ITPB3/423-182/07/AT - Gospodarstwo agroturystyczne powinno obciążać Nadleśnictwo za świadczone na jego zamówienie usługi zakwaterowania i wyżywienia myśliwych w formie rachunków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Nadleśnictwa przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku wystawiania rachunków - jest prawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku wystawiania rachunków.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Nadleśnictwo w ramach prowadzonej działalności zajmuje się m.in. organizowaniem polowań dla myśliwych. Jednostka, jako że nie jest w stanie samodzielnie zapewnić swoim klientom bazy noclegowo - gastronomicznej, rozważa skorzystanie z usług oferowanych przez gospodarstwo agroturystyczne w przedmiocie zakwaterowania i wyżywienia myśliwych.

Osoba prowadząca gospodarstwo agroturystyczne (działalność zarejestrowana w ewidencji działalności gospodarczej) nie prowadzi działalności rolniczej i podlega przepisom ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Korzysta ona jednak ze zwolnienia w zakresie tego podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 43 wskazanej ustawy. Ponadto kontrahent nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakiej formie gospodarstwo agroturystyczne powinno obciążać Nadleśnictwo za świadczone na jego zamówienie usługi zakwaterowania i wyżywienia myśliwych.

Zdaniem Wnioskodawcy gospodarstwo agroturystyczne ma obowiązek wystawiania Nadleśnictwu rachunków z tytułu zleconych i wykonanych usług zakwaterowania i wyżywienia, co wynika z przepisu art. 87 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, który stanowi, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. Z kolei art. 3 definiuje działalność gospodarczą jako każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z przepisu tego wynika, że znajduje on zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy inne przepisy prawa podatkowego nie regulują zasad wystawiania takich dokumentów.

W myśl przepisu art. 87 § 2 omawianej ustawy obowiązek wystawienia rachunku, o którym mowa w § 1, nie dotyczy rolników sprzedających produkty roślinne i zwierzęce pochodzące z własnej uprawy lub hodowli, nieprzerobione sposobem przemysłowym, chyba że sprzedaż jest dokonywana w ich odrębnych, stałych miejscach sprzedaży, poza obrębem uprawy lub hodowli.

Na podstawie art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej - rozumie się przez to każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Wymogi formalne jakie spełniać winien rachunek, zawiera § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005 r. Nr 165, poz. 1373).

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika natomiast, że osoba fizyczna prowadząca gospodarstwo agroturystyczne, która ma świadczyć przedmiotowe usługi, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również nie prowadzi działalności rolniczej i podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji - w zakresie, o którym mowa we wniosku - takie usługi winny zostać udokumentowane przy pomocy rachunku, stosownie do postanowień cytowanego art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że kontrahent prowadzący wyżej wymienione gospodarstwo korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.