ITPB3/423-137/09/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 18 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego uzupełnionym pismem z dnia 8 kwietnia 2009 r. (data wpływu 23 kwietnia 2009 r.) dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność leasingową (zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych jest to tzw. leasing operacyjny) oraz sporadycznie gotówkową sprzedaż środków transportu.W związku z tym, na potrzeby tych działalności Spółka dokonuje zakupu środków transportu oraz wyposażenia dodatkowego (np. zabudowy skrzyniowe, kontenerowe).Posiadanie tych środków transportu jest niezbędne w celu prowadzenia płynnej sprzedaży usług.Kompletne, zarejestrowane zgodnie z prawem o ruchu drogowym, zdatne do użytku środki transportu Spółka przyjmuje do użytkowania i wprowadza do ewidencji środków trwałych. Środki trwałe podlegają amortyzacji (przyjmuje się stawki amortyzacji, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych) i stanowią koszt podatkowy Spółki.Do momentu zawarcia umowy leasingowej ww. środki stanowią pakiet ofertowy do sprzedaży usług, który w celu pozyskania klienta wykorzystywany jest do przeprowadzania jazd próbnych w obrębie T., jeżeli potencjalny klient zgłosi się do siedziby Spółki, a na żądanie klienta dojazd także do miejsca wskazanego.Od zakupu do podpisania umowy leasingowej upływa często kilka miesięcy. Sporadycznie zdarza się, że strona umowy nie chce zawrzeć umowy leasingu, natomiast chce od razu nabyć pojazd.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

* Czy amortyzacja środków trwałych oczekujących na przekazanie do umów leasingowych, stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodów.

* Czy amortyzacja środków trwałych oczekujących na sporadyczną sprzedaż gotówkową, stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka uznaje amortyzację (od miesiąca następnego po dacie przyjęcia do użytkowania) za podatkowy koszt uzyskania przychodów. Jej zdaniem amortyzacja jest kosztem uzyskania przychodu. Przesądza o tym moment przygotowania pojazdu do użytkowania (świadczenia usług), gdyż kompletny, zarejestrowany i zdatny do użytku pojazd jest przedmiotem służącym do świadczenia usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc normę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie mogą być jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, bowiem z art. 15 ust. 6 ww. ustawy wynika, iż w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 16a-16 m omawianej ustawy podatkowej.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

Norma art. 17a pkt 1 ww. ustawy stanowi natomiast, iż przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka zakupuje środki transportu oraz wyposażenie dodatkowe. Środki te są kompletne, zarejestrowane zgodnie z prawem o ruchu drogowym, i zdatne do użytku. Spółka przyjmuje je do użytkowania i wprowadza do ewidencji środków trwałych. Środki te stanowią pakiet ofertowy do sprzedaży usług, który w celu pozyskania klienta wykorzystywany jest do przeprowadzania jazd próbnych. Niekiedy (sporadycznie) dochodzi do sprzedaży środków transportu.

Odnosząc niniejszy stan faktyczny do przepisów prawa podatkowego w zakresie amortyzacji środków trwałych należy stwierdzić, iż aktywa zakupione i utrzymywane w celu przekazania w leasing operacyjny powinny być wykazywane, jako środki trwałe i umarzane w okresie użytkowania (odpisy amortyzacyjne). Sytuację sporadycznej sprzedaży środków transportu, które zakupione zostały w celu ich wyleasingowanie i zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych należy rozpatrywać w aspekcie sprzedaży środków trwałych.

W konsekwencji Wnioskodawca ma prawo do odniesienia w koszty podatkowe amortyzacji przedmiotowych środków trwałych oczekujących na przekazanie do umów leasingowych oraz amortyzacji środków trwałych, które mogą zostać w przyszłości sprzedane.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.