ITPB3/423-239b/11/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2011 r. (data wpływu 18 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie okresu stosowania zwolnienia, określonego regulacją art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 maja 2011 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie okresu stosowania zwolnienia, określonego regulacją art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: SSE). Spółka powstała w wyniku przekształcenia Spółki Jawnej. Na dzień 1 maja 2004 r. zatrudnienie w Spółce Jawnej wynosiło 56 osób. Bilans Spółki sporządzony na dzień 31 grudnia 2003 r. zamknął się po stronie aktywów i pasywów sumą 12 252 984,67 zł.

Wnioskodawca prowadzi działalność na terenie SSE na mocy zezwolenia z dnia 25 października 1999 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. Zezwolenie zostało udzielone do dnia 23 września 2017 r. W Zezwoleniu ustalono następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

* termin rozpoczęcia działalności gospodarczej na terenie SSE do dnia 30 czerwca 2001 r.,

* zatrudnienie na terenie SSE co najmniej 20 osób do dnia 30 czerwca 2001 r.,

* poniesienie wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia SSE w wysokości min. 350 000 euro w terminie do 31 grudnia 2001 r.

Do chwili obecnej treść Zezwolenia nie uległa zmianie. Spółka nie składała również żadnych wniosków o zmianę Zezwolenia, w tym wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (dalej: ustawa nowelizująca z 2003 r.).

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r....

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie i trzecie. Wniosek w części dotyczącej pytania pierwszego będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy - w części odnoszącej się do pytania drugiego i trzeciego - w myśl art. 2 ust. 1 załącznika 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (dalej: Rozporządzenie MŚP) na kategorię mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) składają się przedsiębiorstwa, które zatrudniają mniej niż 250 pracowników i których roczny obrót nie przekracza 50 mln EUR, a/lub całkowity bilans roczny nie przekracza 43 mln EUR.

Zgodnie z ust. 2 tego przepisu w kategorii MŚP jako przedsiębiorstwo małe definiuje się przedsiębiorstwo zatrudniające mniej niż 50 pracowników i którego roczny obrót i/lub całkowity bilans roczny nie przekracza 10 mln EUR.

W 1999 r., w chwili wydania Zezwolenia, funkcjonowanie SSE regulowane było przez:

* ustawę z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu do dnia 31 stycznia 2000 r.,

* rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: rozporządzenie SSE) w brzmieniu od dnia 13 lutego 1999 r. do dnia 31 grudnia 2000 r.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia przez osoby prawne mogły być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa. Jednocześnie, w myśl ust. 2 przedmiotowego przepisu, dochody, o których mowa w ust. 1, uzyskane w latach podatkowych następujących po roku podatkowym, w którym wygasło całkowite zwolnienie od podatku dochodowego, mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, zwolnione od podatku dochodowego w pozostałym okresie, na jaki ustanowiona została strefa, w części nieprzekraczającej 50% takich dochodów.

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia SSE dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej na terenie strefy. Zgodnie z § 8 tego rozporządzenia, po upływie wskazanego wyżej okresu, kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Na podstawie art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 1 rozporządzenia SSE w związku z art. 12 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, Spółka uzyskała następujące zwolnienie w podatku dochodowym od dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w SSE:

* do dnia 31 grudnia 2009 r. Spółka była całkowicie zwolniona z podatku dochodowego,

* od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 23 września 2017 r. Spółka jest zwolniona z podatku dochodowego w wysokości nieprzekraczającej odrębnie w każdym roku podatkowym 50% dochodu z działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu.

Wskazane wyżej przepisy zostały następnie zmodyfikowane ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie innych ustaw oraz ustawą nowelizującą z 2003 r., która wprowadziła następujące zasady zwolnień w podatku dochodowym od dochodu uzyskiwanego z działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej:

* względem przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej po 1 stycznia 2001 r., od dnia 1 maja 2004 r. miały obowiązywać nowe zasady zwolnień ustanowione w art. 1 tej ustawy;

* przedsiębiorcy, którzy uzyskali takie zezwolenie przed 1 stycznia 2001 r. mogli korzystać ze zwolnień podatkowych na zasadach przewidzianych w art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r. przedsiębiorcy, posiadający zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowują prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

Odrębnie w art. 5 ust. 2 ustawy nowelizującej z 2003 r. ustalono zasady uzyskiwania zwolnień przyznawanych przedsiębiorcom posiadającym zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. niebędącym małymi lub średnimi przedsiębiorcami w rozumieniu przedmiotowych przepisów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r. przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Termin złożenia wniosku upłynął w dniu 31 grudnia 2007 r. (art. 6 ust. 7 ustawy nowelizującej z 2003 r.).

Ponieważ Wnioskodawca uzyskał zezwolenie na działalność w SSE przed 2001 r. i nie złożył wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 1 tej ustawy, nie stosuje się do niego zwolnień podatkowych przewidzianych w art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r.

Artykuł 5 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r. odnosi się wprawdzie do wszystkich przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie strefy, jednakże jego zastosowanie ogranicza treść art. 6 ust. 1 tej ustawy. Z literalnego brzmienia art. 5 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r. wynika, że system zwolnień w podatku dochodowym od osób prawnych ustanowiony przez art. 5 ust. 1 tej ustawy stosuje się względem przedsiębiorcy, który uzyskał zezwolenie na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej przed 1 stycznia 2001 r., jedynie jeżeli przedsiębiorca ten do dnia 31 grudnia 2007 r. złożył wniosek, o którym mowa w art. 6 ust. 1 tej ustawy. A contrario przedsiębiorca, który nie złożył przedmiotowego wniosku korzysta nadal ze zwolnień w podatku dochodowym na zasadach obowiązujących w chwili wydania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej.

Brzmienie art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1 wskazuje zatem na ewidentny związek pomiędzy tymi normami i nakazuje łączne ich stosowanie. W konsekwencji, art. 5 ust. 1 nie może być stosowany jeżeli przedsiębiorca nie skorzystał z możliwości przewidzianej w art. 6 ust. 1, czyli nie złożył wniosku o zmianę zezwolenia na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej.

Nie ma więc wątpliwości, iż art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r. nie jest stosowany w każdej sytuacji, a jedynie w wypadku wydania przez ministra właściwego do spraw gospodarki decyzji zmieniającej uzyskane wcześniej zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 20 lutego 2011 r., sygn. I SA/Bk 515/10, stwierdził, że: "W przepisie art. 6 ust. 2 ustawy z 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że zmiana warunków zwolnienia podatkowego uzyskanego przed 1 stycznia 2001 r. uzależniona jest od zmiany zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej". Art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r. wyraźnie bowiem mówi o możliwości złożenia wniosku, na mocy którego zwolnienia, o których mowa w art. 5 ust. 1 tej ustawy, miałyby być stosowane do tego przedsiębiorcy. Należy przy tym uznać, że brak stosownego odesłania w treści art. 5 ust. 1 do art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r. może być co najwyżej uznany za przeoczenie ustawodawcy i nie dyskwalifikuje on omawianej konstrukcji. Trudno bowiem przyjąć, że art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r. stanowi niejako ex lege o objęciu przedsiębiorców prowadzących działalność w strefie na podstawie zezwolenia wydanego przed 1 stycznia 2001 r. systemem zwolnień podatkowych w nim przewidzianych, gdyż w takim przypadku art. 6 ust. 1 tej ustawy stawałby się nie tylko zbędny, ale również przeczyłby treści art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r.

Z tych względów zasadna jest konkluzja, iż jeżeli przedmiotowy wniosek nie został złożony przez podmiot, do którego adresowany jest art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r., czyli przedsiębiorcę prowadzącego działalność w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia wydanego przed 1 stycznia 2001 r., przepis ten nie znajduje do niego zastosowania. Dlatego też w przytoczonym powyżej wyroku WSA w Białymstoku czytamy: "przepisy dotyczące zwolnień podatkowych określone w art. 5 cyt. ustawy nowelizującej będą miały zastosowanie w stosunku do przedsiębiorcy, który działa na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r. jedynie w sytuacji, gdy zezwolenie to zostanie zmienione na podstawie art. 6 ust. 1 przedmiotowej ustawy".

Skoro zatem Wnioskodawca nie złożył do dnia 31 grudnia 2007 r. wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r. i nie została wydana na podstawie przedmiotowego przepisu decyzja o zmianie Zezwolenia, to należy przyjąć, iż nie ma podstaw do objęcia Spółki systemem zwolnień przewidzianym w art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r.

Z treści ustawy nowelizującej z 2003 r. nie wynika wprost, co się dzieje w sytuacji, gdy przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej przed dniem 1 stycznia 2001 r., nie złożył wniosku, o którym mowa w art. 6 tej ustawy, a więc nie został objęty nowym systemem zwolnień przewidzianym w art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r.

W szczególności ustawa nowelizująca z 2003 r. nie zawiera żadnego przepisu, który by stanowił, że w takim przypadku zastosowanie znajdują przewidziane w art. 1 tej ustawy nowe zasady opodatkowania podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej. Regulacji takiej nie zawierają zwłaszcza art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1 wskazanej ustawy, adresowane wyłącznie do przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed 1 stycznia 2001 r. i złożyli wniosek o zmianę zezwolenia.

W omawianej sytuacji należy przyjąć, że przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia wydanego przed 1 stycznia 2001 r., który nie złożył wniosku określonego przez art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r., jest objęty zwolnieniem w podatku dochodowym na zasadach obowiązujących w chwili wydania zezwolenia. Skoro bowiem ustawa nowelizująca z 2003 r. nie stanowi wyraźnie, że w razie niezłożenia przedmiotowego wniosku stosuje się do przedsiębiorcy zasady udzielania pomocy publicznej w niej przewidziane, to nie można tego domniemywać.

Takie stanowisko Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku NSA z dnia 1 kwietnia 2010 r., sygn. II FSK 1919/08, Sąd stwierdził, że "do pewnej grupy podatników nie mają zastosowania nowelizacje przepisów odnoszące się do korzystania ze zwolnień podatkowych na nowych zasadach", a "w stosunku do podmiotów posiadających zezwolenia wydane najpóźniej w dniu 31 grudnia 2000 r. utrzymano dotychczasowe zasady wprowadzając niezbędne modyfikacje w celu ochrony praw nabytych".

Należy przyjąć, że istnieją dwa reżimy regulujące sposób opodatkowania przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej przed dniem 1 stycznia 2001 r.

* objęcie przedsiębiorców, którzy złożyli wniosek z art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r. i wobec których została wydana stosowna decyzja o zmianie zezwolenia, systemem zwolnień z art. 5 ust. 1 tej ustawy,

* utrzymanie względem przedsiębiorców, którzy nie złożyli wskazanego wyżej wniosku, zwolnień na zasadach przewidzianych w przepisach obowiązujących w chwili wydania zezwolenia.

Jak bowiem czytamy w przytoczonym powyżej wyroku NSA: "Kształtując tak rozumiany reżim prawny pozostawiono zainteresowanym wybór - kontynuacji korzystania ze zwolnień podatkowych na dotychczasowych zasadach, bądź przystąpienia - w trybie określonym w art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej - do nowych zasad zwolnień. (...) podmioty, które mogły - mali i średni przedsiębiorcy posiadający zezwolenia wydane do dnia 31 grudnia 2000 r. - a zarazem chciały, nie decydując się na zmianę zasad zwolnień, korzystać w dalszym ciągu ze zwolnienia podatkowego na warunkach przewidzianych w przepisach w brzmieniu obowiązującym do wskazanej daty (art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych - Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm.) powinny nadal stosować właśnie te przepisy, aby nie utracić preferencyjnego < > zwolnienia. (...)"

Podobnie stwierdził również Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 30 grudnia 2004 r.

Przyjęcie innego rozwiązania w omawianej sytuacji, w szczególności uznanie, że zastosowanie mają zasady opodatkowania określone w art. 1 ustawy nowelizującej z 2003 r., stanowiłoby arbitralne pozbawienie przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia uzyskanego przed 1 stycznia 2001 r., preferencyjnego zwolnienia podatkowego nabytego na podstawie wcześniej obowiązujących przepisów. Tym bardziej, że konstrukcja zwolnień podatkowych udzielanych podmiotom działającym w specjalnych strefach ekonomicznych na podstawie zezwolenia przewiduje, iż stanowią one niejako świadczenia państwa za dokonanie przez przedsiębiorcę inwestycji określonych w zezwoleniu. Zapewnienie przez ustawodawcę podmiotom dokonującym określonych świadczeń pewnych przywilejów podatkowych mających stanowić rekompensatę za poniesione wydatki, a następnie odebranie tych przywilejów, byłoby działaniem całkowicie niezgodnym z konstytucyjną zasadą ochrony praw nabytych, wywodzoną z art. 2 Konstytucji RP.

Zgodnie z tą zasadą "uzyskane raz prawo nie może być odebrane lub w niekorzystny sposób zmodyfikowane" (tak: L. Garlicki "Polskie prawo konstytucyjne", Liber 1998, str. 61). Trybunał Konstytucyjny analizował szerzej znaczenie zasady zaufania w wyroku z dnia 14 czerwca 2000 r., P.3/00, OTK ZU 2000/5/690, stwierdzając, że zasada ta "opiera się na pewności prawa, a więc takim zespole cech przysługujących prawu, które zapewniają jednostce bezpieczeństwo prawne; umożliwiają jej decydowanie o swoim postępowaniu w oparciu o pełną znajomość przesłanek działania organów państwowych oraz konsekwencji prawnych, jakie jej działania mogą pociągnąć za sobą. Jednostka winna mieć możliwość określenia zarówno konsekwencji poszczególnych zachowań i zdarzeń na gruncie obowiązującego w danym momencie systemu jak też oczekiwać, że prawodawca nie zmieni ich w sposób arbitralny. Bezpieczeństwo prawne jednostki związane z pewnością prawa umożliwia więc (...) także prognozowanie działań własnych".

O konieczności zastosowania tej zasady także na gruncie prawa podatkowego Trybunał Konstytucyjny orzekł m.in. w wyroku z dnia 25 czerwca 2002 r., K 45/01, OTK-A 2002/4/46, stwierdzając, że "Ustawodawca posiada w szczególności swobodę kształtowania systemu podatkowego (...). Swoboda w kształtowaniu materialnych treści prawa podatkowego jest jednak równoważona istnieniem obowiązku przestrzegania konstytucyjnych standardów demokratycznego państwa prawnego. Do standardów tych należy w szczególności zasada ochrony zaufania jednostki do państwa i stanowionego przez nie prawa, a także zasady ochrony praw nabytych oraz ochrony interesów w toku, które stanowią konkretyzację wymienionej zasady konstytucyjnej".

Z powyższych względów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do dnia 23 września 2017 r. zachowuje zwolnienie w podatku dochodowym od osób prawnych od dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w WMSSE w wysokości nieprzekraczającej odrębnie w każdym roku podatkowym 50% dochodu z tej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Jak wynika z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka jest średnim przedsiębiorcą, który nie skorzystał z uprawnienia określonego w art. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, tak więc zastosowanie do Spółki mają przepisy dotyczące zwolnień podatkowych zdefiniowane w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r.

Zatem konsekwencje podatkowe przedstawionego zdarzenia przyszłego należy rozpatrywać w oparciu o odpowiednie regulacje dotyczące warunków korzystania z przedmiotowego zwolnienia podatkowego, które zostały określone w:

* ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. - dalej: ustawa o SSE,

* ustawie z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840, z późn. zm.) - dalej: ustawa zmieniająca,

* rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 909, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. - dalej: rozporządzenie.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

Dochody, o których mowa w ust. 1, uzyskane w latach podatkowych następujących po roku podatkowym, w którym zgodnie z ust. 1 wygasło całkowite zwolnienie od podatku dochodowego, mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, zwolnione od podatku dochodowego w pozostałym okresie, na jaki ustanowiona została strefa, w części nieprzekraczającej 50% takich dochodów - ust. 2 art. 12 ustawy o SSE.

Przepisy powyższe zostały następnie zmienione ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228, z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. wprowadzając w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnienie przedmiotowe z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Stosownie do art. 5 tej ustawy, przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Dostosowując przepisy krajowe do wymogów związanych z akcesją Polski do Unii Europejskiej oraz mając na celu rekompensatę związanych z tą zmianą utraconych przez przedsiębiorców korzyści, ustawodawca dokonał kolejnej zmiany ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Na mocy art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 6, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (ustawa z dnia 20 października 1994 r. specjalnych strefach ekonomicznych), w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

Stosownie natomiast do ust. 6 art. 5 ustawy zmieniającej, począwszy od roku obrotowego następującego po roku, w którym:

Dodatkowo, na mocy art. 3 cytowanej ustawy, uchylono art. 5 ustawy zmieniającej z dnia 16 listopada 2000 r., gwarantujący utrzymanie praw do zwolnień podatkowych na zasadach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2000 r.

Tym samym ustawodawca, implementując postanowienia Traktatu Akcesyjnego do polskiego prawodawstwa w zakresie pomocy publicznej, zmienił zasady korzystania z pomocy publicznej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i zastąpił zwolnienia podatkowe obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. limitami określonymi ustawą zmieniającą z dnia 2 października 2003 r.

Regulacja art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r. umożliwiła jednocześnie przedsiębiorcy, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., wystąpienie z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Termin złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, upłynął z dniem 31 grudnia 2007 r. (art. 6 ust. 5 ustawy zmieniającej).

Tym samym, zasady korzystania z ulg strefowych przez podmioty, które uzyskały zezwolenia przed dniem 1 stycznia 2001 r. unormowano w art. 5 ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r. Zostały one przy tym zróżnicowane przez ustawodawcę w oparciu o kryterium "wielkości" przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie. Odrębne regulacje dotyczą zatem podmiotów, które na dzień wejścia w życie omawianej ustawy zmieniającej były małymi, średnimi bądź dużymi przedsiębiorcami w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw.

W konsekwencji powyższego, zmiany przepisów dotyczących tzw. działalności strefowej doprowadziły do zróżnicowania zasad zwolnienia od podatku dochodowego dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnych stref ekonomicznych na podstawie zezwolenia. Obowiązujące danego podatnika reguły korzystania z omawianego rodzaju zwolnienia zależą przede wszystkim od momentu uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności strefowej, z którym wiąże się to zwolnienie, a w przypadku podatników, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., także od statusu przedsiębiorcy i jego decyzji w sprawie wystąpienia z wnioskiem o zmianę zezwolenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest średnim przedsiębiorcą w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw. Ponadto, Spółka nie złożyła do ministra właściwego do spraw gospodarki wniosku o zmianę zezwolenia na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej.

Odnosząc analizowany stan faktyczny do powołanych powyżej przepisów należy więc stwierdzić, iż Spółka zachowała prawo do korzystania ze zwolnień od podatku dochodowego na "starych" zasadach, czyli na warunkach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. ustanawiającego specjalną strefę ekonomiczną, w którym zawarto szczegółowe zasady funkcjonowania strefy oraz korzystania ze zwolnień i preferencji podatkowych

I tak, w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Dochód stanowiący równowartość wydatków inwestycyjnych jest wolny od podatku dochodowego. Zwolnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania, nie dłużej jednak niż do upływu okresu, na który została ustanowiona strefa, z zastrzeżeniem § 8. W wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 350 tys. EURO, obliczoną przy zastosowaniu średniego kursu ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, dochód jest wolny od podatku dochodowego w całości - ust. 3 § 5 rozporządzenia.

Przepisy § 5 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez podmiot z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu - § 8 rozporządzenia.

Niemniej jednak, graniczną datą korzystania przez Spółkę z przedmiotowego zwolnienia podatkowego jest 31 grudnia 2010 r. Zgodnie bowiem z przytoczonym art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r., po zakończeniu tego okresu, zwolnienia podatkowe na dotychczasowych zasadach (obowiązujących do końca 2000 r.) nie przysługują.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.