ITPB2/4511-626/16-1/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka z o.o.), producent przemysłu ciężkiego (m.in. przyczep, naczep zabudów i urządzeń oraz konstrukcji stalowych), w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i związaną z nią strategią zarządzania personelem, planuje organizować imprezy rekreacyjne i okolicznościowe, mające na celu integrację personelu Wnioskodawcy lub też umożliwić udział personelu w imprezach organizowanych w regionie (imprezy integracyjne). Wskazane działania będą finansowane ze środków obrotowych Wnioskodawcy i obejmą w szczególności następujące świadczenia:

* zakup biletów wstępu na Turniej Rycerski, a także zapewnienie napojów i przekąsek dla personelu podczas wskazanej imprezy,

* zorganizowanie pikniku rodzinnego - imprezy dla personelu Spółki, w programie której pojawią się liczne atrakcje, m.in. oprawa muzyczna, gry i zabawy zespołowe oraz grupowe zajęcia sportowo-rekreacyjne, a także zapewnione będą posiłki i napoje.

Wskazane świadczenia w dalszej części są zwane łącznie świadczeniami.

Uczestnikami imprez integracyjnych mogą być pracownicy Wnioskodawcy (zatrudnieni w oparciu o umowy o pracę), a także osoby współpracujące na podstawie umów cywilno-prawnych jak i członkowie ich rodzin (uczestnicy).

W celu oszacowania faktycznych kosztów związanych ze świadczeniami, Wnioskodawca dokonuje wstępnych zapytań uczestników odnośnie ich woli udziału w imprezach. Zapytania takie mają jednak charakter wyłącznie informacyjny, umożliwiający Wnioskodawcy przybliżone oszacowanie ilości osób zainteresowanych skorzystaniem ze świadczeń, a tym samym wstępna lista uczestników ma wyłącznie szacunkowy, informacyjny i niewiążący charakter.

Uczestnicy nie ponoszą żadnych kosztów związanych z uczestnictwem w imprezach integracyjnych. Skorzystanie przez uczestników ze świadczeń oferowanych przez Wnioskodawcę w ramach imprez integracyjnych jest dobrowolne. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia faktycznego poziomu wykorzystania świadczeń oferowanych w ramach danej imprezy przez poszczególnych jej uczestników.

Głównym celem imprez integracyjnych jest osiągnięcie korzyści biznesowych w postaci poprawy zaangażowania personelu w wykonywaną pracę, wzmocnienia więzi istniejących pomiędzy personelem a Wnioskodawcą, zwiększenie motywacji, poprawy relacji interpersonalnych, możliwości zacieśnienia więzi koleżeńskich, budowania pozytywnej atmosfery w pracy oraz wzmocnienia wizerunku Wnioskodawcy oraz jego atrakcyjności jako pracodawcy na rynku pracy.

Wnioskodawca podkreśla, że włączenie członków rodzin personelu do grona uczestników każdorazowo wiązać się będzie z realizacją wskazanych powyżej celów Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że udział uczestników w imprezach integracyjnych i korzystanie ze świadczeń w ramach nich oferowanych nie prowadzi do powstania przychodu po stronie uczestników podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstają jakiekolwiek obowiązki płatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, udział uczestników w imprezach integracyjnych oraz korzystanie ze świadczeń w ramach nich oferowanych nie prowadzi do powstania po stronie uczestników przychodu i tym samym na Wnioskodawcy jako na płatniku nie ciążą jakiekolwiek obowiązki płatnika związane z koniecznością obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

W myśl zaś art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Natomiast jak stanowi art. 13 pkt 8 i pkt 9, za przychód z działalności wykonywanej osobiście rozumie się między innymi przychód z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia, umowy o dzieło czy też kontraktu menadżerskiego lub umowy o podobnym charakterze.

Jednocześnie, zgodnie z art. 31 ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i obierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Z kolei, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które: dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkowa określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, z zestawienia powyższych przepisów wynika, że za przychód podlegający opodatkowaniu uznać należy każdą formę przysporzenia w majątku osoby fizycznej - mającą zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną (w tym nieodpłatne świadczenia). W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w pełnym składzie Izby Finansowej w uchwale II FPS 7/10 z dnia 24 października 2011 r., NSA w orzeczeniach: sygn. II FSK 1111/12 z dnia 14 marca 2014 r., sygn. II FSK 803/12 z dnia 14 marca 2014 r., sygn. II FSK 684/12 z dnia 5 marca 2014 r., sygn. II FSK 93/12 z dnia 20 grudnia 2013 r.). Wskazać przy tym należy, że sposób obliczenia dla celów podatku dochodowego wartości nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych został określony odmiennie od wartości pieniężnych, co znajduje odzwierciedlenie w treści przepisu art. 12 ust. 2, 2a i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 11 ust. 2, 2a i 2b ustawy.

Wnioskodawca powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13), stwierdza, że "mimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów (...) nie każde świadczenie (...) jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu" (podkreślenie Wnioskodawcy). Wnioskodawca wskazuje, iż wprawdzie wyrok TK dotyczy konkretnie przypadku osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oraz dochodu ze stosunku pracy, jednakże przeprowadzoną w nim analizę w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym nieodpłatnych świadczeń, zdaniem Wnioskodawcy, stosuje się także do osób otrzymujących świadczenia od podmiotów, z którymi osoby te związane są umową cywilnoprawną (w tym umową zlecenia, umową o dzieło, kontraktem menadżerskim lub umową o podobnym charakterze). Dlatego też w dalszej części argumentacja Wnioskodawcy ma zastosowanie do wszystkich grup uczestników.

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym można uznać jedynie takie świadczenia, które łącznie spełniają następujące przesłanki:

Tym samym, odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, obiektywne kryterium wystąpienia przysporzenia majątkowego (korzyści) nie jest spełnione, gdy Wnioskodawca proponuje pracownikom /osobom współpracującym na podstawie umowy cywilnoprawnej oraz członkom ich rodzin udział w szeroko pojętych spotkaniach integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy. W takim przypadku, nawet jeśli dany uczestnik bierze udział w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku, gdyż nie można zakładać, że taki wydatek byłby poniesiony przez uczestnika gdyby pracodawca nie organizował / nie brał udziału w danej imprezie integracyjnej. Korzyść z organizacji / udziału w wydarzeniu integracyjnym uzyskuje przede wszystkim pracodawca, który realizuje w ten sposób swój główny cel, jakim jest budowanie relacji pomiędzy uczestnikami, co z kolei przekłada się na polepszenie efektywności pracy i retencję uczestników będących pracownikami / współpracownikami.

Dodatkowo, w przypadku imprez integracyjnych nie jest możliwe ustalenie w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skonkretyzowanej i indywidualnie ustalonej wartości świadczenia otrzymanego przez konkretnego uczestnika (w szczególności nie jest możliwe zweryfikowanie co uczestnicy zjedli bądź z jakich atrakcji skorzystali), a szacowanie wartości świadczenia lub przypisanie pracownikowi jako przychodu wartości statystycznej jest w ramach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niedopuszczalne (co również potwierdził Trybunał Konstytucyjny). W konsekwencji powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, po stronie uczestników nie powstaje jakikolwiek przychód z tytułu uczestnictwa w imprezach integracyjnych i otrzymania w związku z tym świadczeń dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko oraz wykładnia przepisów ustawy w odniesieniu do określenia, w jakich okolicznościach po stronie pracowników otrzymujących nieodpłatne świadczenia powstaje przychód, znalazło odzwierciedlenie w wyrokach sądów administracyjnych oraz w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów.

Przykładowo, w wyroku z dnia 17 listopada 2015 r. (sygn. II FSK 2393/13) NSA wyjaśnił, że: "(...) nie można uznać, że świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Nie można przy tym zakładać, że gdyby spotkanie nie zostało zorganizowane przez spółkę i gdyby spółka nie sfinansowała spotkań, to osoby w nim uczestniczące poniosłyby wydatki na podobny cel. Nie sposób także przypisać indywidualnie uczestnikowi spotkania uzyskania konkretnej, wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić jego przychód w przypadku pracownika ze stosunku pracy".

Warte również przytoczenia jest stanowisko przedstawione w wyroku z dnia 14 stycznia 2015 r. (sygn. II FSK 2770/14), w którym NSA wskazał, że: "(...) błędne jest (...) stanowisko, że udział pracownika Spółki oraz członka jego rodziny w zorganizowanej przez Spółkę imprezie integracyjnej, stanowi opodatkowany przychód ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy p.d.o.f. Na tle przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego nie można, bowiem uznać, że świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Nie można przy tym zakładać, że gdyby skarżąca nie zorganizowała i nie sfinansowała tego spotkania, to osoby w nim uczestniczące poniosłyby wydatki na podobny cel. Nie sposób także przypisać indywidualnie uczestnikowi spotkania uzyskania konkretnej, wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić jego przychód a w przypadku pracownika Spółki oraz członków jego rodziny przychód ze stosunku pracy". W efekcie NSA postawił tezę, że udział pracownika oraz członków jego rodziny w zorganizowanej przez spółkę imprezie integracyjnej, nie stanowi opodatkowanego przychodu ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobne stanowiska, składające się w jednolitą linię orzeczniczą, zostały wyrażone m.in. w wyrokach NSA z dnia 13 marca 2015 r. (sygn. II FSK 3738/14) i z dnia 6 lutego 2015 r. (sygn. II FSK 3501/14).

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że Minister Finansów wielokrotnie potwierdzał brak skutków podatkowych powstających po stronie pracowników w związku z uczestnictwem zarówno pracowników, jak i członków ich rodzin w organizowanych przez pracodawcę imprezach integracyjnych. Stanowisko to wyrażane jest nie tylko w nowo wydawanych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, lecz również poprzez zmiany interpretacji wydanych przed 8 lipca 2014 r., których pierwotna treść nie była zgodna z tezami wyroku TK.

Przykładowo w zmianie interpretacji indywidualnej wydanej przez Ministra Finansów z dnia 5 listopada 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.364.2015.IMD) wskazano, że " (...) mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy, przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. (...) w związku z udziałem w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę jej uczestnicy nie uzyskają nieodpłatnego świadczenia, a tym samym, po stronie pracowników (i członków ich rodzin) nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy, w tym ze stosunku pracy". Z kolei w innej zmianie interpretacji z dnia 11 września 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.369.2015.OBQ), wskazano iż " (...) bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (...) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść". W zmianie interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 7 września 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.321.2015.OBQ), zostało podkreślone iż: "(...) mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy, przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału)".

Podobnie, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2016 r. (sygn. IPPB4/4511-56/16-4/MS2), organ zaznaczył, iż " (...) nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy - gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku." oraz " (...) w przypadku organizowania imprez integracyjnych tylko dla pracowników, czy imprez integracyjnych, na które zostaną zaproszeni pracownicy i będzie możliwa obecność osób towarzyszących oraz osób współpracujących z Wnioskodawczynią w ramach umów cywilnoprawnych (...) nie można mówić o przychodzie ze świadczenia nieodpłatnego. Impreza integracyjna organizowana przez pracodawcę nie spełnia kryterium wystąpienia po stronie uczestników przysporzenia majątkowego (korzyści). Skoro, imprezy integracyjne będą miały charakter ogólnodostępny i udział w imprezach jest dobrowolny, po stronie uczestników nie pojawi się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez Wnioskodawczynię, uczestnik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu".

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy natomiast w interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2016 r. (sygn. ITPB2/4511-21/16/BK) wskazał, iż " (...) udział w organizowanych przez Wnioskodawcę różnego rodzaju imprezach integracyjnych - plenerowych o charakterze sportowym, czy kulturalnym, pikników rodzinnych, spotkań mikołajkowych, które mają na celu zwiększenie motywacji, zaangażowania i zadowolenia z wykonywanej pracy, co jest niezbędne dla osiągnięcia założonych przez Wnioskodawcę celów nie stanowi dla pracowników przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 września 2015 r. (sygn. IBPB-2-1/4511-265/15/AD), podkreślono, iż "Obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych. Trudno bowiem poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika jest możliwość uczestnictwa w imprezie integracyjnej, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania".

Analogiczne stwierdzenia padły lub zostały potwierdzone przez organ także m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 maja 2016 r. (sygn. ILPB2/4511-1-649/16-2/NK) oraz z dnia 9 marca 2016 r. (sygn. ILPB1/4511-1-1644/15-2/TW), czy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2015 r. (sygn. IPPB4/4511-908/15-2/AK).

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że przywołane wyżej rozstrzygnięcia zapadały w interpretacjach indywidualnych lub wyrokach dotyczących konkretnych spraw, jednak stany faktyczne leżące u podstaw przywołanych orzeczeń były tożsame ze zdarzeniem przyszłym występującym u Wnioskodawcy. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, linia interpretacyjna dotycząca braku skutków w podatku dochodowym od osób fizycznych związanych z uczestnictwem uczestników w organizowanych przez pracodawcę imprezach integracyjnych, ujednolicona po wyroku TK, powinna w pełni znaleźć zastosowanie w niniejszej sprawie.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, umożliwienie uczestnikom udziału w imprezach integracyjnych nie doprowadzi do powstania po ich stronie podlegającego opodatkowaniu przychodu z tytułu uczestnictwa w imprezach integracyjnych. Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstaną jakiekolwiek obowiązki płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.