ITPB3/423-242/11/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad wpłacania zaliczek na podatek dochodowy - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 maja 2011 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad wpłacania zaliczek na podatek dochodowy

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka opłacała podatek dochodowy w latach 2007-2009 w formie uproszczonej zgodnie ze złożonym uprzednio wyborem tej formy płatności w oparciu o art. 25 ust. 6 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W 2010 r., w związku z tym, że w latach będących podstawą wyliczenia, tj. w roku 2008, poniosła stratę, także w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata, tj. w 2007 poniosła stratę, nie było zatem podatku należnego wynikającego z zeznań za te lata, Spółka zgodnie z art. 25 ust. 6 wpłacała zaliczki za 2010 r. według faktycznie osiągniętego dochodu.

W 2011 r. Wnioskodawca nadal wpłaca zaliczki według rzeczywistego osiągniętego dochodu. Spółka nie składała w 2011 r. zawiadomienia o rezygnacji z uproszczonej formy wpłacania zaliczek, o której mowa w ust. 7a ww. artykułu, gdyż nie było to konieczne. Utrata możliwości dalszego korzystania z formy uproszczonej nastąpiła bowiem z mocy prawa, z treści art. 25 ust. 6.

W związku z tym, mimo że w 2009 r. Spółka osiągnęła dochód podatkowy, który mógłby być podstawą naliczania podatku dochodowego od osób prawnych w formie uproszczonej w 2011 r., uznała, że nie ma prawa do takiej formy wpłacania w 2011 r., gdyż utraciła prawo do uproszczonej formy w 2010 r. Przepis art. 25 ust. 6 precyzuje bowiem w ostatnim zdaniu, że w przypadku strat przez kolejne dwa lata "nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie".

Taką interpretację przepisu potwierdziła Spółce Krajowa Informacja Podatkowa. Skoro w 2010 r. nastąpiła utrata prawa do wpłat zaliczek w formie uproszczonej, to w kolejnych latach, czyli w 2011 r., możliwe jest tylko wpłacanie zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych na podstawie rzeczywistych dochodów. Żadna dodatkowa rezygnacja nie jest potrzebna. Nie można rezygnować z czegoś, co się już utraciło, czego już nie ma.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w 2011 r. w wysokości wyliczonej na podstawie rzeczywistych osiągniętych dochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, utrata prawa do możliwości wpłaty zaliczek w uproszczonej formie w danym roku (tutaj: w 2010 r.) na podstawie art. 25 ust. 6 skutkuje brakiem możliwości wpłaty zaliczek w uproszczonej formie w kolejnych latach. Żadne dodatkowe zawiadomienie o rezygnacji w tym przypadku nie jest wymagane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) - dalej: ustawa - podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Dyspozycja art. 25 ust. 6 ustawy jest z kolei wyrazem udogodnienia w realizacji powyższego obowiązku przez podatników. W myśl tego przepisu podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Stosownie do regulacji art. 25 ust. 7 ustawy, podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6 i 6a, są obowiązani:

* w formie pisemnej zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie wpłaty pierwszej zaliczki w roku podatkowym, w którym po raz pierwszy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek,

* stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym,

* wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach,

* dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27.

Zawiadomienie, o którym mowa wyżej, dotyczy lat następnych, chyba że podatnik w terminie wpłaty pierwszej zaliczki za dany rok podatkowy zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z uproszczonej formy wpłacania zaliczek - ust. 7a art. 25 ustawy.

Tym samym, podatnik wyrażając wolę (poprzez złożenie pisemnego zawiadomienia) korzystania z udogodnienia przewidzianego regulacją art. 25 ust. 6 ustawy musi się jednocześnie liczyć z wypełnianiem zdefiniowanych wymogów (pisemna informacja o rezygnacji), gdyż wybór tej formy opłacania zaliczek na podatek dochodowy zastępuje podstawową regułę wyrażoną przepisem art. 25 ust. 1 ustawy. Od momentu wyboru formy uproszczonej jest ona obowiązująca dla podatnika, chyba że podatnik zmieni ją na zasadę ogólną. Żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie traktuje o utracie prawa do korzystania z tej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, wręcz przeciwnie norma art. 25 ust. 6 ustawy precyzuje, iż w przypadku braku podstawy obliczenia wysokości tych kwot wpłaty zaliczek w tej formie nie są możliwe, co jest rozwiązaniem oczywistym i logicznym w kontekście zasad obliczania wysokości zaliczek uproszczonych. W takim przypadku podatnik jest obowiązany do uiszczania zaliczek za dany rok podatkowy - tymczasowo - zgodnie z podstawową regułą (art. 25 ust. 1 ustawy) i powrotu do uproszczonej formy wpłacania zaliczek w najbliższym roku podatkowym, w którym możliwe będzie określenie ich wysokości.

Jedyną ewentualnością skutkującą powrotem do zasady ogólnej wpłaty zaliczek na podatek dochodowy jest - w przypadku podatników, którzy wybrali model uproszczony - rezygnacja z tej formy poprzez pisemne zawiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego, gdyż zgodnie z warunkiem określonym w art. 25 ust. 7a ustawy, wybór tej formy uiszczania zaliczek skutkuje obowiązkiem jej kontynuacji w następnych latach podatkowych, a podatnikowi pozostawiono suwerenne prawo do decydowania, jaki model wywiązywania się z obowiązku wpłacania zaliczek miesięcznych będzie stosować.

W kontekście powyższego, kwota zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych uiszczanych przez Spółkę w 2011 r. powinna być obliczona na podstawie wysokości podatku należnego wykazanego w zeznaniu za 2009 r., jako że Wnioskodawca jest zobligowany, w wyniku dokonanego wyboru, do wpłacania zaliczek w formie uproszczonej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.