zauważyć, że stanowisko zgodne ze stanowiskiem Spółki zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (...)., a także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm. - dalej: "ustawa"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów - w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);

* koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia - są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną)

Moment potrącalności kosztów uzyskania przychodu został uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy. Z uwzględnieniem powyższego podziału kosztów uzyskania przychodu ww. regulacje kształtują dwie niezależne zasady:

Za dzień poniesienia kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 4e ustawy uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z literalnego brzmienia ww. przepisu wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment potrącalności wydatku będącego kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia kosztu w księgach rachunkowych. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują z kolei, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na usługi doradcze i prowizję bankową za udzielenie promesy bankowej związane z pozyskaniem dotacji co prawda nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Spółkę, jeśli przejawiają jednak związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą to mogą stanowić koszt podatkowy w myśl art. 15 ust. 1 ustawy. Przedmiotowe wydatki stanowić będą, tzw. pośredni koszt uzyskania przychodów i w myśl postanowień art. 15 ust. 4d ustawy powinny być potrącone w dacie poniesienia.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, iż są one rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa oraz nie są wiążące dla tutejszego organu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.