ITPB3/423-118/09/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 6 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia ruchomości w ramach świadczenia w miejsce wypełnienia - jest prawidłowe.

W dniu 6 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia ruchomości w ramach świadczenia w miejsce wypełnienia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskująca Spółka nabyła od Banku w drodze przelewu wierzytelność innej spółki. Dłużniczka częściowo zwolniła się z długu, spełniając za zgodą Wnioskodawcy - cesjonariusza - świadczenie w miejsce wypełnienia (datio in solutum) na podstawie przepisu art. 453 Kodeksu cywilnego. Przedmiotem świadczenia były oznaczone co do tożsamości ruchomości, o wartości których będąca dłużnikiem Spółka zwolniła się z długu. Przejęte tą drogą ruchomości wnioskująca Spółka sukcesywnie sprzedaje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przejęcie drogą świadczenia w miejsce wypełnienia ruchomości skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dniu ich faktycznego przejęcia, czy o przychodzie w rozumieniu przepisów prawa podatkowego można mówić dopiero w momencie sprzedaży przejętych w zamian za zwolnienie z długu ruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, w dniu przejęcia rzeczy ruchomych będących przedmiotem świadczenia zastępczego nie może być mowy o powstaniu przychodu w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wprawdzie katalog źródeł przychodu wymieniony w przedmiotowym przepisie nie jest katalogiem zamkniętym, niemniej opisane zdarzenie gospodarcze z pewnością w jego zakres nie wchodzi. Opisane zdarzenie gospodarcze potencjalnie może być źródłem powstania przychodu, jednak dopiero w momencie sprzedaży przejętych w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego ruchomości. Za słusznością takiego stanowiska przemawia także argument, że to samo zdarzenie gospodarcze w rzeczywistości dwukrotnie zostałoby rozpoznane jako przychód podatkowy - raz w momencie przejęcia ruchomości, a drugi raz w dniu ich sprzedaży, brak byłoby bowiem podstaw do uznania, że nie są przychodem środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży przejętych ruchomości. Prowadziłoby to w istocie do oczywistego naruszenia zasady unikania podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.