ITPB2/4511-754/15/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2015 r.) uzupełnionym w dniu 9 września 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 9 września 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pracował od 1 sierpnia 1974 r. w E. W zakładzie obowiązuje układ zbiorowy pracy oraz umowa społeczna zgodnie z którą Wnioskodawca objęty był gwarancją zatrudnienia do 2017 r.

Z dniem 1 grudnia 2012 r. Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę zgodnie z Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść wdrożonym w P.

Regulamin zastał opracowany przez Zarząd P. wspólnie ze związkami zawodowymi w oparciu o zakładowy układ zbiorowy pracy, Umowę społeczną która gwarantuje zatrudnienie. Rozwiązanie umowy o pracę jest warunkiem skorzystania z Programu Dobrowolnych Odejść. Po rozwiązaniu umowy o pracę w okresie 5 lat od rozwiązania o pracę nie można nawiązać stosunku pracy u pracodawcy w grupie kapitałowej P. S.A.

Za skorzystanie z programu Wnioskodawca otrzymał dobrowolne odszkodowanie, którego wysokość jest ujęta w regulaminie

Zgodnie z regulaminem Wnioskodawca otrzymał świadczenie pieniężne w trzech ratach, tj. w dniach 7 grudnia 2012 r., 15 stycznia 2013 r. oraz 15 stycznia 2014 r. Od każdego świadczenia pracodawca (płatnik) pobrał zaliczkę na podatek dochodowy.

Wypłacone w dniu 15 stycznia 2014 r. świadczenie wyniosło 136.139,57 zł, a zaliczkę pobrano w kwocie 24.502 zł.

Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść w P. S.A. zawierał następujące zapisy:

Paragraf 1

Mając na uwadze konieczność przygotowania Pracowników w Spółce P. do efektywnego i skutecznego funkcjonowania na konkurencyjnym rynku energii oraz w konsekwencji zapewnianie stabilnych i bezpiecznych miejsc pracy dla zatrudnionych w niej pracowników Spółka P. podejmuje działania, zmierzające do optymalizacji stanu zatrudnienia w związku z czym zobowiązuje się do umożliwienia pracownikom skorzystania z Programu zgodnie z postanowieniami niniejszego Regulaminu.

Paragraf 8

Pracownicy zatrudnieni u Pracodawcy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w dniu wejścia w życie Programu, którzy są objęci Gwarancjami Zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej oraz którzy nie nabyli do dnia rozwiązania umowy o pracę prawa do świadczenia emerytalnego.

pkt 1

Maksymalna wysokość dobrowolnego odszkodowania z Programu dla danego Uprawnionego Pracownika stanowi kwotę 26 średnich miesięcznych wynagrodzeń tego pracownika, powiększoną o kwotę wynikającą z ust. 3 niniejszego paragrafu.

pkt 2

Wysokość dobrowolnego odszkodowania z Programu, należnego Uprawnionemu Pracownikowi uczestniczącemu w Programie, nie może być wyższa niż suma: kwoty stanowiącej 26 - krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia osobowego za 2011 r. u danego Pracodawcy obliczonego wg metodologii GUS i kwoty o której mowa w ust. 3

pkt 3

Uprawnionemu Pracownikowi należne dobrowolne odszkodowanie zostanie powiększone o dodatkową kwotę, wyliczoną zgodnie z poniższym wzorem: R=J x m/60

gdzie poszczególne symbole oznaczają: R - wysokość dodatkowej kwoty; m-ilość pełnych miesięcy przepracowanych między datą nabycia uprawnienia do ostatniej nagrody jubileuszowej, a datą rozwiązania umowy o pracę. J- wysokość najbliższej, przysługującej Uprawnionemu Pracownikowi nagrody jubileuszowej podstawę wymiaru nagrody stanowi wynagrodzenie na dzień wejścia w życie Programu.

pkt 4

Uprawnionemu Pracownikowi, z którym zostanie rozwiązana umowa o pracę w ramach Programu, niezależnie od dobrowolnego odszkodowania z Programu przysługuje odprawa pieniężna, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 Ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikiem stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.), w wysokości tam ustalonej.

Paragraf 5

pkt 2

Przystąpienie Uprawnionego Pracownika do Programu jest dobrowolne, a rozwiązanie umowy o pracę następuje w trybie porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z Ustawą.

pkt 3

Uprawniony Pracownik rozwiązujący umowę w ramach Programu, w trybie porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników, otrzymuje świadczenia związane z Programem na Zasadach i warunkach określonych niniejszym Regulaminem.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść na podstawie którego otrzymał odszkodowanie stanowi normatywne źródło prawa pracy o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy.

Aby skorzystać z Programu Dobrowolnych Odejść Wnioskodawca musiał rozwiązać umowę o pracę. Wnioskodawca był objęty zgodnie z umową społeczną gwarancją zatrudnienia do końca 2017 r., a rozwiązując umowę w grudniu 2012 r. stracił źródło przychodów.

Przychody Wnioskodawcy (zgodnie z PIT-11) wynosiły w 2009 r. - 142.370 zł, w 2010 r. - 128.782 zł, w 2011 r. - 134.077 zł, w 2012 r. - 144.485 zł. Ponadto Wnioskodawca stracił prawo do nagrody jubileuszowej (4,5 razy średnia płaca miesięczna) oraz odprawę emerytalną. Dodatkowo, zgodnie z regulaminem Wnioskodawca nie mógł przez okres pięciu lat zatrudnić się w zakładach powiązanych z P. a zatrudnienie w innych zakładach i osiągnięcie takiego przychodu nie jest realne ze względu na specjalizację i wiek. Zarząd P. wdrażając Program Dobrowolnych Odejść obniża koszty pracy i poprawia rentowność przedsiębiorstwa, a pracownikom wypłaca odszkodowanie za utracone dochody.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy słusznym było - w świetle ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. - pobranie w dniu 15 stycznia 2014 r. zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i w konsekwencji czy można traktować ją jako nadpłatę i ubiegać się o jej zwrot w Urzędzie Skarbowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, trzecia rata odszkodowania wypłacona w dniu 15 stycznia 2014 r. nie podlega opodatkowaniu. Jest to bowiem odszkodowanie wypłacone przez pracodawcę w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń ze stosunku pracy.

Podstawowym celem wprowadzenia Programu Dobrowolnych Odejść jest optymalizacja zatrudnienia czyli zmniejszenia kosztów pracy (zwiększenie zysku) spółki Skarbu Państwa. Korzystając z programu rezygnując z gwarancji zatrudnienia do 2017 r. Wnioskodawca zmniejsza koszty pracy spółki. Zdaniem Wnioskodawcy odszkodowanie z tego tytułu jest zwolnione z opodatkowania.

Precyzuje to nowela która rozszerzyła przedmiot zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które otrzymało brzmienie, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowanie lub zadośćuczynienie jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.

Pierwsza i druga rata odszkodowania była wypłacona przed wejściem ustawy i nie precyzyjnie były określone warunki zwolnienia z opodatkowania odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Przepis ten w powołanym wyżej brzmieniu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Artykuł 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro - jak wskazuje Wnioskodawca - otrzymał odszkodowanie, którego wysokość była ujęta w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść stanowiącym normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks Pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wartość świadczenia, wypłaconego Wnioskodawcy w dniu 15 stycznia 2014 r., korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego.

W rezultacie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawca opodatkował odszkodowanie otrzymane w dniu 15 stycznia 2014 r. może wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty składając jednocześnie korektę zeznania podatkowego za 2014 r.

Wyjaśnić również należy, że rozstrzygnięcie w przedmiocie ustalenia nadpłaty leży w kompetencji właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.