ITPB2/4511-684/16-1/BK - Obowiązki płatnika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2016 r. (data wpływu 4 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - <b< jest prawidłowe. <> </b<>

W dniu 4 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) wykonując działalność gospodarczą zatrudnia pracowników. Spółka tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Zgodnie z przepisami normującymi zasady funkcjonowania ZFŚS Wnioskodawca, jako pracodawca administruje środkami funduszu. W ramach działalności socjalnej, zgodnie z przepisami i wewnętrznym regulaminem środkami funduszu współfinansowane są m.in. kolonie dla dzieci pracowników. Jedna z form współfinansowania zorganizowanego wypoczynku dla niepełnoletnich (tekst jedn.: które nie ukończyły 18 lat) dzieci pracowników organizowana jest w taki sposób, że ZFŚS nabywa (faktura jest wystawiona na Spółkę jako administrującego, ale zgodnie z dokumentacją funduszu nabycie dokonywane jest przez ZFŚS) usługę udziału w koloniach od podmiotu prowadzącego działalność w zakresie organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Na wniosek pracownika, w koloniach uczestniczy dziecko pracownika, które nie ukończyło 18 roku życia. Pracownik wnioskując o udział dziecka w koloniach nabytych przez ZFŚS jednocześnie wnioskuje o dofinansowanie do takich kolonii ze środków funduszu. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o udział i dofinansowanie, dziecko pracownika uczestniczy w koloniach a pracownik ponosi opłatę na rzecz funduszu w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy ceną zapłaconą przez fundusz organizatorowi, od którego fundusz zakupił usługę a kwotą dopłaty do wypoczynku dziecka przyznanego przez ZFŚS pracownikowi. Część ceny usługi wypoczynku dziecka pracownika, która nie jest finansowana przez tego pracownika w całości finansowana jest środkami ZFŚS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca jako płatnik jest zobligowany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, od finansowanego środkami funduszu świadczenia przekazanego pracownikowi?

Zdaniem Wnioskodawcy w stanie faktycznym opisanym we wniosku Wnioskodawca jako płatnik nie jest zobligowany do pobory zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od finansowanego środkami funduszu świadczenia przekazanego pracownikowi.

Do przychodu uzyskanego w takich okolicznościach przez pracownika zastosowanie ma zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadniając zaprezentowane stanowisko Wnioskodawca w pierwszej kolejności wskazuje, że zgodnie z dyspozycją przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Do źródła ze stosunku pracy (art. 12 ustawy) zaliczane są również przychody powstałe w związku z otrzymaniem przez pracownika świadczenia finansowanego środkami ZFŚS. W konsekwencji Wnioskodawca uważa, że pracodawca, którego pracownik otrzyma takie świadczenie winien, jako płatnik, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uważa jednak, że obowiązek poboru zaliczki nie powstaje, jeżeli przychód lub dochód uzyskany przez pracownika korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy w niniejszej sprawie wystąpiła właśnie sytuacja, w której co prawda pracownik otrzymujący świadczenie uzyskuje wraz z nim przychód podatkowy, ale kwota takiego przychodu korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, a co za tym idzie, po Jego stronie, jako pracodawcy nie powstaje obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy.

W ocenie Wnioskodawcy do przychodu uzyskanego przez pracownika zastosowanie ma zwolnienie zapisane w art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, według którego wolny od podatku dochodowego jest przychód determinowany dopłatą otrzymaną do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu.

Na podstawie takiego przepisu zwolniony jest cały uzyskany z tego tytułu przychód, bez względu na jego wartość, gdyż świadczenie finansowane jest środkami ZFŚS.

Wnioskodawca uważa, iż kluczowe znaczenie ma tutaj to, że z kolonii korzysta dziecko pracownika, które nie ukończyło 18 roku życia, wypoczynek (kolonie) organizuje podmiot, który prowadzi działalność w takim zakresie a świadczenie przekazane pracownikowi w całości finansowane jest środkami ZFŚS, (tekst jedn.: część dopłaty jaką otrzymuje pracownik w związku z tym, że płaci tylko część ceny a pozostała kwota finansowana jest właśnie środkami funduszu).

Ze względu na to, że organizator kolonii, podmiot wykonujący działalność gospodarczą w takim zakresie, wystawia fakturę, nie na pracownika a na Spółkę (jako administrującą środkami funduszu) należy doprecyzować, że w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy dla zastosowania zwolnienia, prawodawca wymaga jedynie, aby wypoczynek (w formie określonej w tym przepisie) był zorganizowany przez podmiot prowadzący działalność w takim zakresie. Istotnym jest "zorganizowany" a nie "sprzedany" uprawnionemu do korzystania z funduszu. Jak wyjaśnia definicja Internetowego Słownika Języka Polskiego PWN: zorganizować to: "zaplanować coś i przeprowadzić jakieś działanie".

Skoro więc w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku kolonie faktycznie organizuje, tj. planuje i przeprowadza podmiot, który zajmuje się działalnością w tym zakresie, to - zdaniem Wnioskodawcy - spełniony jest warunek "zorganizowania przez podmiot prowadzący działalność w tym zakresie", o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a ustawy.

Całkowicie bez znaczenia jest to, że faktura zakupu usługi wystawiona jest przez podmiot organizujący kolonie na Wnioskodawcę (Spółkę) jako administrującą środkami funduszu. Dla zastosowania zwolnienia od podatku prawodawca podatkowy nie wymaga przedstawienia faktury zakupu (czy innego dokumentu) wystawionej koniecznie na osobę uprawnioną do korzystania z funduszu, czy bezpośredniej zapłaty za świadczenie na rzecz organizatora przez osobę uprawnioną i zwrotu części ceny ze środków ZFŚS. Wobec szczególnego charakteru przepisu i z poszanowaniem zasady wykładni prawa, według której tego rodzaju regulacje winny być stosowane wprost, tj. bez wykładni rozszerzającej ani zawężającej, należy stwierdzić, że przyjęty model dopłaty do wypoczynku niepełnoletniego dziecka pracownika legitymuje do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy (Spółce) nie ciąży obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 wymienił: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

* wypoczynek jest zorganizowany,

* organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,

* forma wypoczynku nie odbiega swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku, takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska, przy czym może to być również wypoczynek połączony z nauką, pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych,

* dopłata dotyczy dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18 roku życia.

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania dopłat z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Obowiązek zorganizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie oznacza, że zasadnicze znaczenie ma formalno-prawne umocowanie danego podmiotu. Istotne jest przy tym, czy podmiot świadczący tego typu usługi wypoczynkowe czyni to zgodnie ze specjalnymi regulacjami dotyczącymi organizowania wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

W świetle powyższego należy zauważyć, że stosownie do § 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 z późn. zm.), organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej np.: biura turystyczne, biura podróży jak również i te, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, m.in. szkoły i placówki, kościoły, stowarzyszenia, organizacje charytatywne, fundacje, których działalnością statutową może być organizowanie wypoczynku zorganizowanego.

Jednocześnie należy podkreślić, że wymienione przez ustawodawcę w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy formy wypoczynku w postaci wczasów, kolonii, obozów czy zimowisk mają na celu uwypuklenie warunku uczestniczenia w formach wypoczynku zorganizowanego przez uprawnione podmioty na zasadach określonych w rozporządzeniu w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania. Intencją ustawodawcy jest bowiem wyłączenie z zakresu przedmiotowego zwolnienia dopłat do niezorganizowanych form wypoczynku, takich na przykład jak wczasy potocznie nazywane "pod gruszą".

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca (Spółka) wykonując działalność gospodarczą zatrudnia pracowników. Spółka tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Zgodnie z przepisami normującymi zasady funkcjonowania ZFŚS Wnioskodawca, jako pracodawca administruje środkami funduszu. W ramach działalności socjalnej, zgodnie z przepisami i wewnętrznym regulaminem, środkami funduszu współfinansowane są m.in. kolonie dla dzieci pracowników. Jedna z form współfinansowania zorganizowanego wypoczynku dla niepełnoletnich (tekst jedn.: które nie ukończyły 18 lat) dzieci pracowników organizowana jest w taki sposób, że ZFŚS nabywa (faktura jest wystawiona na Spółkę jako administrującego, ale zgodnie z dokumentacją funduszu nabycie dokonywane jest przez ZFŚS) usługę udziału w koloniach od podmiotu prowadzącego działalność w zakresie organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Na wniosek pracownika, w koloniach uczestniczy dziecko pracownika, które nie ukończyło 18 roku życia. Pracownik wnioskując o udział dziecka w koloniach nabytych przez ZFŚS jednocześnie wnioskuje o dofinansowanie do takich kolonii ze środków funduszu. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o udział i dofinansowanie, dziecko pracownika uczestniczy w koloniach a pracownik ponosi opłatę na rzecz funduszu w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy ceną zapłaconą przez fundusz organizatorowi, od którego fundusz zakupił usługę a kwotą dopłaty do wypoczynku dziecka przyznanego prze ZFŚS pracownikowi. Część ceny usługi wypoczynku dziecka pracownika, która nie jest finansowana przez tego pracownika, w całości finansowana jest środkami ZFŚS.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz zacytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca, działający jako administrator ZFŚS zakupił usługę w postaci kolonii u podmiotu uprawnionego do organizowania i prowadzenia działalności wypoczynkowej na zasadach określonych w rozporządzeniu w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania, w których uczestniczą dzieci pracowników, które nie ukończyły 18 roku życia, to przyznana z ZFŚS dopłata przeznaczona na dofinansowanie tej formy wypoczynku korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji od kwoty dopłaty z ZFŚS Wnioskodawca nie jest zobowiązany pobierać zaliczki na podatek dochodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.