ITPB3/423-217/14/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia od przychodu podatkowego przysporzenia majątkowego z tytułu otrzymanej pomocy de minimis - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia od przychodu podatkowego przysporzenia majątkowego z tytułu otrzymanej pomocy de minimis.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca uzyskał w dniu 28 lutego 2014 r. pomoc publiczną udzieloną na podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 30 stycznia 2009 r. w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na wspieranie ośrodków innowacyjności w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013 i Aneksu nr 2 do Umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem udzielającym pomocy publicznej, tj. X.

Uzyskana przez Wnioskodawcę pomoc de minimis stanowi różnicę pomiędzy stawką rynkową najmu lokalu oraz ryczałtu za utrzymanie części wspólnych a stawką czynszu i ryczałtu ustalonymi w umowie najmu. Ponadto w ramach udzielanej pomocy X zobowiązuje się do realizacji działań na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z ofertą Inkubatora. W zależności od wybranej usługi z oferty Inkubatora, Wnioskodawca nie ponosi kosztów świadczenia jej świadczenia lub ponosi jedynie koszty częściowo. Różnica między stawką rynkową a stawką wpłacaną przez Wnioskodawcę stanowi wartość pomocy de minimis. Natomiast w żadnym wypadku Wnioskodawca nie otrzymuje jakichkolwiek środków pieniężnych w ramach przedmiotowej pomocy de minimis.

Wnioskodawca uzyskał zaświadczenie, z którego wynika, że otrzymana przez niego pomoc stanowi pomoc de minimis, która spełnia warunki określone w Rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. U.UE.L 379 z 28 grudnia 2006 r. str. 5). Pomoc de minimis nie podlega notyfikacji przez WE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość otrzymanej pomocy de minimis stanowi przychód Wnioskodawcy, a jeśli tak, to czy korzysta on ze zwolnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość otrzymanej pomocy de minimis na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi przychodu. Zgodnie z tym przepisem, do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów. Takie rozumienie przepisów potwierdza np. interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 28 lutego 2013 r. sygn. IPPB5/423-1193/12-3/AS.

Przedmiotowa pomoc została udzielona na podstawie umowy między Wnioskodawcą a instytucją udzielającą pomocy oraz rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 30 stycznia 2009 r. w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na wspieranie ośrodków innowacyjności w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-201 3. Zgodnie z otrzymanym zaświadczeniem, otrzymana przez Wnioskodawcę pomoc stanowi pomoc de minimis, która spełnia warunki określone w Rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. U.UE.L 379 z 28 grudnia 2006 r. str. 5).

Reasumując, otrzymana pomoc de minimis spełnia przesłanki przepisu art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z tym wartość tej pomocy nie stanowi dla Wnioskodawcy przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tym samym, skoro otrzymana pomoc de minimis będzie - mocą art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851) wyłączona z przychodów podatkowych - drugą część pytania postawionego przez Wnioskodawcę ("a jeśli tak, to czy korzysta on ze zwolnienia") staje się bezprzedmiotowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.