ITPB2/4514-9/15/TJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy przechowania środków pieniężnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy przechowania środków pieniężnych.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Ojciec Wnioskodawczyni - P. P. - w roku 2009 zwrócił się do Niej o umożliwienie przechowywania jego oszczędności na lokatach w Banku M. na rachunku założonym na nazwisko Wnioskodawczyni. W Banku M. Wnioskodawczyni zakładała lokaty od 2008 r., ponieważ były tam wyższe odsetki niż w banku, w którym posiada rachunek bieżący.

W dniu 28 sierpnia 2009 r. razem z ojcem Wnioskodawczyni udała się do Banku M. i udzieliła ojcu pełnomocnictwa do dysponowania zgromadzonymi środkami. W tym samym dniu ojciec przekazał do Banku M. kwotę 50.000 zł. Na tę kwotę została założona lokata terminowa. Następne kwoty przekazane do tego Banku to:

* 52000 zł w dniu 1 września 2010 r.;

* 33000 zł w dniu 10 września 2010 r.;

* 2300 zł w dniu 9 maja 2011 r.;

* 22000 zł w dniu 19 lipca 2011 r.

Na powyższe kwoty zakładane były przez ojca Wnioskodawczyni lokaty terminowe.

Następnie w październiku 2011 r. ojciec zwrócił się do Wnioskodawczyni o umożliwienie przechowywania jego oszczędności na lokatach również w E. Banku S.A. na rachunku założonym na nazwisko Wnioskodawczyni. Ojciec wybrał drugi bank z uwagi na korzystne oprocentowanie, ponadto chciał mieć środki zgromadzone w różnych bankach.

W dniu 18 października 2011 r. razem z ojcem Wnioskodawczyni udała się do E. Banku S.A. i udzieliła ojcu pełnomocnictwa. W tym samym dniu ojciec przekazał do tego Banku kwotę 3097 zł 89 gr. Na tę kwotę została założona lokata terminowa. Następne kwoty przekazane do E. Banku SA to:

* 2323 zł 63 gr w dniu 9 listopada 2011 r.;

* 3245 zł 77 gr w dniu 16 stycznia 2012 r.;

* 3179 zł 90 gr w dniu 26 stycznia 2012 r.;

* 18000 zł w dniu 14 lutego 2012 r.;

* 47000 zł w dniu 1 marca 2012 r.

Na powyższe kwoty zakładane były przez ojca Wnioskodawczyni lokaty terminowe.

Od dnia 26 sierpnia 2009 r. ojciec Wnioskodawczyni w Banku M. SA, a od dnia 18 października 2011 r. w E. Banku S.A. dokonywał wszelkich operacji związanych z lokatami założonymi na powyższe kwoty tzn. podejmował decyzję co do zakończenia lokaty, założenia nowej, wypłacał odsetki, bądź środki z lokat. Wnioskodawczyni nigdy sama nie rozdysponowała żadnej będącej na lokatach kwoty, wszelkie dyspozycje odnośnie pieniędzy składał i sygnował swoim podpisem ojciec.

W dniu 8 lipca 2014 r. ojciec Wnioskodawczyni zlikwidował wszystkie lokaty w Banku M. S.A. i przelał całą kwotę w wysokości 123 221 zł 03 gr na swoje konto.

Następnie w dniu 11 lipca 2014 r. razem z ojcem Wnioskodawczyni udała się do E. Banku S.A. i na jego prośbę zerwała wszystkie lokaty i całą sumę w wysokości 79056 zł 80 gr przekazała na konto ojca. Ojciec w tym samym dniu założył lokatę terminową na powyższą kwotę na swoje nazwisko. Jednocześnie złożył dyspozycję w sprawie przeznaczenia wkładu na wypadek śmierci przeznaczając pieniądze na wypadek swojej śmierci dla Wnioskodawczyni.

W dniu 12 sierpnia 2014 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Na dzień śmierci ojca wszystkie oszczędności ojca były na lokatach założonych na jego nazwisko.

Ojciec Wnioskodawczyni poza oszczędnościami ulokowanymi w bankach M. i E. Bank posiadał bieżący rachunek oszczędnościowy w Banku P. Również w banku P ojciec posiadał oszczędności zgromadzone na lokatach bankowych. Oszczędności ojca weszły w skład masy spadkowej, co zostało zgłoszone do Urzędu Skarbowego (zgłoszenie SD-Z2 złożone w dniu 31 grudnia 2014 r.)

Oszczędności ojca z E. Banku S.A, zgodnie z dyspozycją na wypadek śmierci przeznaczone dla Wnioskodawczyni po likwidacji rachunku ojca w styczniu 2015 r. zostały przekazane na rachunek Wnioskodawczyni w E. Banku. Zgłoszenie SD-Z2 Wnioskodawczyni złożyła we właściwym urzędzie skarbowym w dniu 27 stycznia 2015 r.

Dodatkowo Wnioskodawczyni przedstawia:

- historię lokat w Banku M. S.A.

- Wypłaty z Banku M. S.A. - dane z zestawienia transakcji:

W Banku M. S.A. od dnia 26 sierpnia 2009 r. prowizja za prowadzenie rachunku w wysokości 7 zł pobrana została w dniu 7 stycznia 2010 r. z odsetek z lokaty założonej przez Wnioskodawczynię w dniu 30 grudnia 2008 r. Środki z tej lokaty w wysokości 2672 zł 50 gr (lokata 2500 zł i odsetki 172 zł 50 gr) zostały przelane na rachunek w dniu 30 grudnia 2009 r. W dniu 7 stycznia 2010 r. pobrana została przez bank prowizja za prowadzenie rachunku, a w dniu 18 stycznia 2010 r. Wnioskodawczyni dokonała wypłaty pozostałej kwoty w wysokości 2665 zł 50 gr.

W okresie od dnia 8 stycznia 2010 r. do dnia 22 sierpnia 2011 r. nie były pobierane żadne opłaty za prowadzenie rachunku.

W dniu 9 maja 2011 r. Wnioskodawczyni dokonała wpłaty 2300 zł zakładając jednocześnie lokatę w wysokości 2300 zł. Odsetki od tej lokaty przeznaczone były na opłaty związane z prowadzeniem rachunku. Dalsze dyspozycje w związku z tą lokatą wydawane były przez ojca Wnioskodawczyni.

Historia konta w E. Banku S.A.

* przelew kwoty 79056 zł 80 gr na konto Piotra P.

W E. Banku S.A. nie były pobierane żadne opłaty za prowadzenie rachunku.

Wszelkie dokumenty dotyczące lokat w obu bankach posiadał ojciec Wnioskodawczyni. Po jego śmierci przeglądając dokumenty pozostawione przez niego Wnioskodawczyni odnalazła następujące dokumenty:

Dotyczące Banku M. S.A:

1. Pełnomocnictwo udzielone ojcu przez Wnioskodawczynię z dnia 26 sierpnia 2009 r. dotyczące Banku M. S.A.;

2. Dyspozycja otwarcia lokaty terminowej z dnia 16 marca 2012 r. w Banku M. S.A. z podpisem ojca Wnioskodawczyni;

3. Dyspozycja otwarcia lokaty terminowej z dnia 20 lutego 2013 r. w Banku M. S.A. z podpisem ojca Wnioskodawczyni;

4. Dyspozycja otwarcia lokaty terminowej z dnia 28 sierpnia 2012 r. w Banku M. S.A. z podpisem ojca Wnioskodawczyni;

5. Dyspozycja otwarcia lokaty terminowej z dnia 10 września 2013 r. w Banku M. S.A. z podpisem ojca Wnioskodawczyni;

6. Polecenie przelewu na kwotę 40000 zł w Banku M. S.A. z podpisem ojca Wnioskodawczyni;

7. Dyspozycja otwarcia lokaty terminowej z dnia 16 czerwca 2014 r. w Banku M. S.A. z podpisem ojca Wnioskodawczyni;

8. Potwierdzenie zamknięcia lokaty terminowej z dnia 8 lipca 2014 r. w Banku M. S.A. z podpisem ojca Wnioskodawczyni - kwota 23000 zł;

9. Potwierdzenie zamknięcia lokaty terminowej z dnia 8 lipca 2014 r. w Banku M. S.A. z podpisem ojca Wnioskodawczyni - kwota 86234 zł 02 gr;

10. Potwierdzenie zamknięcia lokaty terminowej z dnia 8 lipca 2014 r. w Banku M. S.A. z podpisem ojca Wnioskodawczyni - kwota 14000 zł;

11. Polecenie przelewu na kwotę 123 221 zł 03 gr w Banku M. S.A. z podpisem ojca Wnioskodawczyni.

Dotyczące E. Banku S.A.

1. Pełnomocnictwo udzielone ojcu Wnioskodawczyni z dnia 18 października 2011 r. dotyczące E. Banku S.A.;

2. Potwierdzenie założenia lokaty terminowej z dnia 14 lutego 2012 r. w E. Banku S.A. z adnotacją "osoba składająca dyspozycję Piotr P." i podpisem ojca;

3. Potwierdzenie założenia lokaty terminowej z dnia 26 lipca 2012 r. w E. Banku S.A. z adnotacją "osoba składająca dyspozycję Piotr P." i podpisem ojca;

4. Potwierdzenie założenia lokaty terminowej z dnia 14 lutego 2013 r. w E. Banku S.A. z adnotacją "osoba składająca dyspozycję Piotr P." i podpisem ojca;

5. Potwierdzenie założenia lokaty terminowej z dnia 4 marca 2013 r. w E. Banku S.A. z adnotacją "osoba składająca dyspozycję Piotr P." i podpisem ojca;

6. Potwierdzenie założenia lokaty terminowej z dnia 4 marca 2014 r. w E. Banku S.A. z adnotacją "osoba składająca dyspozycję Piotr P." i podpisem ojca;

7. Potwierdzenie założenia lokaty terminowej z dnia 11 lipca 2014 r. w E. Banku S.A. z adnotacją "osoba składająca dyspozycję Piotr P." na rachunku prowadzonym na rzecz Piotra P. i podpisem ojca;

8. Dyspozycję w sprawie przeznaczenia wkładu oszczędnościowego w E. Banku S.A. na wypadek śmierci z dnia 11 lipca 2014 r. z podpisem ojca.

Ponadto Wnioskodawczyni posiada:

1. Zestawienie transakcji uzyskane z Banku M. S.A. za okres 26 sierpnia 2009 r. - 8 lipca 2014 r.;

2. Historię konta uzyskaną z E. Banku S.A. za okres 18 października 2011 r. - 11 lipca 2014 r.;

3. Uzyskane z E. Banku S.A. potwierdzenia wykonania operacji dotyczące wypłat gotówkowych przez ojca Wnioskodawczyni:

* w dniu 26 lipca 2012 r. - kwota 500 zł - wypłata z lokaty;

* w dniu 3 września 2012 r. - kwota 1000 zł - wypłata z lokaty;

* w dniu 14 lutego 2013 r. - kwota 869 zł 14 gr - wypłata odsetek;

* w dniu 4 marca 2013 r. - kwota 1180 zł - wypłata odsetek;

* w dniu 26 lipca 2013 r. - kwota 375 zł - wypłata własna - odsetki z lokaty.

Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazuje, że wszystkie wypłaty dokonywane były przez Jej ojca. Nadmienia także, że w E. Banku S.A. odsetki od lokat są wyższe w przypadku zakładania lokat przez Internet. Pomimo tego ojciec nie zdecydował się, aby Wnioskodawczyni zakładała lokaty przez Internet. Ponieważ były to jego oszczędności, sam chciał decydować o swoich pieniądzach, sam podejmował decyzje o wypłatach z lokaty czy wypłatach odsetek i wysokości wypłat, decyzje o zerwaniu i założeniu nowych lokat.

Zestawienia z obu banków potwierdzają, że to ojciec Wnioskodawczyni osobiście wydawał dyspozycje wypłaty odsetek a także zakładał nowe lokaty - operacje jak widać na bankowych dokumentach dokonywane były w tym samym dniu (wypłata odsetek i założenie nowej lokaty). W większości przypadków data wypłaty odsetek i założenia nowej lokaty była taka sama jak data zakończenia lokaty, ponieważ ojciec był zawsze skrupulatny i pilnował wszelkich terminów, w tym przypadku terminów zakończenia lokat.

W lipcu 2014 r. ojciec podjął decyzję o zerwania wszystkich lokat w obu bankach i przelaniu całości środków na rachunki na swoje nazwisko. Wnioskodawczyni nie zna powodów jego decyzji, uważa, że było to spowodowane jego złym stanem zdrowia i chęcią uregulowania spraw finansowych. Świadczy o tym chociażby dyspozycja w sprawie przeznaczenia wkładu oszczędnościowego w E. Banku S.A. na wypadek śmierci z dnia 11 lipca 2014 r. Ojciec Wnioskodawczyni od lat chorował na serce, był po trzech zawałach, chorował na nadciśnienie i na cukrzycę. Pod koniec lipca 2014 r. i na początku sierpnia 2014 r. trzykrotnie przebywał w szpitalu. W dniu 8 sierpnia 2014 r. przeszedł kolejny zawał i w dniu 12 sierpnia 2014 r. zmarł w szpitalu. W chwili śmierci ojciec miał 87 lat.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni wnioskuje o rozstrzygnięcie kwestii czy podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlega umowa przechowania środków pieniężnych?

Jej zdaniem, nigdy nie dokonywała żadnych operacji związanych ze środkami zgromadzonymi na lokatach w obu bankach, nie korzystała z nich, nie wypłacała żadnych odsetek, a tym samym nie odnosiła żadnych korzyści. Pieniądze zgromadzone w bankach M. S.A. i E. Banku S.A. były oszczędnościami Jej ojca i nie korzystała z nich w żaden sposób. Nie przeznaczała żadnych środków na zapłatę własnych zobowiązań. Posiadane przez Nią dokumenty świadczą, że wszelkie operacje związane ze środkami zgromadzonymi na lokatach bankowych w bankach M. S.A. oraz E. Bank S.A. dokonywane były przez Jej ojca. To on podejmował decyzję w sprawie lokat, wydawał dyspozycje założenia czy likwidacji lokat, a także wypłacał pieniądze z lokat oraz odsetki.

Ustna umowa przechowania środków pieniężnych zawarta między Wnioskodawczynią i Jej ojcem określała, że Wnioskodawczyni nie ma prawa do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi. Wywiązała się z warunków umowy, ponieważ nie rozporządzała pieniędzmi, ani kwotami głównymi ani odsetkami z lokat, a wszelkie kwoty z lokat bankowych w obu bankach zostały w lipcu 2014 r. zwrócone na konta bankowe ojca.

W ocenie Wnioskodawczyni, ponieważ nie była uprawniona do rozporządzania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na lokatach bankowych, umowa przechowania oszczędności ojca na lokatach bankowych na rachunkach na nazwisko Wnioskodawczyni nie ma cech depozytu nieprawidłowego lecz depozytu zwykłego.

Zdaniem Wnioskodawczyni powyższa sytuacja nie zobowiązuje Jej do zapłaty podatku od depozytu nieprawidłowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają:

Zawarty w zacytowanym przepisie katalog czynności podlegających opodatkowaniu jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że tylko czynności enumeratywnie w nim wskazane mogą powodować powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Pamiętać przy tym należy, że o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Z treści wniosku wynika, że w 2009 r. ojciec Wnioskodawczyni zwrócił się do Niej z prośbą o umożliwienie przechowywania jego oszczędności na lokatach w Banku założonych na nazwisko Wnioskodawczyni. W Banku M. Wnioskodawczyni lokaty takie zakładała od 2008 r., a w E. Banku S.A. lokatę założyła w 2011 r. W obu Bankach Wnioskodawczyni udzieliła pełnomocnictw ojcu do dysponowania zgormadzonymi środkami (w Banku M. w 2009 r., a E. Banku S.A. w 2011 r.). We wniosku wskazano również, że wszelkich dyspozycji związanych z lokowanymi środkami - tj. wpłat, wypłat, zerwania lokat, zakładania nowych, pobierania odsetek i innych - dokonywał ojciec Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nigdy nie rozdysponowała żadnej będącej na lokatach kwoty. W dniu 8 lipca 2014 r. ojciec Wnioskodawczyni zlikwidował wszystkie lokaty w Banku M. S.A. i przelał całą kwotę na swój rachunek bankowy. W dniu 11 lipca 2014 r. na prośbę ojca Wnioskodawczyni zerwała wszystkie lokaty w E. Banku S.A. i cała wynikająca z nich kwotę przekazała na rachunek bankowy ojca.

Wobec tak przedstawionego zagadnienia wyjaśnić należy, że z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie definiuje czynności prawnych objętych opodatkowaniem, przy ich interpretacji odwołać się należy do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego. Wskazać jednak należy, że użycie przez ustawodawcę podatkowego pojęcia prawnego z innej gałęzi prawa musi powodować ten skutek, że pojęcie to i związany z nim całokształt regulacji prawnych powinny być interpretowane z wykorzystaniem zasad wykładni właściwych dla prawa podatkowego. Konsekwencją powyższego jest fakt, że bez względu na dominujące dyrektywy wykładni gałęzi prawa, z którego pochodzi owo swoiste pojęcie, w procesie wykładni tego pojęcia dla potrzeb podatkowych należy stosować przede wszystkim dyrektywy wykładni językowej.

W związku z powyższym wyjaśnić należy, że stosownie do art. 845 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Z zacytowanego przepisu wynika, że polski ustawodawca przewidział możliwość zawarcia umowy upoważniającej przechowawcę do rozporządzania pieniędzmi lub rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku oddanymi na przechowanie. O tym, że umowa taka została zawarta decyduje wola stron albo przepisy prawa, gdyż tego rodzaju umowy nie można domniemywać. Instytucja depozytu nieprawidłowego nosi w sobie znamiona zarówno umowy przechowania jak i umowy pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być tylko pieniądze lub inne rzeczy oznaczone co do gatunku, co zbliża tę instytucję do umowy pożyczki. W odróżnieniu od niej depozyt nieprawidłowy jest czynnością prawną realną, która dochodzi do skutku dopiero po wręczeniu przechowawcy nieprawidłowemu znaków pieniężnych lub innych rzeczy określonych rodzajowo. Otrzymane rzeczy przechowawca nabywa na własność z obowiązkiem ich zwrotu, może również nimi swobodnie rozporządzać. Niemniej jednak jest to rodzaj umowy przechowania, o czym świadczy fakt umieszczenia tej konstrukcji prawnej w tytule dotyczącym przechowania, w związku z czym jej istotą jest przyjęcie przez przechowawcę obowiązku pieczy nad powierzoną mu rzeczą.

W przypadku natomiast umowy depozytu zwykłego, uregulowanego w art. 835 Kodeksu cywilnego przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. W doktrynie prawa cywilnego wskazuje się, że zawarcie umowy przechowania, której przedmiotem są środki pieniężne jest możliwe, jednakże przechowaniu w takim przypadku podlegają wydane przechowawcy banknoty lub monety, a obowiązek zwrotu dotyczy wówczas tych samych znaków pieniężnych, które zostały oddane na przechowanie.

Przedstawione wyżej cechy czynności cywilnoprawnych jakimi są umowa przechowania oraz umowa depozytu nieprawidłowego prowadzą do wniosku, że w opisanej we wniosku sytuacji zasadne jest twierdzenie, że przyjmując od ojca środki pieniężne, które następnie zdeponowane zostały na lokatach bankowych założonych przez Wnioskodawczynię na Jej nazwisko doszło do zawarcia umowy depozytu nieprawidłowego. Na powyższą kwalifikację wskazują okoliczności omawianej sprawy. Niewątpliwie bowiem w chwili założenia lokat stały się one własnością Wnioskodawczyni, która jako właścicielka lokat, miała prawo swobodnego nimi dysponowania. Fakt, że wszelkich dyspozycji związanych z tymi środkami dokonywał ojciec Wnioskodawczyni, a nie Ona sama, oceny tej nie zmienia. Ojciec Wnioskodawczyni - co wynika z wniosku - działał bowiem w tym zakresie jak pełnomocnik Wnioskodawczyni, na podstawie udzielonych przez Nią pełnomocnictw. Fakt upoważnienia ojca do działania w Jej imieniu nie pozbawił jednak Wnioskodawczyni - jako właścicielki lokat - samodzielnego prawa dysponowania środkami zgromadzonymi na lokatach. Poza tym w opisanej sytuacji nie może być mowy o przechowaniu środków pieniężnych przez Wnioskodawczynię. W związku z tym, że zostały one ulokowane na lokatach bankowych nie jest możliwe zwrócenie tych samych pieniędzy, które zostały oddane na przechowanie. To z kolei uniemożliwia - jak wskazano wyżej - zakwalifikowanie czynności cywilnoprawnej, o której mowa we wniosku jako umowy przechowania.

W konsekwencji stwierdzić należy, że w opisanej we wniosku sytuacji doszło do zawarcia umowy depozytu nieprawidłowego, w związku z czym wobec Wnioskodawczyni powstał obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.