ITPB2/4511-821/15/MU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniu z Zarządem - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracowników w spotkaniu z Zarządem.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej. Wnioskodawca zamierza co najmniej dwa razy w roku organizować spotkania Zarządu Spółki z kadrą umysłową połączone z uroczystym obiadem i kolacją z muzyką w restauracji zarezerwowanej przez Wnioskodawcę. Celem spotkania będzie podsumowanie wyników Wnioskodawcy za pewien okres, omówienie realizacji budżetu i planów sprzedażowych oraz przedstawienie oczekiwań Zarządu względem poszczególnych komórek organizacyjnych i planów na przyszłość, zaprezentowanie zmian struktury, awansów itp. W spotkaniu uczestniczyć będą pracownicy świadczący pracę w różnych biurach Wnioskodawcy, także z jej oddziałów zagranicznych. W związku z tym spotkanie będzie miało na celu również wzajemne poznanie się pracowników pracujących w różnych lokalizacjach oraz zapoznanie pracowników już pracujących z tymi, którzy dopiero rozpoczynają pracę u Wnioskodawcy.

Udział w tego rodzaju spotkaniach będzie obowiązkowy, gdyż spotkanie będzie zaczynało się serwowanym obiadem ok. godz. 14, czyli w godzinach pracy i tylko choroba lub zaplanowany wcześniej urlop może zwolnić pracownika z udziału w spotkaniu. Spotkanie Zarządu Spółki z kadrą umysłową będzie finansowane w całości z istniejącego u Wnioskodawcy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Podczas wystąpienia Prezesa Spółki oraz Zarządu Spółki pracownicy, biorący udział w spotkaniu będą mogli korzystać z kawy, herbaty oraz ciasta, które zostaną podane w formie "szwedzkiego stołu". Następnie będzie miała miejsce uroczysta kolacja połączona z dyskoteką przy akompaniamencie zespołu muzycznego zorganizowanego i opłaconego przez Wnioskodawcę z ZFŚS podczas której uczestnicy będą mogli korzystać w nieograniczonej ilości z jedzenia, napojów oraz alkoholu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy całkowite finansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych spotkania Zarządu Spółki z kadrą umysłową, w przedstawionym stanie faktycznym stanowi przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia ze strony Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wiąże się z obowiązkiem doliczenia jego wartości do przychodów pracownika oraz opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy udziału pracownika umysłowego, w organizowanym przez Wnioskodawcę, jako pracodawcę, spotkaniu z Zarządem Spółki nie należy kwalifikować jako przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia ze strony Wnioskodawcy, który powinien być opodatkowany.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c, oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Obowiązujące przepisy nie definiują pojęcia "nieodpłatne świadczenie". W celu zdefiniowania owego pojęcia zasadne będzie odwołanie się do orzecznictwa sądowego. Naczelny Sąd Administracyjny, w uchwale z dnia 18 listopada 2002 r., FSP 9/02, ONSA 2003, Nr 2, poz. 47 oraz w uchwale z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FSP 1/06 ONSAiWSA 2006, Nr 12, poz. 153, na gruncie ustawy o podatku dochodowych od osób prawnych ustalił, iż pojęcie "nieodpłatne świadczenie" obejmuje "wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Następnie NSA w uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 oraz w uchwale z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10 potwierdził, iż stanowisko wypracowane w tym zakresie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezwzględnie wskazuje na to, że w celu traktowania pieniędzy oraz wartości pieniężnych jako przychód, wystarczy, by zostały one postawione do dyspozycji podatnika. Natomiast w przypadku świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, mogą być one uznane za przychód jedynie po faktycznym oraz rzeczywistym otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Zatem przepis ten bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymaniem tego świadczenia. Inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych, opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z świadczenia). W ocenie Wnioskodawcy, nie wystarczy samo umożliwienie pracownikowi udziału w spotkaniu, aby można było mówić o nieodpłatnym świadczeniu, gdyż przychód powstanie dopiero wówczas, gdy dany pracownik faktycznie skorzysta z poszczególnych świadczeń oferowanych podczas imprezy. Aby więc można było mówić o powstaniu przychodu po stronie pracownika, musiałoby istnieć potwierdzenie, że konkretne świadczenie postawione do dyspozycji pracownika zostało przez niego faktycznie otrzymane (skonsumowane).

Powyższe potwierdzają wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1256/11, z dnia 20 lutego 2013 r. sygn. akt FKS 1256/11, z dnia 24 kwietnia 2013 r. sygn. akt II FSK 1828/11, gdzie NSA stwierdził, iż tylko indywidualnie wydane towary lub udzielone pracownikom usługi w naturze lub bezpłatnie przez pracodawcę mogą być przychodem opodatkowanym. Nie ma możliwości ustalenia przychodu i opodatkowania go w sytuacji, gdy bezpłatne towary lub usługi od pracodawcy są jedynie postawione do dyspozycji pracownika. Zatem chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu, ponieważ nie występuje wówczas zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że nie będzie w stanie ustalić oraz precyzyjnie określić jakie świadczenia oraz o jakiej wartości otrzymają poszczególni pracownicy, którzy będą brali udział w spotkaniu z Zarządem Spółki. Wnioskodawca podkreśla, iż jedzenie i picie nie będzie wydzielane konkretnym osobom, przez to obiektywnie nie będzie możliwości określić w jakiej proporcji, uczestniczący w spotkaniu pracownicy skorzystają z zapewnionego w takiej formie poczęstunku oraz czy w ogóle z niego skorzystają. Wnioskodawca przypuszcza, iż może zdarzyć się tak, iż jeden pracownik skorzysta z podwójnej porcji poczęstunku, a inny nie skorzysta z niego w ogóle. Nie będzie w stanie określić wymiaru świadczenia przypadającego na jednego pracownika. Dodatkową atrakcją spotkania będzie dyskoteka prowadzona przez zespół. Aczkolwiek zapewne nie wszyscy pracownicy będą uczestniczyli w zabawach oraz atrakcjach przygotowanych przez zespół. Zatem udział pracownika, który skorzysta z oferty rozrywkowej zespołu będzie większy od udziału pracownika, który z tej oferty nie skorzysta. Poza tym niektórzy pracownicy opuszczą spotkanie wcześniej, a inni będą w nim uczestniczyć do późnych godzin nocnych, co skutkować będzie tym, iż udział drugiej grupy pracowników w spotkaniu z Zarządem będzie większy niż tych, którzy będą uczestniczyli w nim tylko przez kilka pierwszych godzin.

Kwestia rozumienia pojęcia "innych nieodpłatnych świadczeń" - w kontekście świadczeń pracowniczych - była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, iż "zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W nawiązaniu do stanowiska Trybunału wyrażonego w ww. wyroku należy przyjąć, iż za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które spełniają łącznie trzy przesłanki:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wnioskodawca uważa, w nawiązaniu do pierwszej przesłanki tj. skorzystania przez pracownika ze świadczenia oferowanego przez Niego w pełni dobrowolnie, że owa przesłanka nie zaistnieje. Bowiem udział pracowników umysłowych w spotkaniu z Zarządem, zorganizowanym przez Wnioskodawcę, będzie dla wszystkich obowiązkowy.

W nawiązaniu do drugiej przesłanki tj. spełnienia świadczenia w interesie pracownika (a nie pracodawcy) oraz przysporzenia pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia przez niego wydatków, które musiałby ponieść, Wnioskodawca uważa, iż w przedstawionym przez niego stanie faktycznym przesłanka ta nie zaistnieje. Spotkanie zorganizowane przez Wnioskodawcę będzie zdecydowanie w Jego interesie, gdyż przedstawienie planów na przyszłość, oczekiwań i wymagań stawianych przed pracownikami, jak również prezentacja dotychczasowych rezultatów pracy przyczynią się do lepszej komunikacji, wyznaczenia celów, wzmocnienia motywacji do działania. Zarząd Spółki dzięki takiemu spotkaniu zyska, lepiej pozna zespół i kadrę, która dopiero zaczyna pracę u Wnioskodawcy. W interesie Wnioskodawcy leży wzajemne zapoznanie się między pracownikami, ułatwiające im współpracę na gruncie zawodowym, polepszające atmosferę w miejscu zatrudnienia. Również zapoznanie nowych pracowników z pracownikami dłużej pracującymi u Wnioskodawcy stanowi Jego korzyść, gdyż nowi pracownicy poczują się pewniej co niewątpliwie wpłynie pozytywnie na efekty ich pracy. Dodatkowo fakt, iż jest to spotkanie obowiązkowe, a nie dobrowolne, świadczy o tym, iż udział w takim spotkaniu nie jest w interesie pracownika, lecz Wnioskodawcy, jako pracodawcy.

Ostatnią przesłanką stanowiącą o możliwości przyjęcia nieodpłatnego świadczenia za przychód pracownika ze stosunku pracy jest fakt, iż korzyść wynikająca z tego świadczenia ma być wymierna oraz przypisana indywidualnemu pracownikowi, a nie dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. Zdaniem Wnioskodawcy trzecia przesłanka nie zostanie spełniona. Powołując się na stanowisko Trybunału zasadą jest zindywidualizowany obowiązek podatkowy oraz indywidualnie określony podatek wynikający z obowiązujących przepisów podatkowych, zatem nie jest dopuszczalne ustanowienie obowiązku podatkowego nie opartego na skonkretyzowanym obowiązku ustawowym, czytelnym dla podatników i płatników podatku, a także dla administracji podatkowej oraz sądownictwa. Zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w wyroku z dnia 30 września 2014 r., sygn. akt II FSK 2353/12 przychód powstaje tylko wtedy, gdy pracownik uzyskuje realne przysporzenie majątkowe. Aby mówić o przychodzie, świadczenie musi mieć określoną wartość i być skierowane do konkretnej osoby. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 maja 2013 r., sygn. akt II FSK 1812/11 przychodem pracownika może być wyłącznie konkretna wartość jaką uzyskuje, zaś w przypadku "szwedzkiego stołu" zakład pracy nie kupuje dla pracownia konkretnego posiłku czy potrawy. W tej sytuacji nie jest więc możliwe ustalenie dokładnej wartości świadczenia, które może być przypisane indywidualnemu uczestnikowi.

Wnioskodawca zaznacza, iż nie jest on zdolny do precyzyjnego przypisania każdemu z pracowników wymiernej korzyści uzyskanej w ramach uczestnictwa w spotkaniu z Zarządem. Wynika z tego, iż udział w spotkaniu z Zarządem wyrażający się kwotą sfinansowaną z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - nie może stanowić uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw ku temu, aby świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, nawet jako średnią statystyczną na jedną osobę przypadającą bowiem stopień skorzystania ze spotkania będzie u każdego z uczestników odmienny i niemożliwy do precyzyjnego określenia.

Podsumowując, Wnioskodawca twierdzi, iż w przedstawionym przez niego stanie faktycznym nie wystąpiła żadna z przesłanek, która mogłaby świadczyć o tym, iż udział w podsumowującym spotkaniu z Zarządem zorganizowanym przez Wnioskodawcę, stanowi przychód pracownika. Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z ww. orzeczeniem Trybunału, aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód pracownika konieczne jest wystąpienie łącznie trzech wyżej określonych przesłanek. Stanowi to o tym, iż w opisanym stanie faktycznym brak jest podstaw do zaliczenia udziału w spotkaniu z Zarządem do przychodów pracownika wynikających z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie nie mamy w przedstawionym stanie faktycznym do czynienia z przychodem opodatkowanym ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia "nieodpłatne świadczenie". W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu "nieodpłatne świadczenie" na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż "ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy." W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej. Wnioskodawca zamierza co najmniej dwa razy w roku organizować spotkania Zarządu Spółki z kadrą umysłową połączone z uroczystym obiadem i kolacją z muzyką w restauracji zarezerwowanej przez Wnioskodawcę. Celem spotkania będzie podsumowanie wyników Wnioskodawcy za pewien okres, omówienie realizacji budżetu i planów sprzedażowych oraz przedstawienie oczekiwań Zarządu względem poszczególnych komórek organizacyjnych i planów na przyszłość, zaprezentowanie zmian struktury, awansów itp. W spotkaniu uczestniczyć będą pracownicy świadczący pracę w różnych biurach Wnioskodawcy, także z jej oddziałów zagranicznych. W związku z tym spotkanie będzie miało na celu również wzajemne poznanie się pracowników pracujących w różnych lokalizacjach oraz zapoznanie pracowników już pracujących z tymi, którzy dopiero rozpoczynają pracę u Wnioskodawcy.

Udział w tego rodzaju spotkaniach będzie obowiązkowy, gdyż spotkanie będzie zaczynało się serwowanym obiadem ok. godz. 14, czyli w godzinach pracy i tylko choroba lub zaplanowany wcześniej urlop może zwolnić pracownika z udziału w spotkaniu. Spotkanie Zarządu Spółki z kadrą umysłową będzie finansowane w całości z istniejącego u Wnioskodawcy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Podczas wystąpienia Prezesa Spółki oraz Zarządu Spółki pracownicy, biorący udział w spotkaniu będą mogli korzystać z kawy, herbaty oraz ciasta, które zostaną podane w formie "szwedzkiego stołu". Następnie będzie miała miejsce uroczysta kolacja połączona z dyskoteką przy akompaniamencie zespołu muzycznego zorganizowanego i opłaconego przez Wnioskodawcę z ZFŚS podczas której uczestnicy będą mogli korzystać w nieograniczonej ilości z jedzenia, napojów oraz alkoholu.

Uwzględniając powyższe wyjaśnić należy, że ustalając czy udział pracownika w organizowanym przez Wnioskodawcę spotkaniu prowadzi do powstania u niego przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy odnieść się do wskazówek zawartych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947).

Za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

* zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W świetle powyższego wyroku Trybunału Konstytucyjnego, stwierdzić należy, że o powstaniu przychodu z tytułu otrzymania od pracodawcy nieodpłatnych świadczeń decyduje łączne spełnienie określonych wyżej przesłanek.

Jak wynika z przestawionego opisu zdarzenia przyszłego spotkania z pracownikami mają mieć charakter obowiązkowy (służbowy), co oznacza zarówno brak dobrowolności, jak i korzyści po stronie pracowników w związku z ich uczestnictwem w tych spotkaniach. Ponadto nie sposób byłoby ustalić wartości świadczenia dla poszczególnych uczestników spotkań. Trudno zatem przyjąć, że poczęstunek serwowany przez Wnioskodawcę podczas takich spotkań miałby stanowić dla pracowników Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie.

Uznać zatem należy, iż warunki określone przez Trybunał Konstytucyjny nie zostaną spełnione. Ten fakt przesądza o tym, że udział pracowników w opisanych we wniosku spotkaniach nie prowadzi do powstania u nich przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku doliczenia jego wartości do przychodów pracownika oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.