ITPB2/4511-939/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 15 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 29 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 października 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 grudnia 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 29 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Miasto XXX, w trybie art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami sprzedała nieruchomość zabudowaną pawilonem handlowym. Nieruchomość w okresie od 18 marca 1983 r. do 15 czerwca 2015 r. była dzierżawiona osobie fizycznej, która dnia 21 marca 1983 r. nabyła na podstawie umowy kupna sprzedaży (która nie została dokonana w formie aktu notarialnego) nakłady w postaci pawilonu. Nakłady poniesione na budowę pawilonu stanowiły własność tej osoby. Przed sprzedażą wyżej wymienionej nieruchomości Gmina Miasto XXX zawarła porozumienie z właścicielem nakładów, dotyczące sposobu rozliczenia nakładów.

W porozumieniu ustalona została wartość nakładów w oparciu o wycenę rzeczoznawcy majątkowego. Ustalono, że w przypadku, kiedy w wyniku przetargu nabywcą nieruchomości zostanie właściciel nakładów, Gmina Miasto XXX zobowiązuje się do przeniesienia własności nieruchomości zaliczając kwotę równą wartości nakładów na poczet nabycia nieruchomości. Natomiast, kiedy w wyniku przetargu nabywcą zostanie osoba trzecia, Gmina Miasto XXX wypłaci właścicielowi nakładów kwotę równą ich wartości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy nieruchomość sprzedana została w drodze przetargu na rzecz osób trzecich, Urząd Miejski w XXX przed wypłaceniem kwoty za nakłady na rzecz właściciela tych nakładów ma obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana transakcja, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wolna od podatku dochodowego, ponieważ wypłatę kwoty równej wartości nakładów wynikających z zawartego porozumienia należy traktować jako odszkodowanie za przejęcie nakładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W katalogu źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały w pkt 9 inne źródła. Uszczegółowienie tego pojęcia zawarto w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1. O przychodzie z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe i nie mogą one zostać zakwalifikowane do żadnego ze źródeł wymienionych w pkt 1-8 art. 10 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego, Gmina Miasto XXX, w trybie art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami sprzedała nieruchomość zabudowaną pawilonem handlowym. Nieruchomość w okresie od 18 marca 1983 r. do 15 czerwca 2015 r. była dzierżawiona osobie fizycznej, która dnia 21 marca 1983 r. nabyła na podstawie umowy kupna sprzedaży (która nie została dokonana w formie aktu notarialnego) nakłady w postaci pawilonu. Nakłady poniesione na budowę pawilonu stanowiły własność tej osoby. Przed sprzedażą wyżej wymienionej nieruchomości Gmina Miasto XXX zawarła porozumienie z właścicielem nakładów, dotyczące sposobu rozliczenia nakładów.

W porozumieniu ustalona została wartość nakładów w oparciu o wycenę rzeczoznawcy majątkowego. Ustalono, że w przypadku, kiedy w wyniku przetargu nabywcą nieruchomości zostanie właściciel nakładów, Gmina Miasto XXX zobowiązuje się do przeniesienia własności nieruchomości zaliczając kwotę równą wartości nakładów na poczet nabycia nieruchomości. Natomiast, kiedy w wyniku przetargu nabywcą zostanie osoba trzecia, Gmina Miasto... wypłaci właścicielowi nakładów kwotę równą ich wartości.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przepisy prawne w tym zakresie, należy stwierdzić, iż kwota, którą Gmina Miasto XXX wypłaci byłemu dzierżawcy będzie stanowiła przysporzenie majątkowe, które należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł.

Odnosząc się natomiast do możliwości objęcia ww. przychodu zwolnieniem przedmiotowym wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać należy, że zgodnie z treścią ww. przepisu, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są wyłącznie odszkodowania (zadośćuczynienia), w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu.

Z uwagi na fakt, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Gmina Miasto XXX zamierza wypłacić byłemu dzierżawcy świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej wartości nakładów ustalonej w porozumieniu w oparciu o wycenę rzeczoznawcy nie sposób uznać, że jest to odszkodowanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ przedmiotowe świadczenie należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł podmiot wypłacający ww. świadczenie nie ma obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy, na podstawie art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ciąży na nim natomiast obowiązek wystawienia informacji o wysokości przychodów (PIT-8C), o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z ww. przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W sytuacji zatem, gdy to Gmina Miasto XXX była właścicielem ww. nieruchomości i w związku z jej sprzedażą dokona na rzecz byłego dzierżawcy wypłaty kwoty wynikającej z zawartego porozumienia i stanowiącej wartość nakładów w postaci pawilonu handlowego, tym samym to na Gminie Mieście XXX będą ciążyły obowiązki, o których mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem Wnioskodawca - Urząd Miasta XXX - nie będzie również zobowiązany do wystawienia ww. informacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.