ITPB2/4511-657/15/DSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2015 r. (data wpływu 12 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 31 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawione zostało następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył nieruchomość (działkę budowlaną) w 2012 r. za kwotę 185.000 zł. W 2013 r. wybudował dom mieszkalny, który został oddany do użytku. W 2014 r. Wnioskodawca postanowił sprzedać dom, za kwotę 1.000.000 zł.

W kwietniu 2015 r. Wnioskodawca w zeznaniu podatkowym za rok 2014 skorzystał ze zwolnienia przewidzianego w prawie podatkowym zgodnie z którym przychód ze sprzedaży tj. 1.000.000 zł chce przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe w ciągu 2 lat (tekst jedn.: do końca roku 2016).

W styczniu 2015 r. Wnioskodawca zakupił mieszkanie za kwotę 400.000 zł.

Wnioskodawca wskazuje, że ww. mieszkanie zakupił celem zaspokojenia swoich własnych potrzeb mieszkaniowych (służy ono temu celowi od chwili jego zakupu do chwili obecnej). Wnioskodawca jadąc do miasta W. przebywa w tym mieszkaniu, tam nocuje oraz mieszka. Wnioskodawca podkreśla, że nikt inny na chwilę obecną w tym mieszkaniu nie mieszka. Nie jest ono wynajmowane, nie było również kupowane celem przyszłej sprzedaży, darowizny, najmu bądź innym celem. Mieszkanie kupione zostało wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Darowizna mieszkania na rzecz siostry planowana jest być może na październik/listopad/grudzień roku 2015 lub na rok przyszły. Wnioskodawca wskazuje, że mieszkanie to w przyszłości zakończy zaspokajać jego własne potrzeby mieszkaniowe i w tym momencie chciałby darować je na rzecz siostry.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zakupione w styczniu 2015 r. za kwotę 400.000 zł. Wnioskodawca może darować siostrze i jednocześnie ująć tę kwotę do wydatków, które musi ponieść w ciągu 2 lat (tekst jedn.: 1.000.000 zł), aby móc skorzystać ze zwolnienia.

2. Jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie będzie negatywna, to kiedy najwcześniej Wnioskodawca może darować to mieszkanie siostrze.

Wnioskodawca uważa, że planowana przez Niego darowizna nie powinna w niczym kolidować. Jego zdaniem istotnym faktem jest, że pieniądze ze sprzedaży nieruchomości (1.000.000 zł) wyda w przeciągu dwóch lat, a zakupione mieszkanie może w między czasie komuś podarować bądź też sprzedać.

Uwzględniając art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiotowe mieszkanie może darować siostrze i jednocześnie skorzystać z prawa do zwolnienia z opodatkowania. Wnioskodawca wskazuje, że ustawa nie zabrania, aby po zakupie mieszkania, w niedalekiej przyszłości móc je komuś darować. Ustawa nie nakazuje też posiadania takiego mieszkania aż do śmierci. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że najwcześniejszym terminem, który pozwoli mu darować mieszkanie siostrze jest data, po której mieszkanie to zaspokoi Jego własne potrzeby mieszkaniowe z nim związane, a więc przestanie ono być już Mu potrzebne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2014 r. sprzedał nieruchomość (działkę budowlaną) nabytą w roku 2012, na której w 2013 r. wybudował dom mieszkalny. W kwietniu 2015 r. w zeznaniu podatkowym za rok 2014 Wnioskodawca skorzystał ze zwolnienia przewidzianego w prawie podatkowym zgodnie z którym przychód ze sprzedaży tj. 1.000.000 zł chce przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe w ciągu 2 lat (tekst jedn.: do końca roku 2016). W styczniu 2015 r. Wnioskodawca zakupił mieszkanie za kwotę 400.000 zł.

Wnioskodawca wskazuje, że ww. mieszkanie zakupił celem zaspokojenia swoich własnych potrzeb mieszkaniowych (służy ono temu celowi od chwili jego zakupu do chwili obecnej), tj. Wnioskodawca w tym mieszkaniu przebywa, nocuje oraz mieszka. Nie jest ono wynajmowane, nie było również kupowane w celu jego przyszłej sprzedaży, darowizny, najmu bądź innym celu.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że chciałby darować ww. mieszkanie na rzecz swojej siostry w chwili, w której mieszkanie to zakończy zaspokajać jego własne potrzeby mieszkaniowe (koniec roku 2015 r., rok 2016).

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Natomiast zgodnie z art. 30e ust. 5 ww. ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z postanowień art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

* położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Z treści zacytowanych przepisów prawa wynika, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie "własne cele mieszkaniowe podatnika". "Własne cele mieszkaniowe" w takim przypadku należy rozumieć zgodnie z wykładnią literalną. Poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne" świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie "własnych" potrzeb mieszkaniowych. Z kolei wyraz "mieszkaniowe" należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie mieszkania (mieszkań) w znaczeniu przedmiotowym.

Intencją ustawodawcy tworzącego to zwolnienie było zachęcenie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw majątkowych przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. Oznacza to, że samo poniesienie przez Wnioskodawcę wydatku na nabycie mieszkania nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego, jak wskazano powyżej, jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych potrzeb mieszkaniowych. Zwolnieniem tym nie są zatem objęte przychody ze sprzedaży nieruchomości i praw przeznaczone na zakup innych nieruchomości lub praw w sytuacji, gdy czynności te wskazują np. na działanie o charakterze zarobkowym, spekulacyjnym, inwestycyjnym lub innym nie wskazującym na działanie ukierunkowane na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Jednocześnie w tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają - w sytuacji spełnienia warunków do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy (co miało miejsce w przedmiotowej sprawie) - minimalnego okresu po którym nieruchomość może zostać zbyta, tak by podatnikowi nie zostało odebrane prawo do skorzystania z tego zwolnienia.

W konsekwencji powyższego, zważając na fakt, że zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy przedmiotowe mieszkanie zostało przez Niego nabyte z zamiarem zaspokajania w nim swoich własnych potrzeb mieszkaniowych (Wnioskodawca oświadcza, że nie planował jego darowizny, a wręcz przeciwnie, realizuje w tym mieszkaniu od dnia jego zakupu do chwili obecnej swoje własne cele mieszkaniowe), stwierdzić należy, że dokonanie planowanej darowizny tego mieszkania na rzecz siostry - w okolicznościach przedstawionych we wniosku i w jego uzupełnieniu - nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy zauważyć, mając na uwadze treść przepisu art. 14b Ordynacji podatkowej, iż w przedmiotowej sprawie tut. organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego.

Zgodnie z zasadą dochodzenia do prawdy materialnej wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest bowiem postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Stąd ustalenie prawdy obiektywnej (materialnej) nie jest tu możliwe w sposób ścisły, jak można tego wymagać na gruncie postępowania podatkowego.

Jeśli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.