ITPB3/423-296b/13/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2013 r. (data wpływu 26 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - uzupełnionym w dniu 25 września 2013 r. - dotyczącej ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na usługi transportowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie - uzupełniony w dniu 25 września 2013 r. - dotyczącej ustawy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na usługi transportowe.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W styczniu i lutym 2013 r. Spółka otrzymała faktury VAT za faktycznie wykonane usługi transportowe od firmy XX, która od dnia 13 grudnia 2012 r. miała sądowy zakaz prowadzenia działalności gospodarczej, wydany na podstawie art. 373 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze.

Zakaz prowadzenia działalności wydany został z powodu uchybień w zgłoszeniu upadłości innej z firm tego kontrahenta. Zakaz prowadzenia działalności gospodarczej wobec właściciela firmy XX wydany został na 3 lata. Kontrahent nie zgłosił tego faktu do urzędu skarbowego, ani nie zawiesił bądź zlikwidował innych swoich firm.

Stan faktyczny dotyczący Spółki przedstawia się następująco:

* usługa wykonana 02.01.2013 fakturowana 02.01.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 08.01.2013 fakturowana 10.01.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 10.01.2013 fakturowana 15.01.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 11.01.2013 fakturowana 15.01.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 13.01.2013 fakturowana 16.01.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 20.01.2013 fakturowana 22.01.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 21.01.2013 fakturowana 24.01.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 28.01.2013 fakturowana 31.01.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 28.01.2013 fakturowana 31.01.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 29.01.2013 fakturowana 31.01.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 06.02.2013 fakturowana 09.02.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 07.02.2013 fakturowana 09.02.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 10.02.2013 fakturowana 13.02.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 10.02.2013 fakturowana 14.02.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 16.02.2013 fakturowana 19.02.2013 - zapłacona

* usługa wykonana 16.02.2013 fakturowana 19.02.2013 - zapłacona

Wykonane usługi spełniają przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W okresie wykonywania usług kontrahent był w dalszym ciągu zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, a wyrejestrował się dopiero w kwietniu 2013. Ponieważ właściciel firmy XX jest osobą, z którą Spółka współpracuje od wielu lat Spółka nie wykonywała żadnych czynności sprawdzających w odniesieniu do jego firmy, a o zakazie prowadzenia działalności Spółka uzyskała informację w marcu br. Wtedy Spółka złożyła korektę deklaracji VAT-7 za styczeń i luty pomniejszając VAT naliczony o kwoty z faktur wystawionych przez firmę XX, jak również skorygowała podatek CIT-2 uznając, że faktury od firmy z zakazem prowadzenia działalności nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu, ponieważ zdaniem Spółki firma taka działa nielegalnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odbiorca faktur od firmy, która posiada zakaz prowadzenia działalności gospodarczej ma prawo do odliczenia VAT i czy takie faktury mogą być kosztem uzyskania przychodów.

Przy czym w uzupełnieniu wniosku Spółka doprecyzowała, że jej intencją jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy poniesione wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów.

We własnym stanowisku w sprawie w odniesieniu do zakresu dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych Spółka wskazała, że wartość faktury nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a rezultatem ich poniesienia jest uzyskanie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Działania podatnika muszą w związku z tym zmierzać w celu uzyskania przychodu, być na ten przychód ukierunkowane. Nie tworzą kosztów działania podejmowane w innym celu niż uzyskanie przychodu. Będą natomiast kosztem wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości. Dlatego kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka wskazała, że zapłaciła za faktycznie wykonane usługi transportowe, co więcej poniesione wydatki spełniały warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uprawniające do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Spółka mogła zaliczyć wartość poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ wydatki te spełniają określone w art. 15 ust. 1 ustawy przesłanki umożliwiające zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym ciężar dowodu co do wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a uzyskanym przychodem, jak też, co istotne w przedmiotowej sprawie, faktu poniesienia określonego wydatku, będącego kosztem uzyskania przychodu, spoczywa na Spółce, jako na podmiocie, który uzyskuje określoną korzyść w związku z podatkowym rozliczeniem danej transakcji.

W kontekście przedmiotowej sprawy zauważyć należy, że prawo do ujęcia w ciężar kosztów uzyskania przychodów może dotyczyć wyłącznie tych czynności, które faktycznie zostały wykonane. Faktura, umowa, czy też potwierdzenie zapłaty nie są absolutnym dowodem zdarzenia gospodarczego i mogą podlegać stosownej weryfikacji w ramach prowadzonego postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest natomiast postępowaniem szczególnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanym w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej, czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. W konsekwencji stwierdzić należy, że w ramach interpretacji przepisów prawa podatkowego tut. organ nie może przesądzić o tym, czy w przedstawionej sytuacji Spółka będzie mogła zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów na podstawie konkretnie wskazanych faktur, gdyż wykraczałoby to poza zakres uprawnień mu przysługujących.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, należy uznać za nieprawidłowe, jeżeli bowiem opisane we wniosku usługi zostały faktycznie wykonane - co Spółka będzie mogła wykazać - a poniesione przez nią wydatki spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to Spółka będzie mogła zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.